Fijn plekje op een prachtige locatie, dat gaat vast helemaal goed komen met Niek! Succes met de verhuizing.

Gr Karin

Michiel schreef op donderdag 16 juli 2009, 0:29:


Het gaat verder dan dat Michiel. Allegra is een prachtig voorbeeld daarvan. Zij heeft een lichamelijk probleem en daarom natuurlijk ook een geestelijk probleem. Ze moet op een ándere manier haar evenwicht leren bewaren dan een 'normaal' paard zou doen. Speedclickeren helpt daar enorm bij. Het is niet het anders moeten doen omdat ik omval, maar zoeken naar de enige manier om te blijven staan op drie benen. Een groot verschil.

Absoluut. Belonen is manipuleren. Maar hoe negatief is dat?
Ik weet nog wel dat ik een bloedhekel had aan bepaalde lessen op school, maar als de juf beloofd had dat ik bij een 7 een plaatje in mijn schrift kreeg deed ik toch ff meer mijn best en het eindresultaat is dat ik nu bv heel redelijk kan rekenen
En om even bij hetzelfde te blijven: Natuurlijk speelt intrensieke beloning een rol. Een vak waar ik goed in was deed ik automatisch ook graag. Daar had ik veel minder aansporing voor nodig,

Nou kan ik me vergissen, maar dat is juist waarom clickeren werkt : het streven en verlangen naar beloond worden, gaat het gedrag van het paard bepalen
Ik denk dat er een verschil is tussen de beleving van paarden en die van mensen. Het grootste deel van de mensen is zo competatief als de pest, heeft altijd een drang om beter te worden. Denk eens aan een voetballer of een wielrenner. Die traint zich met plezier het snot voor de ogen om beter en sneller te worden met het ultieme doel voor ogen, het winnen van wedstrijden.
Een paard heeft dat niet.
Natuurlijk kan een paard een poos samen met jou een tijdje willen rennen, maar gaat op enig moment veel liever grazen.
In tegenstelling tot wat je schrijft vind ik dat mijn paard naar MIJ moet luisteren als ik van punt a naar b moet. Als hij daarin innerlijke beloning voelt zoveel te beter, maar ook als ie dat ff niet heeft zal het toch moeten gebeuren. Ook in dat geval volgt bij punt b de markering en zijn beloning en hebben we uitstekend samengewerkt.
Als hij het niet doet ga ik in de training nog een enorm stuk meer manipuleren want dan maak ik de vraag kleiner en begin desnoods te belonen voor elk stapje. Tótdat hij denkt: "ok! Dit doe ik, hier krijg ik een goed gevoel bij" en zodra je zover bent kan de innerlijke beloning van het doen gaan meespelen. Maar in mijn ogen helaas niet andersom, zoals je schrijft, omdat wij het zijn die iets willen van een paard.


Dat is denk ik mijn reactie hierboven.

Piet schreef op woensdag 15 juli 2009, 19:56:


Een scherpe rand zal inderdaad sneller beschadigingen geven. Wat we de laatste jaren geleerd hebben is dat wanneer de mustangroll tot in de witte lijn gemaakt wordt dit kan leiden tot gevoeligheid. De zool immers is het dunst daar waar hij aansluiting vindt met de hoefwand. door de mustangroll tot in de witte lijn te maken ondermijn je de aansluiting . vandaar dat wij tegenwoordig alleen de gepigmenteerde hoefwand "afschuinen" tot aan de ongepigmenteerde hoefwand. In principe geen probleem omdat iedereen wekelijks deze afschuining bijwerkt.

gr. Hans Arendse

Hans Arendse schreef op donderdag 16 juli 2009, 9:01:

Dat is wat we onze cursisten vanaf dag 1 leren Hans.
Bij een goede witte lijn afronden tot het ongepigmenteerde deel van de hoefwand, bij een flare tot in de witte lijn.

Aafke schreef op donderdag 16 juli 2009, 7:56:


Elk paard is altijd sterker dan een mens. Om het toch te laten doen wat we willen gingen we er toe over om steeds zwaardere dwangmaatregelen te nemen. Een ketting ipv een touw, een scherper bit, scherpere sporen, harder slaan met de zweep enz.enz.
Allemaal dwang omdat we bang waren van de kracht van een paard en niet wisten hoe we dat paard met ons kunnen laten samenwerken.
Als je dit paard wilt zadelmak maken en inrijden ligt het aan jou op wat voor manier dat gebeurd en wat voor paard je overhoudt.
Er zijn genoeg mensen die je uitstekend les kunnen geven in op een ándere manier met een paard omgaan. Mijn manier is clickertraining en ook die van Aafke, ze heeft al mooie dingen bereikt. Eerst en vooral ga zélf leren en pas dan het geleerde toe. Het zou jammer zijn als je met een gefrustreerd paard kom te zitten en er naderhand achter komt hoe je iets veel beter en gemakkelijker had kunnen doen. Ga niet afdwingen, ga hem iets leren!
Je hebt tijd!