e m kraak schreef :

In ene gewoon simpel hang-gavelletje gaat het niet stuk, Egon. Niet door een beetje te hangen en wat te klooien. Eerder trekken ze de ring uit de muur.
Pas als er werkelijk een crisis situatie is, zoals een aantal jaten geleden bij BD die dreigde te stikken en op de grond viel, dan ben je blij met alles wat breekt, als dat je paard maar niet hoeft te zijn.

Ik houd er verder over op. Ieder het zijne maar ik zet dus nooit een paard aan een touwhalster vast.

groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 21 juli 2009, 0:37:


gavelletje=gevalletje.
En dan zit ik niet eens aan de wijn, kun je nagaan....

Nathalie Lagasse schreef op maandag 20 juli 2009, 18:28:


Thanks :)
Ze is ook heel erg lief, maar ze is ook bij mij geboren en is altijd met natural horsemanship opgegroeid. Ik heb een paar lessen bij Pien gevolgd en heb daar veel geleerd dat ik verder heb uitgebouwd.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 21 juli 2009, 0:03:


Rock was er zo ene, telkens opnieuw halsters stuk, koorden over, keilbouten uit de muur, rubbers 3meter langer (bij wijze van spreken), ... en het was niet van de grote schrik, maar inderdaad van NU!

Helms Cindy schreef op dinsdag 21 juli 2009, 9:06:


hoi,
ik heb hier ook geen echte trekkers staan. maak ze wel vast met een stalhalster. het touw wordt telkens vastgemaakt aan een strotouw dat rond de boom is gebonden. dat is wat eerder stuk gaat als ze trekken (dit gebeurt heel zelden als er eentje schrikt). verder zijn de touwen vastgemaakt met een knoop (weet de naam eigenlijk niet) die je lostrekt. heb in de vroegere manege wel veeeeel stalhalsters zijn breken. niet zozeer van hangers, eerder van schrikreacties. opvallend is dat er daar staan die wel heel vaak schrikken.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 21 juli 2009, 0:32:


Die indruk kreeg ik bij Rock. Tataaaaaaaa en nu gaan we gras eten, want ik werd het stillaan beu! Telkens opnieuw. Sinds ik touwhalster gebruik, doet hij het niet meer. Ook Enno had zich over laatst zich even ergens achtergehaakt op de moment dat hij vast stond. Even paniek en daarna rust zodat ik zijn halster ervanachter kon haken. Toch: geen halsters in de weide aanlaten aub, en geen paarden zonder toezicht en veiligheidsknoop aan touwhalsters vastbinden.

Marije Huijsmans schreef op maandag 20 juli 2009, 12:50:


Hoi Marije, ik heb hem ook kunnen zien nu. Leuk om jou en Simone aan het werk te zien, ze reageert goed op jouw hulpen. Toch weer even die tip van mij : Houd je adem meer in je buik, daardoor ontspannen je schouder- en rugspieren meer, kun je je bekken iets verder ontspannen en komt je zit dieper 'in' het paard. Dan ook gaan die billen en benen losser.

Maar menigeen hier doet jou dit niet na hoor dus je mag met recht trots zijn op dit filmpje
enne....Simoontje = lief!

Groetjes, Pien

Helms Cindy schreef op dinsdag 21 juli 2009, 9:12:


Persoonlijk denk ik dat dit alles afhankelijk is van paard tot paard. Ik ben er persoonlijk ook geen voorstander om een paard vastgebonden te laten staan aan een touwhalster (onbewaakt bedoel ik dan). Je weet nooit. Er zijn inderdaad paarden die er een spelletje van maken om zich los te trekken, maar er zijn ook altijd onvoorziene omstandigheden. Een paard is en blijft toch nog steeds een vluchtdier. Zelfs het meest onverschrokken paard kan in paniek geraken. Ik verkies dan toch het lostrekken en wegwezen. Lijkt me veiliger.

In de weides gewoon geen halsters aan van welke soort dan ook. Je weet maar nooit.

Als ik mijn paarden opzadel, poets of weet ik veel wat bind ik ze ook nooit vast. Ik hang het touw wel rond de haak, maar knoop het niet vast. Bij mijn paniekerig manneke thuis heb ik het touw dan ook vast, dat hij inderdaad wel niet leert om slag op keer er van door te gaan. Ondertussen blijft hij netjes staan.

ik ben op zoek naar wat tips.
sinds een paar maanden huur ik een stuk land voor mezelf,en ik zit diep na te denken hoe ik dit land het beste goed kan houden in de winter.

op dit moment heb ik langs 1 lange zijde een pad lopen van 100m lang en 5m breed,langs dit pad liggen 4 weides van zo'n 2000m2,op het pad staat een schuilstal,dara gaan ze echter nooit in,staan alleen wat in de schadus naast de stal te dutten.de stal is dus dicht en wordt nu gebruikt voor hooiopslag.

ze lopen erg veel heen en weer over het pad,trekken er sprintjes op en staan regelmatig bij de stal te dutten.
het pad is rond de stal na wat regen vrij blubberig,de rest van het pad is vrij kaal gegeten en de grond kan wat minder hebben,maar het blijft wel droog tot nu toe.

ik wil een verharding gaan maken,een paar schuttingdelen neerzetten zodat ze in de luwte kunnen staan,en wat rubbermatten neerleggen waar ze op kunnen liggen.
mijn bedoeling is dat de schuilstal die er nu staat dus enkel voor opslag van spullen gebruikt gaat worden,dus het pleintje met schutting zou ik overal kunnen maken waar ik wil.

