Hoi Melanie

Ik ben zelf nog niet aan het parellien maar heb er al wel over gelezen, maar denk niet dat ik je al technische details kan geven.

Toch dit mailtje. Allereerst mijn complimenten dat je je problemen onder ogen durft te komen en ze niet in de hoefijzers van je paard schuift. Nu wordt het denk ik tijd om actie te ondernemen en niet jezelf de schuld te blijven geven. De reden dat ik denk dat je dit doet is omdat je in ieder mailtje die je schrijft zoiets laat blijken.

Een van de eerste dingen die ik zou doen is stoppen met rijden en niet meer met zadel en hoofdstel aankomen. Verder respect krijgen van je paard en beginnen met de gewone opvoeding: achter je lopen, stoppen als jij stopt, stil blijven staan als jij dat wilt, hoefje geven enz enz. Pas dan langzaam opbouwen met allerlei andere zaken zoals rijden enz.

Eerder zijn al tips gegeven over boeken en sites. Met deze info ben ik ook langzaam aan het beginnen, en echt het werkt. Verder blijven vragen want ook ik leer nog veel van de antwoorden die de anderen je geven.

Succes en niet de hoop laten varen en vooral: genieten en je paard laten genieten

groet
Elsbeth

Hoi,
Leuke verhalen zo, vooral die van Karen over die telgang, maar ook een shire met een shet vergelijken. Hoe verzinnen mensen het.

Wij hebben echter ook ooit negatief commentaar gehad hoor. Net lekker een rit gemaakt met de kar en op de terugweg komen we een vrouw tegen die ons bijna van de kar trok. Het was schandalig, twee volwassenen met zo'n kleine pony. Moesten wij eens zien hoe het beest erbij liep (ja ze was wat bezweet, maar oogde in onze ogen erg monter, maar goed). Het was niet normaal. Ze ging voor ons staan om ons te beletten verder te gaan en dreigde met het bellen van de dierenbescherming.
Wij probeerde het uit te leggen, maar ze ging echt te keer en we zijn gewoon verder gereden. Sommige mensen ...

Maar meestal hebben we leuke opmerkingen. Maar toch wel heel vaak de vraag of het niet te zwaar is wat we aan het doen zijn.
Daar worden we wel eens moe van, laatste tijd reageren we echt niet meer.

Aan de hand laatst nog wat mensen die ons passeerden, die gewoon goedendag zeiden (geen commentaar .. ik verbaasde mij), maar toen tegen elkaar zeiden: wat zou er nu gebeuren als we een stok weggooien?

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Laatst stond hier dat je bij een shetlander slecht oogcontact kunt krijgen (vooral mini's).
Nou gisteren had ik echt oogcontact met Isabella.
Ze was wat maf en toen ik een ophouding maakte met het touw, steigerde ze eens. Nu is dat bij een shet niet zo spektaculair, maar ik keek haar nu toch eens even recht in de ogen.
Dus je kunt toch oogcontact hebben hoor met een shet, al is het dan steigerend.
Ze kan dit overigens ook erg lief hoor. Gewoon op de achterbenen recht voor je staan, voorbeentje ingetrokken en paar seconden dreigend zo voor je blijven staan.
Heb er nog nooit een foto van kunnen maken helaas.

Op de wei bokt ze alleen maar, nooit eens steigeren. Hebben jullie wel eens foto's van je "steigerend" paard kunnen maken?

Groeten,
Ingrid

dat als zij naar voor wil ik opzij moet gaan

Op een demo van een duitse parelli-instructeur vertelde ik een keer dat ik met de 7 games was getrapt door een paard. Hij vertelde dat dat paard waarschijnlijk zich rotgelachen heeft en de hele avond heeft staan opscheppen tegen zijn stalgenoten hoeveel "sukkel-punten"hij bij zijn mens heeft kunnen scoren die dag...
Jouw paard is misschien wel tot sukkelpuntenkampioen uitgeroepen en wil die titel niet zo makkelijk laten gaan.
Aan jouw de uitdaging...

groetjes sandra

Wat je misschien zou kunnen proberen is een loswerk oefening waarmee Hempfling altijd begint. Ik heb dat pasgeleden ook met Chip gedaan omdat hij altijd aan me knabbelde en ik dat vrij opdringerig vond. Het is er een stuk minder door geworden en misschien helpt het bij jouw probleem ook wel.

