Welke techniek gebruik jij?

Ik heb van Greg Kersten de 'safety dismount' geleerd (armen om de hals, hoofd naast de hals, jezelf laten glijden, loslaten als je voeten de grond raken, niet eerder - ik kan het niet beter uitleggen schriftelijk, sorry) en die werkt wel (weet ik uit ervaring), maar is eigenlijk meer geschikt voor "zonder zadel" dan "met".

Dus ik ben benieuwd naar alternatief.
Al kan ik sowieso wel vrij vlot afstappen in beweging, had vroeger een paard dat nooit stil bleef staan, niet met op en niet met afstappen, dan leer je dat uiteindelijk wel.

Groetjes

Kaat

Hier dus de update na de kliniek...

Gentle is sinds januari ongeveer 80 kg afgevallen, ze weegt nu nog 373 kg voor een warmbloed van 1m58.
Temperatuur was normaal, bloed is genomen voor analyse, resultaten volgen nog.
Er is eerst een echo van de buik genomen en ze is rectaal opgevoeld, maar daar was niet echt iets te vinden. Aangezien er wel veel vocht aanwezig was is er wel een punctie gedaan (uitslag volgt).
Gastroscopie: verminderde passage, er was nog eten aanwezig, hoewel ze gevast had, geen tumor in de maag, maar wel twee grote en enkele kleine maagzweren. Dat is te behandelen met gastrogard en later een ander medicament, maar is niet van die aard dat het alle problemen kan verklaren.
(Hoewel dat medicament vrij duur is, wil ik dat nog wel doen, als mijn DA het ermee eens is.)
Er stonden drie tanden los die er meteen zijn uitgehaald. Gentle was wel super braaf (zou ik ook wel zijn met drie ampules morfine in mijn lijf, waarschijnlijk).
Volgens de beide dierenartsen die haar vandaag gezien hebben, heeft mijn vaste DA wel gelijk en wijst alles (anamnese, snel vermageren, bloedbeeld laag eiwit, hoog gamma en beta globulines geloof ik) in de richting van een tumor die met alle energie gaat lopen en weinig voor haar over laat.
Hun advies was ze inderdaad zoveel mogelijk goed verteerbaar en zacht voedsel te geven (alles wat ze lust en zoveel als ze lust) en er rekening mee te houden dat ze nog een mooie zomer kan hebben, maar dat ze de winter niet zal halen.
Voor mijzelf denk ik dat ik het wil volhouden zolang ze eet en interesse toont in de omgeving, als ze dat niet meer doet, houdt het voor mij op (bvb als ze heel de tijd blijft liggen of niet meer wil eten).
DA 1 zei dat ze de indruk had dat ik dat zeker correct zou inschatten, DA 2 zei dat hij het nobel vond dat ik dat nog wou doen voor mijn paard. Toch fijn om te horen.
Deze week komt mijn eigen DA de andere paarden nog vaccineren (voor Gentle wordt dat nu afgeraden) dus dan zullen we wel één en ander afslapen.
Ik ga ervan uit dat ze dus binnen enkele weken of maanden gewoon thuis op de wei zal inslapen.

Toen ze een jaar of 20 was, dachten we al eens dat het bijna afgelopen was voor haar, ik heb altijd gedacht dat ik haar ging moeten afgeven als haar dochter ongeveer 3 was en ik heb eigenlijk nog 5 jaar extra gekregen.

Vreemd genoeg kan ik hier dus eigenlijk wel in berusten, drie DA's hebben onafhankelijk van elkaar gezegd dat ik alles gedaan heb, ik ga hen dus gewoon geloven.
Niet dat ik haar niet enorm ga missen als het zover is, hoor, ik maak mij geen illusies, maar ik kan nu ten minste in het lang en het breed afscheid nemen...

Joanne Elijzen schreef op zaterdag 11 juli 2009, 11:46:


U geeft een probleem aan dat uniek is voor flessegeitjes, flesseveulens, etc.
Ik heb vast al wel 100x geschreven op dit forum dat dominantie tussen 2 verschillende soorten (hond/kat; paard/mens) wetenschappelijk niet bestaat, maar dit is nu net een mogelijke uitzondering op de regel die te maken heeft met imprenting.
Als ik dit verhaal lees lijkt mij de kans heel groot dat uw paard sociaal in bepaalde aspecten op mensen gericht is in plaats van op soortgenoten. De "puberleeftijd" waarop dit begint zich op ongewenste manieren te uiten is daarbij tevens karakteristiek. Maar... dit is heel moeilijk te veranderen.

