e m kraak schreef op donderdag 16 juli 2009, 16:41:


Mee eens, je antwoord sluit mijn stelling echter niet uit, dat blijft net zo waar als ik schreef. Vaak iets doen is het begin van voldoening er in krijgen, vooral bij paarden. Dat valt toch niet te betwisten?


Wat je beschrijft is slecht het begin van het mengen van de twee uitersten. Wat ik schrijf over het therapeutische effect is wel degelijk het uitdoven van de angst. Het positieve gevoel van de voedselbeloning begint langzamerhand de overhand te krijgen, waardoor het paard andere conclusies gaat trekken "het valt eigenlijk wel mee, het is niet zo bar als ik dacht, hé ik was even niet bang" in die trant. Verduren is het allereerste begin, het volgende is het wegblijven van angst, eerst kort, dan steeds vaker totdat het geheel weg blijft. Het aantrekkelijke van voedsel blijft echter even aantrekkelijk, dat is niet minder geworden door dit vermengen. Zoals ik schreef, gaat het van angst, naar neutraal naar waarderend. We kennen dit bijna allemaal, van paarden die eerst geen voeten willen geven, en die een jaartje later die verzorging als aangenaam ervaren. Het speed clickeren mag dan doorgaans sneller gestopt worden, voordat het zijn therapeutische werking kan voltooien, in zekere zin neemt het poetsritueel het dan over, daar wordt het onaangename voeten geven/bekappen in opgenomen.


Leg eens uit, ik zie het niet.


De laatste 2 vooral ja.
Onbevooroordeeld waarnemen is een kunst die ik aardig goed beheers, en daardoor besef ik dat mijn projecties ontelbaar en hardnekkig zijn. Ik vermoed dat de meeste mensen niet eens weten waar ze onbevooroordeeld waarnemen kunnen vinden in hun zelf. Soms hoor ik dat, zintuiglijk waarnemen zonder gedachten, het is. En dat is slechts een kort moment, tot de eerste gedachte verschijnt. Die gedachte gedachtenloos opmerken, is waar het verder gaat. Mijn paard spiegelt mij ook vaak trouwens, ik bedoel daarmee, ze stopt als ik stop, ze gaat als ik ga, ze versnelt als ik versnel, ze draait mee in al mijn bochten.

En helaas nogal heftig, nog twee vermoedlijke spiegelingen van mij door haar. Ze was onlangs met haar benen in het leidtouw vastgeraakt. Mijn fout ik had haar verkeerd vastgebonden. Ze viel over de grond, stijgerde en zeilde weer over de grond. Ik ben gehurkt op afstand er naast gaan zitten, op dat moment bleef ze stil liggen. Waarop ik het leidtouw los sneed met mijn hoefmes. Mijn domme aandeel hierin zal niet meer voorkomen. Vandaag, na onze fietstocht, liet ik haar even grazen met het halve leidtouw bengelend onder haar kin. Ze stapte erop en schrok dat ze vast zat, weer paniek waardoor ze los kwam. De 2de keer hetzelfde met iets minder paniek. Stom verbaast keek ze naar die slang onder haar die meeging met haar beweging. De 3de keer dat ze vast zat, was er tijd dat ik "stop" kon roepen en tilde mijn been op. Waarop ze ook haar been op tilde en vrij kwam. Y es met appelstukje! Vervolgens bedacht ze zelf een oplossing voor haar onbegrijpelijke probleem, stil staan en niet bewegen. Waarop mijn harde les niet meer verder ging. Stil blijven staan met een afhangend leidtouw, dat maakte ze er zelf van, ik dacht dat is ook een goede uitkomst, dat de moeite waard is om verder te gaan belonen later. En rustig haar been op tillen als ze eens op het leidtouw stapt, dat leert ze nog wel op andere manieren.

