Ach die afronding zal geen wereld van verschil maken, met of zonder hoekje. Strasser maakt zelfs helemaal géén afronding. Kern blijft dat de zool het referentiepunt is.

Piet schreef op woensdag 15 juli 2009, 20:31:



ik kan t niet helpen, dit lijkt me een erg mechanische manier van omgang,
erg mentaal. Het lijkt wel wiskunde en dat ligt me niet zo. Sorry!


Dan is in mijn visie synchroon zijn met je paard, in vrijheid samenzijn een hele sterke beloning. Tis maar net hoe je het bekijkt..


Natuurlijk laat ik merken dat ik blij ben als ze iets doet wat eerder niet lukte,
en wat meer dan normaal. Maar, dat schreef ik al, toch? Je moet het passend gebruiken.
En voorál op een natuurlijke manier gebruiken. De hele tijd bewust positief bekrachtigen kan ook iets in de weg gaan staan. Het contact kan te mechanisch worden en met paarden omgaan heeft toch te maken met gevoel voor beweging en richting en als je het doortrekt eigenlijk ook emotie=beweging
Doseren, is volgens mij een belangrijke. En blijven voelen!
Ik zeg dus niet : nooit bevestigen, en ik zeg ook niet : voortdurend bevestigen.

Maar Piet, hoe zou jíj dan zo'n paard leren galopperen? Het liefst enigszins verzameld? Alleen met positieve bekrachtiging, of doe je ook nog iets anders met teugelvoering, richting en iets met balans en zit?
Ik bedoel, het is toch een optelsom?
groetjes

clarissa ruijgrok schreef >

Dat wou ik eigenlijk ook wel eens weten.
Groetjes, Pien

Piet schreef op woensdag 15 juli 2009, 11:39:


Door het galopperen zelfbelonend te laten zijn, het paard is immers een volger en zal de harmonie met de ruiter in galop waarderen. En daar de que's van oppikken en er steeds vlotter aan gaan beantwoorden.

Ik zeg niet dat clickeren een overbodige techniek is, het einddoel van clickeren is immers ook dat een paard het geleerde goed kent en gaat waarderen. En in het waarderen van een oefening kan clickeren veel bijdragen.

Waar ik op wijs, is het einddoel goed voor ogen te hebben. Paarden en mensen, alle dieren, zijn buitengewoon gericht op eigenbelang (en sociaal zijn is een hogere vorm daarvan). Eigenbelang is overleving namelijk. Daaraan gekoppeld zit de sterkste beloning: de waardering van het doen zelf. Als opvoeder en trainer besef ik dit en vorm al mijn reacties naar dit doel.

Straks meer, er zit zoveel aan vast.
Groet, Michiel

Michiel schreef op woensdag 15 juli 2009, 23:30:


Ik ben het met je eens dat galopperen zelfbelonend kan zijn, kan zijn, want er zijn ook tal van paarden die liever lui dan moe zijn en nou eenmaal moeilijk vooruit te branden zijn. Ik zou graag van Piet leren hoe hij zo'n paard voldoede motivatie weet bij te brengen waardoor het als vanzelf in galop gaat. Zonder druk he

Groetjes, Pien

Michiel schreef op woensdag 15 juli 2009, 23:30:


Door het galopperen zelfbelonend te laten zijn, het paard is immers een volger en zal de harmonie met de ruiter in galop waarderen. En daar de que's van oppikken en er steeds vlotter aan gaan beantwoorden.

Euhm ,neen ,niet als ie niet weet waarvoor hij /zij beloont word !! Hoe gaat een paard weten dat ie beloont word om AAN te galloperen ??? Eigenbelang (in dit specifiek geval ) is enkel functioneel als er "een reden is" om aan te galloperen = vlucht,spel of aanval !Hoe creeer je één van deze drie situaties en hoe laat je je paard dit relateren aan je galopcommando ?

Michiel schreef op woensdag 15 juli 2009, 23:30:


Volgens mij is sociaal zijn voor een paard geen hogere vorm, want sociaal zijn is van levensbelang. Een paard beweegt met de kudde. In harmonie zijn met de kudde, is ultieme beloning. Ze staan met elkaar in contact, dat is de beloning. De veiligheid van de kudde. Daar maak je als mens gebruik van, een paard wil van nature dolgraag volgen, mits het goed voelt.

groetjes

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 15 juli 2009, 23:12:


Wat jij opschreef vond ik nogal warhoofdig chaotisch. Dat ligt mij niet zo
Niet boos worden hoor


Zoals ik laatst nog schreef is ook sociale facilitatie een belangrijk onderdeel van de gereedschapskist. Dit doet me denken aan het onderschrift dat Frans lange tijd gehad heeft (nog heeft?).


Piet heeft nooit anders beweerd volgens mij. Het vreemde is echter dat machtige instrument van positieve bekrachtiging zoveel weerstand oproept. Ook dat moet een oorzaak hebben en dáár zit ik naar te vissen....

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 15 juli 2009, 23:41:


In harmonie zijn met de kudde, is ultieme beloning.

Dan heb je de jaarling hengsten die uitgestoten worden , de merrieveulens die door moeders de deur van de kudde worden gewezen , diegene die ZELF weggaan uit de kudde om zelf een richting uit te gaan .Die ultieme beloning mag niet zo simpel gezien worden hoor .En is dikwijls niet zo Ultiem

een paard wil

Hmm ,TOTDAT je een geboren leider(ster) voor je krijgt die er niets voor voelt om te volgen maar wil gevolgd worden DAN ga je gewoon een verdiepje hoger

e m kraak schreef op woensdag 15 juli 2009, 23:44:


Omdat MACHTiGE instrumenten ook hun achillespees hebben :)* ! !

e m kraak schreef op woensdag 15 juli 2009, 23:44:


Nee hoor, geen weerstand. Maar het komt op mij over alsof je het met alleen
maar positieve bekrachtiging alles af kunt. Maar ik zou dan een heel stuk missen.
Wat vond je precies chaotisch? Chaotischer dan Eddy schrijft?