Marlies Sanders schreef op maandag 21 september 2009, 11:12:


De merrie die als kinderoppas weg zou gaan is amber, de merrie dus die niet meer gereden kan worden. Uiteraard niet de gezonde merrie. Dat is het paard van mijn man en die doet hij zeker niet weg.
Shetten inspannen heb ik aan gedacht, maar naast de aanschaf van veel materiaal is het zeer de vraag of die de merrie van mijn man (1,68 en goed voorwaarts) kunnen bijhouden en je kunt hier dan niet echt veel in de bossen komen. De paden hier kun je niet vergelijken met de paden in nederland. (smal, veel keien, vaak moeilijk begaanbaar)

Merel Stoffers schreef op zaterdag 19 september 2009, 17:30:


Bedankt voor jullie reacties.

Ik wilde volgende uitspraken van een en dezelfde Duitse zadelpasser, die ik NIET heb laten komen aan jullie voorleggen:

"Een westernzadel met boom moet een dikke pad hebben, liefst een correctiepad met gel of lucht kamers".
- Op mijn opmerking dat je dan dus over een zadel spreekt wat in feite niet past, wilde hij niet verder ingaan. Volgens hem bestaan er namelijk geen passende zadels, geen enkele zadelpasser kan een passend zadel verschaffen, het moet altijd met een correctie pad passend gemaakt worden. Dat een boomzadel nooit 100% kan passen en dat een pad nodig is, daar ben ik het mee eens. Ik ben het niet eens met het feit dat je zadels die NIET passen, met een correctiepad passend kan/moet maken.

"Een boomloos zadel past zich volledig aan de rug aan en past altijd. Wel moet er een pad met harde vulling onder, anders gaat de rug kapot".
- Dan heb je dus uiteindelijk weer een zadel met een harde onderkant. De vulling die ik gezien heb, was knoerthard en werd aan beide kanten in een pad geschoven, waar slechts een dun stukje stof tussen vullig en paarderug zat. Gezien het bovenstaande moet er dus weer een dikke pad onder om die harde onderkant te compenseren? Volgens dezelfde zadelpasser moest er juist geen dikke pad onder, anders werd het "effect tenietgedaan". Welk effect dit betrof kon hij me niet vertellen en raakte duidelijk geirriteerd.

Een andere zadelpasser had heel andere ideeen, boomloos is doodverkeerd, allemaal rugproblemen, het ware is een boomzadel. Past een zadel dan is een pad slechts voor schoonhouden van het zadel bedoeld. Om een goed passend zadel te verkrijgen is het noodzakelijk een gipsafdruk van de rug van het paard te maken. (Hoe laat je een paard zolang stilstaan?). Dan heb je dus een afdruk in stilstand. Past het zadel dan ook als het paard beweegt?

Weer een ander vond boomzadels niets, wie geen boomlooszadel gebruikt staat bijna gelijk aan een mishandelaar. Echter weer op die starrre vullingen wijzen....

Pfffffff......als zadelpassers het niet eens kunnen worden, wat moet je dan als leek......

Gisteren ben ik in ieder geval een half uur met Lily op pad geweest. Lily loopt erg ontspannen met dit nieuwe zadel, draaft onmiddellijk aan, blijft keurig bij me, loopt niet onder me weg, loopt niet overdreven langzaam, geeft geen tekenen van ongemak, bekijkt alles geinteresseerd. Thuis aangekomen bleek dat de singel eigenlijk te los zat, het zadel is onderweg niet verschoven.

Als leek zou ik zeggen dat Lily geen last heeft van het zadel, de pad een aangename dikte heeft en dat het geheel goed past.

Blijft moeilijk.... zucht.....

Groeten,
Monique

Sandra van Bommel schreef op maandag 21 september 2009, 10:45:


Jemig , moeilijk hoor... maar je leeft maar een keer dit leven!
Ik denk dat je wel begrijpt wat ik daarmee zeggen wil.

Ik neem aan dat er dus geen mogelijkheid is om de merrie aan te houden , en er nog een rijpaard bij te nemen?
Persoonlijk vind ik het geen schande om voor jezelf te kiezen , ook al begrijp ik je gevoelens maar al te best en zal je als je voor jezelf kiest , dat rotgevoel wel te lijf moeten gaan.
Je hebt het rotgevoel toch niet over het plekje waar je merrie eventueel zou komen te staan?

Ik heb hier de boel 5 jaar aangekeken , en ben ook tot de conclusie gekomen dat het zo niet langer kan. Ik wil met plezier met de paarden bezig zijn , en daarvoor zal er wat moeten gebeuren. Zover ben ik inmiddels , maar wat precies , weet ik nog niet.
Ik ben 41 , en heb diezelfde wens als jij...ik ''moet'' ook opschieten!

Gr Esther

Sandra van Bommel schreef op maandag 21 september 2009, 11:19:


Oke , ik ook even plakken en knippen...

Jemig , moeilijk hoor... maar je leeft maar een keer dit leven!
Ik denk dat je wel begrijpt wat ik daarmee zeggen wil.

Ik neem aan dat er dus geen mogelijkheid is om de merrie aan te houden , en er nog een rijpaard bij te nemen?
Persoonlijk vind ik het geen schande om voor jezelf te kiezen , ook al begrijp ik je gevoelens maar al te best en zal je als je voor jezelf kiest , dat rotgevoel wel te lijf moeten gaan.
Je hebt het rotgevoel toch niet over het plekje waar je merrie eventueel zou komen te staan?