de 4 weides zijn ook na een paar dagen regen nog helemaal droog,ik twijfel of ik ze van de winter de beschikking zal geven over 1 grote weide van bijv 2 kleine weitjes samen,en ze dit stuk te laten lopen,of om een groot verhard stuk te maken,een pad rondom de hele weide voor wat bewegingsvrijheid en alleen bij droog weer 1 van de weides open stellen en afwisselen tussen de weides.
ik ben met een pad rondom nogal bang dat het 1 grote blub zooi wordt en de paarden gaan lopen glibberen in de bagger,ik zit namelijk op kleigrond.

wat zou jullie voorkeur hebben en waar hebben jullie zelf de beste ervaringen mee?

hebben jullie verder nog een goed idee voor mijn paddockje?
op dit moment heb ik een bak afgezet van 20x20 om wat grondwerk in te kunnen doen met mn paarden,dit is echter gewoon op het gras.
van de boer waar ik het land van huur mag ik er van alles mee doen,maar stel dat ik weg ga dan moet ik alles weer weg halen.
ik wil er dus ook niet al te veel geld in steken,maar wil wel een plek hebben waar ik van de winter ook nog in kan werken met ze,en dan zou ik het liefst de ondergrond ook nog zo maken dat het (stel dat we weg moeten daar,ik ben t zelf niet van plan) het allemaal heel makkelijk weg kunnen halen.

iemand tips?

veb schreef op dinsdag 21 juli 2009, 9:33:


ivm de paddock:
wij hebben van de hoogst gelegen weide (di ca. 50cm hoger dan de rest) een paddock afgemaakt van 20x60 ongeveer. Deze ligt naast een lage weide. Na 1 winter hebben ze al het gras kapot gelopen en is dit dus een echte zandpaddock. Bij veel regen wordt het blubber, maar het trekt ook weer makkelijk weg, daar ze hoger ligt. Dan hebben we achterin de paddock nog een stuk voorzien van ca. 20x10m waar de schuilstal op betonplaten staat en waarop de hooiruif staat. Als ik aan het werk ga in de paddock kan ik deze gemakkelijk even afsluiten, zodat we geen last hebben van de andere paarden op dat moment.

Piet schreef op maandag 20 juli 2009, 12:02:

Allemaal paarden die dik na

De wet die over dit verbod handelt dateert reeds van augustus 1986.
In mei 2001 is er een Koninklijk Besluit toegevoegd over de toegestane ingrepen bij gewervelde dieren (blokstaarten).
Hier is er toen (2000-2001) nogal veel heisa geweest omtrent dat koninklijk besluit. Met enkele trekpaardenvrienden en GAIA hebben we toen nog een bezoekje gebracht in Brussel aan Magda Aelvoet met niet-geblokstaarte paarden in aanwezigheid van de pers.

Het naleven van deze wet is uiteraard nog een heel andere zaak. Zelfs de heren Dehaene en Leterme nemen het hier openlijk niet zo nauw mee (gedurfde uitspraken in 2006).

Geblokstaarte paarden mogen in principe ook geen enkele keuring meedoen zonder attest van de "mallafide" DA.

Bats schreef op dinsdag 21 juli 2009, 10:07:

zelfs op foto in hipporevue, met bijgaande tekst in afkeuring van hun eigen wet en KB


for the love of money!!!!

Helms Cindy schreef op dinsdag 21 juli 2009, 9:50:


maar zitten jullie ook op kleigrond?
en jullie hebben dus verder niks gedaan aan de paddock?
gewoon alleen omheind en de paarden erin laten lopen als ik t goed begrijp,dus geen zand erin?
mijn weide heeft aan 2 kanten sloten,in het midden is de wei iets hoger,in een bolling zeg maar,en het loopt een klein beetje af naar beide zijkanten.
heb al zitten denken om op die plek een paddockje te maken,door simpel weg wat schotten rondom te maken en daarin wat zand of houtsnippers aan te brengen als extra versteviging van de bodem.
maar ik ben bang dat dat ook vrij prijzig is en dat dat al heel snel door de modder heen gelopen zal worden.

Het verschil zit hem in de verschillende wetten. De handeling "het couperen is al zeer lang verboden". Het verbod op verschijnen op een keuring met een gecoupeerd paard (zonder medische onderbouwing) is pas een paar jaar.

Indertijd (zal 1997/1998 zijn geweest) las ik de notulen van het moederstamboek in Belgie als noodzaak van het amputeren van de staarten van de paarden werd opgegeven:

- de beschadiging van de voorhuid van de hengst bij natuurlijke dekking.

-het klemmen van de leidsels bij aangespannen werk wat tot gevaarlijke situaties
kan leiden.

Ik moet zeggen dat ik hier in Drenthe de laatste jaren veel trekpaarden met staart zie. Wellicht mischien nog niet de keuringsexemplaren maar toch de trekpaarden met staart zijn in groter aantal dan de verminkte. 10 jaar geleden was dit toch ondenkbaar. De oude generatie zoals ik die kende binnen het stamboek in Nederland vroeger is natuurlijk aan het veranderen naar een jongere generatie.

Vergeet ook de publieke opinie niet, ik denk dat wij over nog eens 10 jaar weinig gecoupeerde trekpaarden meer in NL zien. Belgie kan ik niet over oordelen en Frankrijk is een utopie denk ik. Daar is de handeling zelfs nog niet verboden.
Vandaar dat de dieren even voor een weekendtripje naar Frankrijk op de veewagen gaan en dan thuis verklaren dat er jammer genoeg weer een per ongeluk tussen de staldeur is gekomen. In Denemarken wilde men al nooit de gecoupeerde versie. Er was indertijd 1 fokker in NL zover ik het weet die niet coupeerde en een goede afzetmarkt in Denemarken had.

Cedric Coucke schreef op maandag 20 juli 2009, 21:08:


Hup buiten,meer beweging, dan maar met vliegendeken inpakken,
allez, dat zou ik doen.

jan.