Je zet een stuk bak af, zeg maar de helft of nog iets minder. je neemt voor alle zekerheid een zweepje mee, maar probeer het eerst met lichaamstaal. Je paard gaat ongetwijfelt ergens stilstaan. je loopt dan vol vertrouwen op je paard af. Je kijkt hem kwaad en en probeert door je lichaamstaal 9dreigend houding, direct oogcontact) je paard van zijn plek te krijgen. Blijft hij staan, ook als je er bijna bent, dan sla je een keer met de zweep op de grond, tot hij weggaat. Vervolgens ga jij op precies dezelfde plek staan.
Zodra je paard weer ergens stil staat doe je precies hetzelfde. Elke keer eis jij dat plaatsje op en maakt hiermee duidelijk dat jij bepaald waar je paard gaat en waar hij mag staan.
Na een tijdje zal je zien dat je paard al rustig vertrekt als jij er aan komt. Laat hem dan met rust, sta een tijdje stil op je plek, en aai hem aan het eind van de oefening.

dit is een heel dominant "spelletje" met meestal heel goed resultaat. Ook is het lang niet zo moeilijk als de beruchte join-up. Het is te proberen. maar wees erop voorbereid dat je paard wel eens heel agressief kan reageren in het begin, vandaar dat ik je adviseer een zweepje mee te nemen.

Tja dat verschilt per paard. Als je gaat zien dat je paard zich begint te vervelen kan je het beste even een oefening doen die hij goed kan zodat hij weer gemotiveerd wordt om aan een nieuwe oefening te beginnen. Ikzelf doe met grondwerk elke oefening 1 of 2 keer achter elkaar, en ookal gaat hij niet super, dan doe ik toch even iets anders voor ik weer verder ga. Als je paard verward is door een nieuwe oefening en je geeft hem even iets te doen wat hij helemaal snapt, geeft dat hem weer moed voor het nieuwe

groetjes sandra

Hoi allemaal,

Ik ben nieuwe hier op de site en ben geintereseerd in de manier van parelli ik heb al wat gelezen maar omdat ik in brabant woon en geen trailer heb ben ik nog niet naar een klinik ofzo geweest maar goed.

Ik wil even het verhaal kwijt over Joyfull het is een bijna 3-jarige new forest merrie. Joyfull heeft waarschijnlijk ooit iets ergs mee gemaakt voor ons is het alleen raden wat het is. Zij gedraagt zich als een ruin/hengst en ziet er ook zo uit. Zij vind knuffelen heel erg leuk op stal en dan is ze ook lief maar owee als je haar vast zeg alles wat je boven de benen wilt poetsen is ok maar dan het beenwerk.
Met de borstel kun je achter wel poetsen maar voor niet dan gaat ze spastisch lopen doen met haar benen en draaien. Het ene beetje vooruit gang wat ik op dat moment kan boeken is door haar te straffen en dat doe ik door mijzelf groot te maken en mijn arme omhoog te doen dan kijkt ze ook echt van wow ik doe iets fout. Het resultaat is weinig maar iets ik kan dan met de borste tot aan haar knie komen zonder dat ze spastisch haar benen optilt neer zet draait enz enz.
En dan achter kom je wel met de borste maar als je met je hand over haar achter benen gaat en aanstalte maakt voor voetjes dan zie je grote angst in haar ogen en moet je oppassen voor een trap. voor echter kun je weer makkelijk voetje doen en aanraken met je hand.
Dit paard laten wijken voor druk ik dacht het niet een kont naar je toe en drijgen om te slaan! De oefeneningen met de borstel en hand zijn een moment op namen de volgende keer dat je gaat poetsen kun je weer van voor af aan beginnen. Het lopen aan de hand gaat al goed ik wordt niet meer mee gesleept en ik krijg mijn ruimte en respect aan de lijn ze staat ook al stil als ik het doe. Maar goed ik zit nu echt vast met dat beenwerk het is jammer van de pony ze is onvoorspelbaar en gevaarlijk wie heeft her tips voor mij?
Groetjes Daisy

elsbeth flipsen schreef op donderdag, 26 februari 2004, 0:57:


---Inderdaad een hele goede tip als het opzadelen niet van harte gaat. En als je dan eenmaal zover bent dat je kunt rijden, is het ook verstandig om voor het opzadelen nog grondwerk te doen. Dan bereid je je paard langzaam voor op het opzadelen en rijden e.d.

Groetjes,
Linda

Melanie schreef op donderdag, 26 februari 2004, 0:14:


---Hahaha, ja


---Leuk, ben benieuwd!

Groetjes,

Linda

Ingrid schreef op donderdag, 26 februari 2004, 8:53:


---Hahaha, ja,


---Tja, die mensen heb je ook. Dat had ik toen Tamara nog op haar oude plekje stond. Elke keer van die mensen die zeiden: "Je moet haar binnen zetten hoor, tis veeeel te koud!"...


---Errug is dat he? Zulke opmerkingen...zo kreeg ik elke keer naar m'n kop geslingerd: "Heee, je moet er op gaan zitten hoor!"...