Ik heb hier de boel 5 jaar aangekeken , en ben ook tot de conclusie gekomen dat het zo niet langer kan. Ik wil met plezier met de paarden bezig zijn , en daarvoor zal er wat moeten gebeuren. Zover ben ik inmiddels , maar wat precies , weet ik nog niet.
Ik ben 41 , en heb diezelfde wens als jij...ik ''moet'' ook opschieten!

Gr Esther

van lennep schreef op maandag 21 september 2009, 12:08:


verwarrend hoor... schreef een nieuw topic, maar dat kwam hier onder te staan en opende opnieuw het topic onder een andere naam en nu verschijnt mijn tekst hier weer...

Maar dat ter zijde.

Nog een paard erbij gaat niet. Financieel gezien niet en vanwege de ruimte in de schuilstal niet. Helaas.
De plek waar het paard zou komen te staan ziet er prima uit met enorme weides en zelfs een groot natuurgebied. Maar ik ken de mensen niet persoonlijk en ben toch altijd zo bang me te vergissen/fout te doen.
Maar je snapt wel een beetje wat ik bedoel...
Als je vijfentwintig bent, maakt een paar jaar wachten niet uit.
Als je 48 bent met de nodige mankementen, is het een andere verhaal... dan hik je meer tegen een zg laatste mogelijkheid aan.
Nog afgezien van het feit dat ik de keuze niet eens alleen voor mijzelf maar ook voor mijn echtgenoot moet maken, die geen zin heeft alleen de bossen in te trekken (en niet de benodigde ervaring met een dame zoals die van hem)

van lennep schreef op maandag 21 september 2009, 12:13:


Zal ook ff plakken en knippen....'

Maar dat ter zijde.

Nog een paard erbij gaat niet. Financieel gezien niet en vanwege de ruimte in de schuilstal niet. Helaas.
De plek waar het paard zou komen te staan ziet er prima uit met enorme weides en zelfs een groot natuurgebied. Maar ik ken de mensen niet persoonlijk en ben toch altijd zo bang me te vergissen/fout te doen.
Maar je snapt wel een beetje wat ik bedoel...
Als je vijfentwintig bent, maakt een paar jaar wachten niet uit.
Als je 48 bent met de nodige mankementen, is het een andere verhaal... dan hik je meer tegen een zg laatste mogelijkheid aan.
Nog afgezien van het feit dat ik de keuze niet eens alleen voor mijzelf maar ook voor mijn echtgenoot moet maken, die geen zin heeft alleen de bossen in te trekken (en niet de benodigde ervaring met een dame zoals die van hem)

Daar ben ik ook benieuwd naar.
Mijn paard stond in een kale wei, waar dus altijd onbeperkt hooi was. Nu zijn we net verhuisd en staat hij in een vollere wei, en ik moet nu dus wel heel erg wennen dat hij nu alleen gras eet en geen hooi!
Ik ga hem gewoon in de gaten houden, ik merk het vast snel genoeg als hij niet genoeg binnen krijgt.

Julia el Mecky schreef op maandag 21 september 2009, 12:21:


¨Hier in zweden gaan ze uit van 1 ha per paard. Moet erbij zeggen dat het dan niet om gladde grasveldjes gaat, die bemest zijn, maar gewoon wat ruwer gebied, zeg maar, met afwisselende begroeiing.
Ik heb momenteel zelf 5 ha voor twee grote paarden en twee mini's, maar dat is deels echt boswei, dus bepaald niet rijk.
Maar vooralsnog is het meer dan voldoende...

Nils Vellinga schreef op dinsdag 15 september 2009, 23:36:


We hebben het hier laten bezinken...
Nils , Pien , We zien wat we zien , en hoe we dat benoemen maakt dan toch niet uit?
Of het nou niet passende karakters zijn , of het opgedrongen leiderschap.
Ik ga het niet anders zien door een andere woordkeuze...

Of mis ik nou totaal een cloe?

Maike en Namkje staan nu een aantal dagen gescheiden , Maike vind het goed , en probeert zijn draai weer te vinden , maar Namkje pikt het niet.
Ze reageert geagiteerd op ons [staartgezwiep , hoofd wegdraaien en weglopen] , en ik vind haar erg zielig.
Ik ben teleurgesteld , en wat gedesillusioneerd , over de situatie , maar ook over mezelf.

We zitten eraan te denken om nog een ding te proberen , en dat is haar te plaatsen in een kudde , en haar daar te laten beleren.
Ik durf het niet , dat is ook een van de stukjes desillusie die ik heb.
Als ze beleerd is , is er ook een grotere groep mensen die haar eventueel zouden willen hebben , mocht dit plannetje niet slagen.
Ons idee is , dat als ze bereden kan worden , er vaker met haar iets gedaan wordt dan nu , waardoor ze meer afleiding heeft en misschien daardoor wat verandert?!
Wat meer stabiliteit , duidelijkheid...
Ik hoop dat we niet verkeerd denken.....
En in hoeverre is 5 jaar een ''moeilijke'' leeftijd voor een paard?

Gr Esther

Sandra van Bommel schreef op maandag 21 september 2009, 12:18:


Dan lijkt het mij al duidelijk wat je zelf wilt...[ben je al verder dan ik hihi]

Misschien dat je nog even kan wachten , en die mensen wat beter kan leren kennen , kijken wat er gebeurd met de paarden als het rotweer wordt , in de winter , of ze echt doen wat ze zeggen en beloven...
Jaren wachten , nee , dat kan gewoon niet meer , dat begrijp ik.
Maar misschien even een paar maand?

Gr Esther