Ik maak uit uw verhaal nergens op dat uw paard sociaal met soortgenoten kan zijn. Wat ik zou proberen is een plek voor uw paard te vinden in een sociaal complete groep (dus zowel in leeftijd als sexen gevarieerd) en af te wachten of een deel van de gerichtheid zich hersteld naar normaal (maar imprenting is zeer hardnekkig!). Dat is in Nederland echter sowieso zeer moeilijk te vinden.

Ik vrees dat u altijd een "moeilijk" paard zult hebben. Een uitzondering die een natuurlijk gebruik maakt van bij mensen waargenomen zwakheden die vanuit het paards oogpunt een sleutelprikkel zijn en tot onnatuurlijke dominantie leiden.
Het lijkt me mogelijk dat dit paard t.o.v. een enkele mens, bijv. de verzorger/ruiter/whatever, goed kan gaan functioneren, uitzonderlijk goed zelfs (klikkerpaard!) maar dit vraagt kennis en t.o.v. mensen in bredere zin verwacht ik dat een probleem als dit zich niet oplost.

Arabesk schreef op zaterdag 11 juli 2009, 0:47:


Was het toevallig Janneke Buddendijk?

Ben ook heel benieuw naar foto's en filmpjes.
Ik denk inderdaad dat de reacties van sommige omstaanders te verwachten was. Vandaag kreeg ik nog de opmerking dat ik toch met een heel apart kopstuk (lees touwhalster) rijdt.
Voor sommige mensen is het waarschijnlijk moeilijk toegeven dat alles wat ze kennen en als de "normale" manier van trainen en rijden beschouwen, niet de enige is. Het kan ook anders.

Eerlijk toegegeven heeft het voor mij ook lang geduurd eer ik de stap heb durven zetten naar NH, omdat dit betekende dat ik alles wat ik kende en tot dan toe geleerd had moest loslaten. En helemaal opnieuw beginnen. Dit is toch wel een beetje eng als je al 20 jaar aan het rijden bent.

Ik heb er nog geen enkele minuut spijt van gehad. Nooit had ik gedacht de relatie met mijn paard zo te kunnen verbeteren. Zo te begrijpen wat er bij hen leeft.

Kaat_E schreef op zaterdag 11 juli 2009, 16:39:


Elke dag is er eentje ...
Stel ook vooraf de grens waarover je niet over gaat zodat ze niet onnodig lijden hoeft. Als het ooit zover komt, vervaagt die grens automatisch omdat afscheid nemen nu eenmaal pijn doet. Maar op zulk moment moet je inderdaad eerst aan het dier zelf en dan pas aan je eigen verdriet denken. Geen makkelijke opgave, maar zoals je reeds vermeldde: jij zult dat wel goed kunnen inschatten voor jullie beiden.
Geniet nog met volle teugen van elke dag dat ze nog bij je kan zijn.
Cindy

Ilse Bartholomeeusen schreef op zaterdag 11 juli 2009, 15:59:


Beetje radicaal niet?

Wil schreef op zaterdag 11 juli 2009, 18:25:


Nou met een japans boomzaagje lukt het ook wel prima hoor,
je hoeft het beest niet extra stuipen op het vege lijfje te jagen
met al dat motorgeweld..........

Hoi,

Mijn paard ( en ook zijn weidemaatje ) heeft sinds 3 weken mok. Ontstaan in de droge periode. En enkel op de witte delen van zijn benen.
Ik neem aan dat de zon de oorzaak is ? Maar hoe kan dat ? Zijn benen zijn best behoorlijk behaard met witte haren, dus de zon kan nooit op zijn huid schijnen.

En wie weet wat ik aan deze vorm van mok kan doen ( ook om het de volgende keer te voorkomen ) ?

Groetjes,

Mariss

Of zelf eentje maken ........http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=149&t=1135956&&hilit=dazenval

Kaat_E schreef op zaterdag 11 juli 2009, 16:39:


Nu Kaat E, dat is dat een diagnose in ieder geval. Het lijkt mij een rustig gevoel als je eindelijk weet wat er aan de hand is.
Ik denk ook dat je er alles aan gedaan hebt, en zoals we allemaal hier weten stopt het leven van ieder dier en mens 'n keer.
Neemt niet weg dat definitief afscheid moeten nemen een heel emotionele en ingrijpende gebeurtenis zal zijn.
Geniet van de tijd die jullie samen nog hebben!

Groet,
Wil.

Hartelijk bedankt voor uw reactie.
Het is inderdaad zo dat ik het idee heb dat hij niet begrijpt hoe alles normaal gesproken in elkaar zit. Ik heb de tijd dat ik hem heb er veel over nagedacht, maar tot een andere conclusie kan ik niet komen. In een kudde is hij heel afwachtend, een shetlander is hem de baas. Maar op sommige momenten trekt hij de stoute schoenen aan en probeert hij het een ander uit, maar weet dan niet wanneer hij moet stoppen. Helaas heb ik momenteel niet de mogelijkheid om hem weer in een grotere kudde te houden dan met 2 andere paardjes.
Wanneer je hem zelf in handen hebt is hij heel anders. Als je niet duidelijk bent loopt hij tegen je aan te douwen, gaat hij expres op je tenen staan en zodra hij de kans krijgt haalt hij vanalles uit de kast. Als je goed met hem om weet te gaan is het werkelijk een schat van een beest. Hij raakt zelfs in paniek als je in een onbekende omgeving even bij hem wegloopt en hij niet mee kan. Hoe meer aandacht hij krijgt, hoe beter het over het algemeen gaat, al blijft hij het af en toe wel proberen.
Zijn onzekerheid is wel een probleem, omdat hij met het rijden niet durft. Dit uit zich in stilstaan, maar ook in rare flipbuien. Net als je denkt dat het goed gaat kan hij er enorm vandoor gaan en dan gaat hij ook van het pad af (als je in het bos rijdt). In het weiland moet hij nog erg veel leren. Maar goed, dit is een ander onderwerp.
Ik ben bang dat ik het maar even moet laten wezen totdat ik zelf weer met hem aan de slag kan, helemaal van voren af aan en daarbij hopen dat het verstand met de jaren komt Gelukkig ken ik een vrouw die goed les geeft op het gebied van omgang met en gedrag van paarden. Dit heeft in het verleden ook erg goed geholpen.

Ilse Bartholomeeusen schreef op zaterdag 11 juli 2009, 13:40:


Bizar!!!

Wil schreef op zaterdag 11 juli 2009, 19:04:


Toch wat duidelijkheid dus. Geen echt goed nieuws, maar ik denk niet dat je dat verwachtte, al blijf je natuurlijk ergens hopen.
Ik wens jullie nog een fijne zomer samen en veel sterkte als de tijd van het afscheid er aan komt.

Gea R schreef op zaterdag 11 juli 2009, 17:27:


Ja, klopt.
Ze reed een M1 proef met een touwhalster. Deze vond ik heel fijn om naar te kijken. Zo lekker relaxed en met doorhangende teugels, paard liep heerlijk in balans, zoals het imo hoort. Maar dat is wat ze in de moderne dressuur (helaas) niet willen zien. Ze is ook laag beoordeeld.

Ik draag ook altijd netjes mijn cap, gewoon omdat ik me er zelf ook veiliger door voel en de psyche doet veel OP het paard
Ooit in mijn kinderjaren was ik er van overtuigd dat een cap niet nodig was... tot ik daar met mijn hoofd tegen de bakrand vloog en zand (met mestballetjes) aan het knabbelen was... mmmmm
Nu draag ik zelfs een bodyprotector met mijn jonge knaap. Wie weet, komt het me ooit nog goed van pas. En nee, het stoort niet als je een goede koopt die mooi aanpast (dat is toch mijn ervaring)

Verder ben ik ook een krak in snel afstappen! Zeker als mijn knulletje weer eens de berm in vliegt Het is meer een "reflex" geworden. Kan altijd van pas komen.

Nu ja, iedereen doet wat hij wil... maar ik denk dat veiligheid toch belangrijk is.