---Ooooooooh! Wat erg zeg...daar zou ik echt niet tegen kunnen
Ik zou dan altijd iets terug zeggen of zo hahaha...ookal helpt dat niet veel. Meestal zie je ook wel dat ze iets van plan zijn dan hoor. Heb ik eens gehad met een paar jochies toen ik op mijn fjord reed. Die deden zo vervelend, echt met de fiets voor je paard gaan rijden enzo...heb toen zo'n jochie langskwam geprobeerd hem van z'n fiets te gooien (even mijn been opzij terwijl ik op mijn fjord zat). Helaas kon ik er net niet bij, anders was hij toch echt met fiets en al in de sloot belandt

Groetjes,

Linda

Ingrid schreef op donderdag, 26 februari 2004, 8:57:


---Nee, nog niet helaas! Heb de buik van Tamara wel eens mogen aanschouwen toen ze 2 meter voor me stond hahaha...wat baalde ik dat ik net geen videocamera bij me had zeg. Tamara steigert overigens best vaak hoor, maar dan heb ik weer net geen camera bij. Ze kan overigens ook steigeren op commando, maar niet zo hoog en dan moet er iemand zijn om een foto te maken omdat ik dan natuurlijk met haar bezig ben. Tis mooier als ze het spontaan doet, dan lijkt ze soms net een hengst hoor
Spunky steigert niet, alleen als de dierenarts komt om een spuit te geven hihihi...hij kan overigens heel hoog steigeren voor zo'n klein beessie...

Groetjes,

Linda

ddehaard schreef op donderdag, 26 februari 2004, 9:51:


---Toch kan het wel zonder dat je zelf in gevaar wordt gebracht. Bij Parelli leer je je paard namelijk eerst wijken voor druk aan de lijn en met de Carrot-stick. Dit is een lange stok waarbij je dus vanaf een afstand druk uit kan oefenen op dezelfde manier als dat je dat met je handen doet...het kan dus wel zonder dat je zelf in gevaar komt
Dit wordt ook allemaal beschreven bij Parelli overigens, juist omdat veel paarden kunnen trappen e.d.


---Straffen heeft sowieso geen zin, hiermee maak je het alleen nog maar erger omdat je paard je hier niet voor zal respecteren. Tamara sloeg overigens ook veel met haar voorbenen toen ze nog jonger was (ze is nu bijna vier), vaak als ze eten kreeg en soms zelfs tijdens het eten als ze wat ongeduldiger werd. Dan maait ze even met dat voorbeen. Tja, ik zou toch kijken of je iets van Parelli te pakken kunt krijgen, dit is namelijk allemaal 'Friendly Game'. Je paard laten wennen aan je aanraking en zorgen dat je je paard overal mag aanraken. Tis moeilijk om van een afstand te zeggen, je moet dit of dat doen. Doet ze het bijvoorbeeld in bepaalde situaties of altijd als je in de buurt van haar voorbenen e.d. komt? Is het echt angst of is het een vorm van dominantie? Dat zorgt dingen maken toch wel verschil in de manier waarop je het vaak aanpakt. Maar straffen is sowieso niet de manier om van dit gedrag af te komen, over het algemeen werkt Parelli wel goed voor het afleren van dit soort gedrag. Het is de eerste Game trouwens waarmee je het al behoorlijk kunt afleren, maar zou gewoon eens kijken of je ergens aan een L1-pakket kan komen. Of in ieder geval de Friendly Game kan spelen met je paardje...

Groetjes,

Linda

Linda schreef op donderdag, 26 februari 2004, 10:50:
Hoi,
Wij hebben ooit skaters achter ons gehad, waren het aan het leren, dus ging allemaal heel klungelig. Toen wij gepasseerd waren met de kar, ging Isabella ineens wat raar doen en wij voelden ook wat weerstand en geluid direct achter ons.
Ja hoor, ze hingen achter aan de kar vast (handen aan de wagen) en lieten zich zo meetrekken.
We hebben ze toen dringend toch vriendelijk verzocht los te laten.

Je hebt echt overal mensen voor.

Groeten,
Ingrid

Linda schreef op donderdag, 26 februari 2004, 10:53:

Haha, nee dan rent Isabella weg als de dierenarts komt. Niet te vangen dan. Zijn ooit samen aan het vangen geweest voor de enting (vanmiddag komt hij weer, dus ik zet haar van te voren vast vast hoor).

Maar hoog steigeren kan ze ook, maar dan ga ik graag wat aan de kant staan (want dan slaat ze ook haar voorbenen uit), maar gisteren stond ze bijna tegen me aan toen ze omhoog ging, kon zo haar voorbeen pakken (was ook wel grappig geweest; samen dansen).

Toen ze later heuvelafwaarts ging en ik voor haar liep en zij het gras ging eten dat nu op neushoogte hing (was een smal uitgesleten paadje met dus een hoge kant), toen stonden we ook op ooghoogte. Wel komisch ook, ik al onder aan de heuvel, Isabella halverwege met kont ergens nog bovenaan dat heuveltje. Ze had schoenen aan, dus kennelijk goede grip want ze stond heel erg bergafwaarts te hangen op haar voorbenen. Uiteraard weer geen fototoestel bij.

Daar zullen we eens een aparte kop van maken: geen fototoestel bij. Ik zie en beleef de meest mooie momenten zonder camera hoor.

Groeten,
Ingrid