Arabesk schreef op maandag 21 september 2009, 8:40:


Artrose niet, hij was gaaf op de röntgen, allemaal eentjes (heb om die reden dat been van beneden tot boven laten röntgenen).
Een ijzerverleden had hij wel. Toen de ijzers eraf gingen werd het scheef afslijten snel erger en het pootje ging steeds krommer staan, goed te zien op een zandbodem. Dat scheefgroeislijtproces is 13 maanden na ontijzering "gestopt" dmv ijzers (Biechtstoelgedoe). Nu 3 jaar later ga ik het weer proberen, maar deze keer met deskundige begeleiding.

Toen ik ons Gella kocht was die sociaal totaal niet mee. Zij had blijkbaar van haar 1 jaar tot haar 3 jaar helemaal alleen gestaan, en andere paarden alleen van ver gezien. Zij was sociaal gezien dus echt een dikke nul! Subtiel kon zijn niet zijn, het was direct tanden bloot en aanvallen maar! Komt er dan nog eens bij dat zij een redelijk dominant karakter heeft, dus dat botste heel hevig bij de introductie in de kudde. Ik heb haar dan 3 maanden alleen laten staan naast de andere paarden (gezien ze dat zo gewend was, maakte ze daar niet veel van) en dan ook rustig aan geïntroduceerd. Daar heeft ze vaak een serieus pak rammel gehad, vooral van het hengstje in de kudde. Maar ze heeft wel sociale vaardigheden geleerd.

Eerst was ik bang dat ze het nooit zou leren, gezien ze 2 cruciale jaren gemist heeft, en toen was ik bang dat ze de confrontatie niet zou overleven (heb vaak isobetadine of andere gebruikt in die periode hoor). Maar ondertussen heb ik een beleefde merrie die alfamerrie is geworden, en de harmonie in haar kudde goed weet te bewaren.

Ik vrees dat er in dit geval geen andere weg is dan de harde weg...

Bekende dikmakers zijn idd bietenpulp ( of b.v. seniores priores van Subli, daar zit pulp in ) , lucerne en olie.
Snijmais lijkt me veel suikers bevatten (??) en ik geloof dat dat ook stoppend werkt op de darmen.

Goh ook al weer mok .......
Ik kom het nu overal tegen op internet dit jaar ! En aangezien het mega droog is buiten ( hier wel in ieder geval ) denk ook ik aan zonnebrand.
Alleen...... als de huid zo gevoelig is voor zonnebrand dan is er vaak ook wat met de lever aan de hand. Uit bloedonderzoek bij mijn paard ( naar aanleiding van de mok dit jaar ) bleken idd wat verhoogde leverwaardes ....

Sudocreme werkt bij mijn paard nog het beste. Zink zwavel pasta,calendula zalf, mokzalf van de da deden niet echt veel. Met de sudocreme kan je de korsten gemakkelijk verwijderen en de huis soepel houden.

Cindy Denkers schreef op zaterdag 19 september 2009, 15:18:


Moeders vinden hun baby's het mooiste kind ooit, daarom willen ze hem graag aan iedereen laten zien. Anderen zien gewoon een baby, net als andere babies. Zo gaat het met veulens ook, jij wil hem graag laten zien maar voor het veulen heeft het geen enkele zin. Laat hem lekker thuis met zijn moeder.


Zo'n jong veulen hoef je nog niet veel mee te doen, het is nog een baby, dus een paar minuten is al genoeg. Belangrijkste is dat je zijn hoeven zonder stress kan bijwerken. Pien organiseerd een speciale veulencursus, misschien eens te rade bij haar.

September is normaal gesproken een groeimaand voor het gras ( als het genoeg regent -:) ) Dan is er dus nog even een groeispurt voor de winter en bevat het gras tijdelijk ook weer meer voedingsstoffen.
Vanaf oktober wordt dat dan weer steeds minder.

joop schreef :

Sja, die veulencursus was toevallig gisteren. Nu maar weer een jaar wachten.
Er komen overigens nooit veulens mee naar deze cursus, we 'werken' met onze eigen veulens/jonge paarden.
Overigens zie ik ookgeen meerwaarde in een keuring. Veel te stresserend voor zo'n kleintje, is meer voor jezelf dan voor het dier.

