jo schreef op dinsdag, 23 november 2004, 23:19:


Tja, timing, feel, en... balans.

Heeft het met een manier van denken te maken, of met jouw interpretaties en toepassingen ervan?

met vriendelijke groeten,
Inge

boers sandra schreef op woensdag, 24 november 2004, 7:55:


Ben ik ook altijd. :)


Wat is aanvaarden?
Ik kan iedereen niet zien en iedereen mij en de paarden niet.
Dus het blijft altijd maar afwachten of ik doe wat ik predik.
Maar we zijn allemaal mensen onderweg, Sandra.
Ook ik moet telkens mijn visie, mijn handelen, mijn mening en mijn ervaringen bijstellen.
De praktijk leert mij of waar ik me sterk voor maak wel werkt.....bij de paarden, in dit klimaat en of ik dat zo kan aanvaarden/hanteren, zonder halve nachten wakker te liggen.
Grote bekken, aanvallende mensen vind je overal.
Ik lees ook niet alles, want dan mag ik hier wel drie-vierde van de dag zitten.
Dus leer een beetje te filteren en mensen die aanvallen, grof zijn....lekker links laten liggen.


Vrijheid of aan zijn natuurlijkbe behoefte voldoen zijn twee verschillende dingen.
Wat ik belangrijk vind: meerdere paarden bij elkaar, buiten kunnen als ze dat willen/binnen kunnen als het noodweer is of idioot koud, geen ijzers, geen deken, geen bit en verder.........is alles bijzaak.
Maar dat ben ik en ik ben de jongste niet meer, vroeger zag ik het ook weer heel anders.


Is zo.
Maar als we uit respekt ons mond houden, wordt het saai en leren we niets.
Opbouwne kritiek zou het mooiste zijn en van gedachte wisselen.


Plus dat je niet twee dagen hoeft te wachten voor dat er misschien iemand reageert.


Ik kom op verschillende fora, met verschillende onderwerpen.
Gekat, af en toe tot kookpunt en een oude garde.......ik ben nog nergens geweest waar het niet zo is......of het is er stil en niemand is het oneens met elkaar en daardoor saai......eentonig.....of een diktator en niemand spreekt tegen want dan wordt het schrijven verwijderd.
Daarom vind ik het hier prettig....we zijn mensen met een doel en proberen dat na te streven en slepen we anderen onderweg ook mee......prachtig!
Ik heb het over we, zou misschien ik moeten zijn.


Al was het wel kritiek, prima toch?
Wat wel eens een oorzaak kan zijn....je hoort de toon niet, je ziet het gezicht niet en je weet niet wat die persoon meemaakt net die dag.
Ik probeer te lezen op een neutrale toon en niet met een pinnig stemmetje.
En vraag anders hoe je iets moet lezen .


Welkom. :)

Joke.

Na alle lichies die geschenen zijn en respect-vragen is belonen fijn, enzovoort, kom ik op de volgende vraag. Er wordt steeds min of meer uitgegaan van instinct en dat een paard kent wat ie heeft geleerd. Het eigen initiatief van een paard is ondergesneeuwd, immers wij bedenken hoe een paard denkt
Dat is wat ik toen bedoelde met hyppo-morfisme, dat we denken te weten hoe een paard denkt en leert.

We hadden vroeger op de manege een ponnie, die bedacht zelf handelingen waar een beloning aan vast zat. Hij kon met zijn lippen het slot van de staldeur openmaken, dan liep ie een eindje door naar de voerkist, dan maakte hij de klep open en ging staan eten. Allemaal aparte handelingen dus.
Er was ook zo een slurf in de stal waar je de brokken van de zolder uit kon halen, een slurf, met een schuif er in. In die schuif zat ook weer een pen die er eerst uitmoest voor de schuif weg kon. Dat kon hij ook openkrijgen. Nou je wilt niet weten hoeveel brokken er naar beneden kwamen dan.
In de winter reden we in een grote circustent en in de pauze stonden de paarden daar los in, er was er eentje die doodgewoon onder het zeil doorkroop om naar de tuin te gaan waar gras stond. Ik denk ook dat dit TOM is, want als dat paard in de tuin stond liet ie zich mooi niet pakken, als ie in de wei stond wel. Ook hadden we een paard wat altijd wel ondeugend was, en wel eens een bokje gaf, toch was dat paard het paard waar je de gehandicapten veilig op kon zetten, hij liep dan alsop eieren zo voorzichtig.
Ik denk dat dat ook TOM is.

Ben benieuwd of er zo meerdere voorbeelden en/of gedachten over zijn.

Groeten Esther

Inge Teblick schreef op woensdag, 24 november 2004, 8:52:


Ik wou vriendjes zijn.
Dan krijg je zoals de oude reclame: twijfelt u, ga gerust u gang.........
Zij twijfelde en ik twijfelde, maar wie bepaald er nou.
Beide beleeft wachten en afwachten wat de ander gaan doen en dan twijfelen is dat wel wat ik wil of bedoel.

Andere vergelijking: stijldansen: de èèn leidt en de ander volgt....leidt je beide wordt het vallen of op tenen staan, leid er niemand sta je stil of dijn je.

Als je in een drukke winkelstraat loopt en iemand loopt vak achter je, bijna op je hielen, dan laat hij je geen ruimte en je voelt je onbehagelijk.
Nou vraag je vriendelijk: wil je wat afstand houden? en de ander kijkt wat schaapachtig terug.
Jij gaat weer lopen stopt en de ander botst tegen je op, na een paar keer vriendelijk vragen zal je wat anders moeten.
En dan komt het op respekt, duidelijke taal en wat moeten veranderen aan.
Toch?

Iemand beslist en dat gebeurt gewoon.
Tot dat punt moet iederen in het opvoelen van zijn paard, het leiderschap verkrijgen komen.
Koop je een paard dat ingereden is, dan heeft een ander dat (op zijn manier) gedaan.

Ik heb het dus niet over rondjes in de bak rijden of over een paard die alles best vind. :)