Inge Teblick schreef op maandag, 22 november 2004, 14:53:


De discussie gaat nog veder maar ik denk dat dit nog niet opgemerkt is.
Anticiperen, Zaterdag viel het woord ook enkele malen. Dan komt er bij mij op, die ors, is dat dan niet anticiperen ipv een reflex? Je denkt dat je een reflex hebt ingetraind maar ondertussen is het geanticipeerd gedrag geworden die niet meer werkt als hij nodig is? (nu denk ik eventjes aan het voorbeeld van Pien, maand geleden zo iets, dat haar paard, die gewoonlijk goed reageerd op de ors, toen hij nodig was neit reageerde).
groetjes Ebby

Maar als je dan eens verder kijkt.

Bij bijen (of wespen) is er 1 koningin die zich voort kan planten. De rest van de werkers, soldaten enzo werken om de kolonie in stant te houden en kunnen zich niet voortplanten. Ze stammen allemaal af van dezelfde koningin en daardoor zorgen ze door het in stant houden van de kolonie dat hun genen ook doorgegeven worden.

Maar je kan mij niet wijs maken dat bijen gevoel hebben en dat ze bij het werken voor de kolonie een "fijn gevoel" krijgen.
Ze doen het omdat ze zo "geprogrameerd" zijn.

Waarom zou dat bij albatrossen niet zo zijn? En waarom bij paarden niet? Waarom wel?

Ik geloof wel dat dieren gevoelens hebben, zij het niet gevoelens als de onze. Maar in hoeverre ze aan genetisch geprogrammeerde rituelen fijne gevoelens overhouden?
Op het moment dat een dier zich wilt voortplanten met een soortgenoot dan maakt hij zichzelf kwetsbaar. Stel je voor dat zo een mannetjesalbatros wil paren en het wijfje nog niet en daardoor agresief word (willen in de zin van fysiek daar aan toe zijn?). Dan heb je wel een probleem als mannetje. Net als een hengst met een merrie. Door rituelen maken de dieren aan elkaar duidelijk dat ze geen gevaar te dulden. Dat ze op DAT moment met DAT dier veilig een close-contact kunnen hebben. En dat is natuurlijk door te trekken naar elk fysiek contact.
Wil niet zeggen dat er geen fijne of minder fijne gevoelens bij kunnen komen natuurlijk.

En het voeren in die gekleurde bekkies is een reflex. Daar kan zo'n ouderdier niets aan doen. Die gaat spontaan over zijn nek als ie zijn kinders bekkie ziet
Net zoals jij schopt als je een tikje tegen je knie krijgt, dat ken je wel van de dokter.

Groetjes Karin

Hallo Nick,

Ze had inderdaad voor ijzers toen ik haar kocht. Die zijn er sinds de 1e week van september af en ik laat haar natuurlijk bekappen. De hoeven slijten ondanks dat ik nauwelijks op het harde kom zeer schuin af. Binnenkort krijg ik dan ook Smitjes aangemeten voor de voorhoeven in de 1e plaats voor het rijden in de (zand) bak want weet nog niet hoe ze op de weg is en dat wil ik van het voorjaar gaan uitproberen.

Ik hoor als ik aan het rijden ben de achterbenen tegen elkaar tikken/strijken en de beschermers die nieuw waren zijn nu glad geworden. Moeten haar achterbenen op de een of andere manier aansterken misschien?

groetjes Yvette

Nick Altena schreef op maandag, 22 november 2004, 16:09:

Nick Altena schreef op maandag, 22 november 2004, 14:36:


Wat ik doe is in de eerste plaats zo weinig mogelijk met mijn handen doen. Ik probeer zo veel mogelijk met mijn zit en benen te doen. Maar wanneer hij niet terug komt op mijn zit moet ik dus wel iets met mijn teugels gaan doen. Omdat tegenhouden alleen maar averechts werkt, geef ik dus een soort zachte rukjes naar beneden (niet hard rukken, daar wordt je paard alleen maar hard van in zijn mond) zo gaat zijn hoofd weer naar beneden en zet hij zijn rug niet meer vast. Wanneer hij terug komt beloon ik hem en houd mijn handen stil. Het gaat echt steeds beter. Hij is nu al zover dat ik alleen nog maar hoef te "knijpen" als hij tenminste niet in een pest humeur is. Na een paar dagen consequent oefenen ging het al een stuk beter.

Ik straf hem dus door met het bit kort op zijn lagen te drukken en beloon hem als hij terug komt. Het is een beetje als iemand een zweep tegen je aanduwt, dat doet geen pijn, maar als je er een tik mee krijgt voel je dat heel goed.
Ik probeer dit trouwens zo weinig mogelijk te doen, pijn is natuurlijk geen oplossing. Het is vooral de beloning die het hem doet!

Marianne schreef op maandag, 22 november 2004, 16:05:


Rust, slapen voor de mens is een noodzaak om te overleven.
Het ene mens doe dat vrij kort, de andere kan uren in zijn bed blijven liggen.
er is een noodzaak van een bepaalt aantal uren rust na een aantal uren werk/wakker zijn.
Waar houd dan de noodzaak om te overleven op en begin je te slapen omdat je het fijn vind.

Eten, voor een ieder een noodzaak om te overleven.
Een bepaalde hoeveelheid vitamine, mineralen en bouwstoffen MOET omdat het anders verkeerd afloopt. (of dit eten nou wel of niet smaakt is punt 2, wat jij vies vind, spruiten, vind ik lekker.)
Maar nu het snoepen....das geen noodzaak maar doen we toch omdat we dat fijn vinden.

