Geertje schreef op donderdag 17 september 2009, 7:23:



Ja, dat is gewoon pubertijdsgedrag, dat hebben veel jonge paarden.
Echter, als je dit gedrag niet ombuigt tot goed gedrag of, in een erger geval niet corrigeert is de kans groot dat het paard dit blijft doen en het een patroon wordt, zoals bij de pony van Ans het geval lijkt.

Groet, Pien

Wil schreef :


Wil, serieus, ik snap dat niet.
Als het zo lang duurt dan is er toch iets niet goed/duidelijk in jullie communicatie?

Een paard dat aan schoenveters mag trekken is een paard dat dat ooit gemogen heeft, dus iemand heeft dit toegestaan of erom gelachen. Met aflebberende of over je heen lopende hengsten hetzelfde. Ik vind dat net zo'n voorbeeld van een jonge pup die tegen je op mag springen maar als-ie dan 25 kilo weegt en modderpoten heeft is het ineens niet meer leuk en moet dat afgeleerd worden?

Waarom in godsnaam leren jullie het zo'n dier dan áán???????

Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 17 september 2009, 9:10:


Daarin moet ik je gelijk geven. Pubers hebben zeer consequent gedrag nodig. Ik gaf al aan dat mijn shetterpubers ook regelmatig hun grenzen verkennen. Omdat ik altijd zeer duidelijk ben over de ligging daarvan, heb ik twee zeer betrouwbare pony's-. Welliswaar met jeugdige streken, maar ze schoppen/bijten nooit, laat staan dat ze aanvallen.
Kleine kindjes kunnen de pony's poetsen, ermee tutten en ermee door de tuin wandelen en het 'stoutste gedrag' wat ze daarbij aan de dag liggen is naar een graspolletje lopen.
Maar ja... met de training (droog mennen) kijken ze wel eens of ze opeens de berm in kunnen duiken/zich om kunnen draaien enz en in de wei kijken ze wel eens of ze je niet stiekem toch ff aan de kant kunnen duwen... kleine dingetjes die wel meteen moeten worden herkent en waarmee iets gedaan moet worden op een manier die volgens mij bij pubers past: eerlijk, duidelijk en rustig.

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 16 september 2009, 13:58:


Ja inderdaad! Ik vind het wel heel kort door de bocht om te zeggen dat die paardjes dan gewoon meer moeten bewegen, en dat de korf maar een onding is. Onze pony heeft insulineresistentie, is ietsje te dik (mensen die er geen verstand hebben vinden van niet overigens, maar zien die kenmerkende plekken niet). Onze pony krijgt 5x per week beweging. Dat is flink rijden, of een lange bosrit, of gelongeerd worden. Ondanks die beweging krijg ik er geen kilootje af. En als ik hem zonder korf zou zetten is het dweilen met de kraan open, en is hij zo weer hoefbevangen voor de zoveelste keer.
Ik ben heel blij met die korf. Momenteel staat hij er 's nachts mee op de wei (nu eindelijk met het gaatje open om weer voorzichtig gras te kunnen gaan eten nu de nachten kouder worden), en overdag speelt hij met zijn maatjes in de rijbak en hebben ze hooi. Die andere 2 moeten ook niet dikker worden, en op deze manier is dat goed te combineren en nodigt de rijbak uit om te crossen en te spelen, wat ook weer een heleboel extra beweging is. Het is een vrolijke ondeugende pony die met zijn graaskorf zo vindingrijk is en er makkelijk hooi mee kan eten dat hij er geen last van lijkt te hebben. Pogingen om hem af te krijgen doet hij niet eens. Hij weet inmiddels niet meer beter. Ik vergelijk het een beetje met mijn nichtje van 10 jaar oud. Zij heeft het zwaarste type suikerziekte, al vanaf haar zesde jaar. Ze moet zichzelf ooit wel 15 keer prikken op een dag. Echt heel zielig, maar dat is voor haar eigen gezondheid. Een korf doet dan nog niet eens pijn, maar kan heel veel betekenen voor de gezondheid van zo'n dier.

Groetjes Jolanda

Muriel, kan je me vertellen hoe is het verschil tussen een graasvoet en een bokhoef te zien ?

Mijn paard staat altijd met zijn rechtervoet naar voren. Linksvoor is zijn hoef met de hoge hielen. Beide voorhoeven zijn smal/nauw.
Hij heeft overigens een mega lange hals, dus dat zou een graasvoet volgens dat onderzoek minder verklaren. Maar uitzonderingen zijn altijd mogelijk natuurlijk .....