Piet schreef op donderdag 23 juli 2009, 22:07:
> Goh Michiel, heb je je paard nu nóg niet verpest?
Ja zo'n oordeel is best heftig, dat komt nog geregeld bij me boven. Ook al begrijp ik wel hoe dat ontstaan is, ik heb meerdere paarden beschreven waarbij het een tijdje moeilijk was. En als dat alleen gezien word ... En als Jur zijn nu opgeloste fysieke probleem als een training probleem gezien word dan voed dat zo'n oordeel nog eens extra. Meningen veranderen niet snel, als ik ergens een terugval krijg dan komt het weer boven of wellicht kan het dan wel gezien worden als een normaal groeiproces wat je beide doorloopt met je paard.
> Wat wij gedaan hebben toen hij er eenmaal aan gewend was
> dat iemand op zijn rug zat is zo een periode in de
> weide lopen, zonder te bewegen of ook maar iets te
> vragen of te sturen. Alles was ok: grazen, stappen een
> drafje, stilstaan, slapen enz. in evenwicht met het paard.
Dat was ik al weer vergeten, inderdaad dat beschreef Tom Dorrance ook. Vanuit de beleving van het paard is het nog niet gezegt dat als je er op zit voor de eerste keren dat het paard ook durft te lopen samen. Nu ik mijn kiezelstenen in pakketjes klaar heb, en een tas die niet te tillen is van 45 kg, snap ik meer van die grote verandering die gewicht alleen al kan veroorzaken. Wij doen alles onderweg op een buitenrit, een pauze veldje daar zal het opstijgen in alle rust gebeuren denk ik. Mark Rashid voegt daar nog aan toe, als je er op zit ga er dan ook binnen 1 minuut weer vanaf. Want een paard weet nu dat je er op kunt, het weet nog niet, dat je er ook weer eens van af gaat. Alles om onrust te voorkomen, en die eerste indrukken zijn belangrijk. Leuk dat zadelmak maken!
Groet, Michiel
Warboel