Ervaring opdoen kan ook in zijn/haar eigen omgeving, genoeg te beleven dacht ik zo.

Groet, Pien

Ik heb een paar keer geschreven over mijn paardje met al haar psychische en lichamelijke bagage.

Ruim twee jaar geleden kocht ik een oude haf, voor symbolisch bedrag om wat door de bossen te struinen.
Dat leek mijn man leuk en hij kocht een paard om mee te struinen, een noordzweedse draversdame. Een leuk paard, maar we kwamen erachter dat ze nauwelijks rijervaring had en een dame met karakter was.
Niet erg... we gingen gewoon aan het werk, want het was ook een leuk paard.
En toen kwam het moment waarop we samen door het bos konden stappen. Geweldig. Alleen begon onmiddellijk daarna mijn haf enorm te sukkelen. De artrose nam ernstig toe (was al eerder aanwezig incl botwoekeringen), hij begon blind te worden en kreeg een tumor. Nog een jaar probeerde ik hem met de juiste beweging en met hulp van artsen hem aan het werk te krijgen, maar erop zitten ging niet (zakte door de knieen) en de rest haalde uiteindelijk ook niets meer uit. Had ook te maken met de tumor en het feit dat hij zo snel met zicht achteruit ging.
Hij werd ngeslapen en toen kocht ik dus mijn huidige paard, met de bedoeling eindelijk samen te kunnen rijden. Helaas bleek dit paard al heel snel naast de nodige psychische problemen ook lichamelijk serieus naar de knoppen gereden. Laatste onderzoek met therapie geeft nu definitief aan dat haar rug geen gewicht meer verdraagt (KS en artrose in nek, schoft en achterhand, schouder)
Onbelast in de wei gaat het prima, behalve dan dat ze stijf is, maar belasten is niet meer mogelijk, nog even afgezien van het feit dat ze regelrecht gevaarlijk wordt als je er zelfs maar aan denkt.

Ben me bewust van het feit dat er mensen hier zijn die ervan overtuigd zijn dat gewoon toch rijden de optie is, maar gezien zelfs de huidige vorm van de rug als ongeschikt voor belasting wordt gezien, zie ik dat niet zitten.

Nu ben ik 48, heb zelf de nodige mankementen en datzelfde geld ook voor mijn man. Jaren wachten op een latere kans om toch nog ooit samen naar buiten te gaan is niet zo'n optie, afgezien van het feit dat mijn man het niet zo ziet zitten om alleen met zijn dame de bossen in te rijden, gezien zijn beperkte ervaring en ook niet zo heel veel zin daarin...

We hebben erover nagedacht om de shetten naar een verzorgadres te daan en dan zelf een paard, evt ter verzorging, te nemen waar wel op gereden kan worden. Helaas heeft een van de shetten zomereczeem en staat daar niemand op te wachten.

Nu heeft zich iemand gemeld die graag mijn draversmerrie als kinderoppas wil hebben. Ze heeft een stal die paarden voor mensen inspant en een paar paardjes heeft gefokt voor de hobby. Ze mist echter een verstandige merrie die genoegen neemt met een leven in de wei als kinderoppas/gezeldschapsdame en mijn paardje lijkt zeer geschikt.
Ze heeft zelf veulens gehad, heeft geen enkele interesse om aan het werk gezet te worden en is verder zelf heel rustig/cool in haar hoofd.

Als ze daarheen zou gaan, zou er voor mij de mogelijkheid zijn om toch nog op zoek te gaan naar een rijpaard (dit keer gekeurd) en alsnog de bossen in te kunnen gaan.
Maar.... dat betekent ook dat de merrie alweer moet verhuizen (na al veel verschillende eigenaars voorheen) en weer ergens anders moet wennen...

En daarover voel ik mij dan toch weer erg rot...

Wat zouden jullie doen in een dergelijke situatie?

angelique hage schreef :


Heerlijk om zo'n verslagje te lezen.
Mooi begin van de maandagochtend. Wat een kanjer van een dochter heb jij Angelique! Yes!

Groetjes, Pien

Spirithorses schreef op maandag 21 september 2009, 10:45:

Heerlijk om te lezen. Wat een leuke meid heb je!!!