Anja Seijn schreef op vrijdag 30 oktober 2009, 22:59:
> Marlies Sanders schreef op vrijdag 30 oktober 2009, 10:35:
>
>> Piet schreef op vrijdag 30 oktober 2009, 6:34:
> relaxt en het is zo vreselijk fijn om op een eerlijke manier
> met je paard om te gaan ... echt waar, je onzekerheden glijden
> van je rug ... Geloof me maar, je zult er geen spijt van
> krijgen!
Lieve schatten , allemaal...
Ik heb t al eens geprobeerd he, al 5x gereden met het kruislingse.... de eerste 4x ging ook gewoon goed maar de 5e x....
Als er verkeer op de weg was geweest waar mevrouw dus, zo het park uit ,zo de weg over kletterde, dan was er geen probleem meer geweest...
Ik heb al veel te vaak met de dood te maken gehad om dit te negeren, en hoe graag ik dat met mn verstand zou willen, mijn lichaam blokt gewoon.
Het voelt niet goed ,en dat wordt gevoeld...
Het afhalen van de ijzers heeft er voor gezorgd dat we niet eens lekker uit konden rennen, alsmaar rustig opbouwen,steeds maar even rijden...
Ik had al eerder gebeld voor schoenen maar het advies was om even te wachten tot de voeten "gevormd" waren en nu ik ze dan eindelijk heb blijkt dat ze er een giga-hekel aan heeft wat natuurlijk weer extra stres oplevert.
Ga dan lekker in de bak? ja daar hebben we nu net allebei een hekel aan en die is daar dan ook niet op gebouwd 15x17 ong. leuk om grondwerk in te doen , maar rijden?
Maar goed , Piet komt me helpen , daar ben ik echt blij mee , ben alleen bang dat hij met 1x door de tunnel nog niet klaar is met ons...
Toch allemaal bedankt hoor, want het helpt me wel.....
Spijt wil ik niet kennen , alleen leerzame momenten....
Jullie horen ervan .....ik vind het ook echt leuk van jullie te horen....
Ben zo benieuwd of Esther er al op heeft gezeten en hoe dat is gegaan...
Groetjes Marlies
Warboel