Groet, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 17 juli 2009, 0:10:


Laat maar komen
Lindsey haar woorden waren: hoe harder, hoe hoger, hoe liever. Da hoger is bij mij letterlijk een obstakel, da hebt ge vandaag wel gezien Voor de rest trekken wij hard opeen. Kben opgegroeid met een zwart racemachien hè, Blackske kon ook best hard gaan, alleen was de rem dan zoek
Heb Lindsey ook laten weten dat ik bitloos heb gesprongen en gezegd dat zij dat binnenkort ook gaat proberen. Berichtje dat ik terug kreeg: ja ja hi hi

Britt Claeys schreef op vrijdag 17 juli 2009, 0:21:


Wat uuf mieke vandag heeft laten zien was ook ni mis zenne ,onderschat uw sorraya niet . Ok uw techniek in het begin was effe slikke maar welk paard pakt nu ook een okser van 1M80 als er een balkske ligt van 70 cm ! ! kwas allang blij dat ze regelmatig liep vandaag ,dat was een pak van men hart

Clickertrainen en lichaamstaal:

Lichaamstaal = communicatie, letterlijk de taal die het lichaam spreekt

Hoe die taal begrepen wordt door de andere partij is deels aangeboren en deels aangeleerd.

De aangeboren taal wordt voor de andere partij een "vanzelfsprekende reactie op een actie" aanzien en is idd universeel te begrijpen. Niet altijd voor alle dieren gelijk, vandaar de gekende verwarringen tussen mens en aap, poes en hond, enzovoort.

Deze vorm van taalbegrip tussen mens en paard gebruiken verstandige trainers als cue voor een bepaald gewenst gedrag. In deze vorm van lichaamstaal moét er ook niets aangeleerd worden want het is een aangeboren begrip.

Lichaamstaal die niet vanzelfsprekend geinterpreteerd wordt door het paard zoals wij dat als mens zouden willen, moeten we uitleggen aan het paard, maw betekenis geven aan het paard van die taal. Simpelweg a = b; actie = reactie of cue = respons.
Deze vorm van lichaamstaal verbinden we dus best na het gedrag. Hetgeen Piet ook al noemde in zijn pleidooi: shaping. We zien een bepaald gedrag, geven er een naam aan en laten dit gedrag volgen door iets wat dit gedrag bekrachtigt. Associatie: gedrag-naam-leuk wordt gelegd
Na herhaling zal naam-gedrag-leuk begrip ontstaan en heb je een gedrag op cue, omdat het paard het gedrag leuk vindt als jij dat vraagt.
De naam die we geven aan het gedrag kan een woord zijn maar evengoed lichaamstaal zolang deze laatste maar niet verwarrend is met een andere lichaamstaal cue uit de aangeboren vorm.

In het voorbeeld van Piet:
hoofd laag vragen aan je paard om bv hoofdstel makkelijk aan te trekken

Je kan wachten tot je paard zijn hoofd omlaag brengt om te grazen, dit belonen, en herhalen terwijl je steeds je cue herhaalt tijdens het gedrag. Ik vermoed dat dit bij Piet is dat hij naar de grond wijst , toch?
In dit voorbeeld gebruikt Piet idd lichaamstaal als cue maar pas nadat hij het gedrag herhaaldelijk beloonde en met een eigen verzinsel van lichaamstaal; Piet heeft het paard de lichaamstaal idd aangeleerd. En ik weet dat Piet vaak zo werkt.

Ik gebruik beide varianten. ALs ik hoofd laag wil aanleren, dan zal ik het paard "uitlokken", of mooier gezegd "opzetten voor succes" door gebruik van reeds gekende lichaamstaal. Bijna elk paard zakt mee met het hoofd naar beneden als je er naast staat en je buigt zelf een weinig voorover. Deze vorm van aangeboren lichaamstaal waarbij het paard instinctief zal volgen naar beneden is dan de cue voor het hoofd laag brengen. Makkelijk toch?! je hoeft niets aan te leren. behalve ... als je terug omhoog komt want je krijgt rugpijn van zolang voorover te staan en je wilt je paard nog even beneden houden met het hoofd.

Ik herinner me geen aangeboren cue om het hoofd laag te blijven vragen van het paard dus verzinnen we maar wat. Bv zolang Piet naar de grond wijst moet het hoofd laag blijven; OF zolang Piet niet terug een eindsignaal heeft gegeven voor "je hoofd mag weer omhoog" moet het hoofd laag blijven.

En dat eindsignaal moet aangeleerd worden of die "cue op duur werkend" moet aangeleerd worden.

Met lichaamstaal? Ja, maar de aangeleerde variant dus. Dus deze keer VOOR het gedrag (lang laag blijven met hoofd).

Dus kort :

Lichaamstaal als cue van de variant aangeboren LT: komt voor het gedrag Lichaamstaal als cue van de variant aangeleerd LT: komt na het gedrag

Aangeleerde vorm van communicatie vs aangeboren begrip dus