Waarom zouden wij als enig dier het genoegen er in hebben om snoepen fijn te vinden en een dier niet?
Het is geen noodzaak maar schept wel plezier net als dat uhh uitslapen /rust toch?
Zou een dier dan geen behoefte hebben aan deze plezier dingen? Lijkt me sterk...erg sterk...
Al heeft een dier nog zo weinig hersens, het zal toch altijd op zoek gaan naar een fijne situatie als het zich in een minder fijne bevind, dat hoeft volgens mij dan ook nog niet eens een levensbedreigende situatie te zijn ...

Nick Altena

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

zorro schreef op maandag, 22 november 2004, 16:14:


Tja, dat zou kunnen wat je als laatste schreef, hij kan ook een wat minder goede beenstand hebben natuurlijk, ik ken het paard niet en ook de geschiedenis niet.
Ik ben dus ook niet bekend met het fenomeen strijken, misschien anderen hier?

Ik heb wel weer een vraagje,
Waarom die hoefschoenen? Heb je nog meer problemen dan?
Je moet het blootvoetslopen wel even de tijd geven natuurlijk om het paard daar aan te laten wennen, die is vaak opzoek naar zijn nieuwe balance en kan wat vreemd lopen en zoals ik lees ben je pas een paar maanden bezig dus...
Ik zie schoenen alleen als middel (ter vervanging van ijzers) als er werkelijk problemen zijn.
Niet omdat je denkt dat dat dan als totale vervanging van de ijzers moet wezen.

Gr. Nick Altena

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

Nee, dit is niet echt het geval hier. Er groeit hier nog zat vers gras maar hij kiest echt duidelijk voor het mos en gedraagt zich als een vrolijke kleuter in een speelgoedwinkel ...

Nick Altena schreef op maandag, 22 november 2004, 16:47:


Hai,
ik ben het wel met Nick eens, dat je niet al te gauw naar de schoenen moet grijpen.

Zelf zou ik niet tevreden over mezelf zijn, als het paard dat ik bekapt had, scheef afslijtende hoeven zou hebben. Het kan aan de overgangsfase liggen, natuurlijk, en als eenmaal de juiste hoefvorm bereikt is, dat dan pas het schuin afsluiten verholpen is.
Ook het strijken zou ik niet blij mee zijn. Alweer zou ik beginnen om de fout bij mezelf (als ik de hoeven bekapt had) te zoeken.

En zoals Nick zegt, in de eerste tijd na het verwijderen van de ijzers, moet je wel wat geduld hebben, het is geen wonderkuur.

En misschien is het een idee, juist wel op de weg te gaan rijden, wel voorzichtig opbouwen, elke dag wat langer.
Rondjes draaien in een zandbak is nmm nogal belastend voor een hoef die net van de ijzers verlost is. Raad ik mensen zelfs af, zo zie je maar...

Isabel

Hallo,

De bekapper had de schoenen voorgesteld als de hoeven verder schuin af zouden slijten ook voor in de bak. Ze staat helemaal naar binnen met de voorvoeten. 4 december komt hij weer kijken op zich slijten ze nu al minder scheef maar ze staat nog steeds naar binnen. Haar achterhoeven hebben geen ijzers onder gezeten en die zijn goed.

Of ze lichamelijk in orde is (beenstand) denk het wel. Heb haar in augustus klinisch en rontgenlogisch laten keuren. Helaas 4 dagen nadat ik haar kreeg is ze in het weiland door 1 of meerdere paarden met achterijzers getrapt (heb het niet gezien maar dat zij de arts) en kwam er gewrichtsvloeistof uit haar been lopen. Met spoed naar de kliniek en ben nu een tijdje aan het rijden. Ze kreupelt niet en ben meerdere malen terug geweest naar de kliniek en ze is genezen verklaard. Durf nog niet zo goed de weg met haar op omdat ik over een onoverzichtelijk weg moet om de polder in te gaan. Ze is vrij mak maar toch ook vurig. Ze heeft geen papier maar er schijnt volbloed in te zitten. Stap wel over het erf maar nog niet zo heel lang omdat die hoeven zo raar afslijten. Ze lijkt niet gevoelig lopen en je hoort haar hoeven echt klossen over de stenen en ze loop ook zonder moeite over steentjes en grind.

Is het nu juist beter om meer op het harde te gaan lopen? Ze slijten namelijk zo alleen in de bak al heel erg af.

groetjes Yvette

Nick Altena schreef op maandag, 22 november 2004, 16:47:

zorro schreef op maandag, 22 november 2004, 17:08:

Zand is net schuurpapier. Dat geeft veel meer slijtage als een verhard stuk (alsfalt of stoep). En doordat je op een verhard stuk het pompmeganisme stimuleerd gaat de hoef ook veel beter groeien om de slijtage te compenseren. Dus lekker regelmatig over harde ondergrond lopen met haar, daar worden de voeten alleen maar beter van.

Groetjes Karin

Hoi Isabel,

Ik heb haar pas 1 maal sinds ze van de ijzers af is natuurlijk laten bekappen. Moet wel zeggen dat de slijtage nu al minder is. Ze loopt wel wat anders.

Wist niet dat rijden in een zandbak slecht was is bedankt voor de tip. Had wel al begrepen dat zand ook een schurend effect had. Ga binnenkort naar een andere stal verhuizen waar ze in de winter langer naar buiten kan in een paddock en misschien kan ik daar een buitenrij maatje vinden en deze winter al naar buiten.

groetjes Yvette

Isabel van der Made schreef op maandag, 22 november 2004, 16:57:

Hoi Karin,

Ik ga voortaan voor het rijden het lopen op het harde weer opbouwen. Was een beetje angstig geworden omdat ze zo scheef afsleet.
Opbouwen met 5 minuten per dag of nog langzamer?
We hebben een erf met asfalt, stenen en grind.

groetjes Yvette

Karin schreef op maandag, 22 november 2004, 17:21: