Pascal de Boer schreef op vrijdag 10 juli 2009, 10:51:


Bij een vechtsportschool in de buurt?
Aikido, teakwondo, Judo...
Noem het Horsondo en je hebt iets geheel nieuws! Moet te verkopen zijn.....

Knipoog Bianca

Ik rij altijd met cap, in mijn paardencarriere heb ik al diverse objecten geraakt met mijn hoofd (waar een cap op zat gelukkig!)

- paaltje
- hindernisbalk op de grond
- uitgedroogde klei (rug was er wat minder aan toe)

Ik weet nog heel goed hoe ik mijn hoofd tegen de grond voelde klappen ik moet er niet aan denken dat daar niets tussen zou hebben gezeten.

Arabesk schreef op vrijdag 10 juli 2009, 11:15:


Wat ik niet snap... wat zal ik ervan zeggen....

Sommigen vallen zelden of nooit, sommigen maken er zowat een hobby van.
Ik vind, dat op een paard gaan zitten zonder dat ik er redelijk zeker van ben dat dat paard 99,9% betrouwbaar is (binnen de context van de situatie) niet verstandig is. Wat dat aangaat ben ik geheel op één lijn met Pa Relli

Als er al iets gebeurt of als ik iets zie aankomen, waar ik me niet fijn bij voel sta ik binnen een fractie van seconde náást mijn paard - ook dit is een techniek welke te oefenen is. Dit was, bijvoorbeeld, toen ik Dyggur nog maar pas had en hij nog schrok van een plastic zak onderweg of een reiger in de sloot. Zelfde als meneer besloot dat een merrie aan de overkant van de weg interessant was.

En jawel, ik heb in een vaag verleden aan judo gedaan en leren vallen is niet zo moeilijk als het lijkt.

Er zijn dus al 3 stations gepasseerd voor een eventueel "fataal vallen" in beeld komt.

Het is ver van mij te beweren dat anderen geen helm moeten dragen omdat het onzin is en schijnveiligheid suggereert. Als ik om me heen kijk, in brede zin van dit begrip, zie ik veel mensen die nmm niet op een paard zouden moeten zitten vanwege ontbreken van bovengenoemde stations. Dat ik dit voor mijzelf wel vind is mijn zaak. Ik hoop wel dat IK niet gedwongen ga worden tot het dragen van zaken waar ik geen behoefte aan heb.
Misschien heb ik gewoon geluk gehad maar er is mij gedurende ongeveer 40 jaar waarin ik dagelijks omgang met paarden heb (de meeste ongelukken gebeuren tijdens "omgang met", niet eens tijdens "rijden")nog nooit iets overkomen. Hoezo gevaarlijk?

Maar als... áls je bevreesd bent voor kwetsuren, dan raad ik aan:
-altijd veiligheidsschoenen dragen (waarom voldoet hippisch schoeisel daar zelden aan?)
-altijd een bodyprotector dragen
-altijd een helm dragen
Altijd dus, niet alleen als je óp een paard zit.

e m kraak schreef op vrijdag 10 juli 2009, 11:41:


Drie keer gekletterd waarvan één keer redelijk ernstig, in wat zal ik zeggen 15 jaar tijd. Waarvan drie keer vóór mijn NH tijd, wil niet zeggen dat ik vallen uitsluit nu ik aan NH doe.


Ik kan ook héél snel afstappen, ik wacht tegenwoordig niet meer af.

Arabesk schreef op vrijdag 10 juli 2009, 11:56:


Ik denk ook dat het er ook allemaal van afhangt in welke leefsituatie je leeft, toen ik nog geen kinderen had droeg ik nooit een cap. Al van jong af aan had ik al geen zin in zo´n ding op m´n hoofd. Er gebeurde mij ook nooit iets en stond er ook snel naast en was nooit bang!
Maar als je een gezinnetje hebt en er dan bij na denkt wat er met je kan gebeuren... wordt je wat banger en ben je denk ik met de omgang met een paard kwetsbaarder. Ik vind niet dat ik nog het risico lopen mag om dus zonder cap te rijden, als mij iets gebeurd kan nu ook niemand zeggen dat ik niet voorzichtig genoeg was.
Ik draag een verandwoording voor mijn kinderen en ze hebben mij nodig dus een beetje nadenken kan geen kwaad, net zoiets als motorrijden zonder helm.
En ik stap natuurlijk ook niet op een onberekenbaar paard met alle risico´s van dien!!!

Heidy

Arabesk schreef op vrijdag 10 juli 2009, 11:56:


Ik heb dat snel afstappen ook es gedaan, om te testen hoe dat gaat, voor het geval het ooit te snel te eng begon te worden. Ik was zo 'slim' dat te doen op een weg waar koeien naast stonden (dat paard vind die beesten erg eng). Hij deed het prima, wel wat sneller stappen en kijken maar geen drama. Pas toen ik bedacht es ff te kijken hoe het gaat als ik er nu snel af zou gaan ging het uiteraard mis. Wat een domme zet van mij zeg!!! What the hell was I thinking... Was na ritje van een paar uur misschien te (over)moe(dig) of zo. Baal er nog van.

Het paard was dus best rustig tot dat ik 'paniek' begon te maken. Hij schrok zo van mijn snelle bewegingen en actie dat hij er in volle rengalop vandoor ging. Ik nog half afstappend vaart makend, kon daarna gecontrolleerd uitrollen in de berm (jarenlange volleybal training helpt ook voor je reflexen). Zag na m'n koprol z'n achterbenen snel verdwijnen richting een grote 90km weg met vrachtwagens etc... Na 100m sprinten met kwam ik aan op het kruispunt met m'n hart in m'n keel vanwege de sprint (eh, doe ik nooit en goh, dat gaat tegenwoordig minder makkelijk...) en de angst. Gelukkig was er ondertussen een auto met een man en vrouw (in ruiterpak) gestopt. Zij hield mijn gestressde paard vast dat snel weer rustig werd toen ie mij zag gelukkig. Ze zei als eerste: "en, wat heb je nu fout gedaan". Wel, dat was mij al 100m terug compleet duidelijk. Maar zonder te vragen wat er gebeurd was kreeg ik de tip van de dag: ik moest een deken op de rug van het paard leggen, daardoor zou hij minder bokken met deze temperaturen (graad of 16 was het toen). Eh... paard bokt nooit, en ehhhh denken???
Ik was haar te dankbaar voor het stoppen en te buiten adem en van stuur om zinvol te reageren. Later kwam het verhaal over m'n touwhalster nog, 'want ze reed op een manege waar ook westernruiters waren'. Het zou verkeerd geknoopt zijn omdat de hefboomwerking er niet in zat. Ehhh... huh... hefboomwerking bij een touwhalster, what the...? Ik kon er nog uit krijgen dat ik niet begreep wat ze daar nou mee bedoelde. Was ook te verrast dat het niet ging over het 'ontbrekende' bit. De gewoonlijke commentaren... Toen ik uiteindelijk wist te vertellen dat hij er vandoor ging terwijl ik afstapte gingen zij weer verder; ik moest nog maar even terug naar de verkoper van het touwhalster, want dat was niet goed zo.

Afijn, ik heb die dag in 1 klap paard en ruiter 'getraumatiseerd'... Wat een idiote actie. Maar goed. Komt wel weer goed.
Op dat moment viel ik niet zo zeer op m'n kop (al suggereert deze actie wel dat me dat al eerder overkomen is ), maar heb ook momenten gehad waarbij ik blij was dat ik m'n cap op had. Heb nog nooit zonder gereden. Je kan allerlei gekken tegenkomen op 's lands wegen en als je paard wegglijdt of valt heb jij bv. echt geen tijd er op tijd af te zijn. Heb zelf al es een afbrokkelend stuk asfalt gehad, hup, gat in de weg. En dan valt 1,76m best ver. Niet alles valt te anticiperen. Waar ik wel moe van word zijn mensen die vanwege mode-argumenten geen hoofdbescherming willen dragen. Tja... is je eigen keuze.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 10 juli 2009, 0:08:


Ik als 50 plusser en nooit karateka gedaan, zit ook goed op 'n barefoot :))

Update: morgen om 9u30 consult tandarts, 10u00 consult inwendige, als ik haar vanavond laat vasten, kan er ineens ambulant een gastroscopie gedaan worden om maagzweer/tumor uit te sluiten en mag ze meteen weer mee naar huis... (En ja, ik haat het om haar vanavond haar onbeperkt ruwvoer af te nemen en op te stallen, maar dit vind ik overmacht.)
Duimen jullie met z'n allen voor een goede afloop alsjeblieft?

Er zijn nog wat plaatsen voor de clinic morgen in Gorssel ( http://ingeteblick.be/bitweaver/articles/read.php?article_id=23 voor info) - Gelderland, Nederland. Normaal moet je op voorhand storten maar als je er morgen op tijd bent, breng dan gewoon 60€ mee?
Tot morgen!

Inge
www.ingeteblick.be

Onze pony heeft vrij dunne hoefzolen. Zeker nu hij weer hoefbevangen is (al gaat het alweer de goede kant op) blijft hij gevoelig lopen op het harde. Hij heeft dit altijd wel wat gehad volgens de vorige eigenaar. Alleen zij noemde hem wat "aanstellerig" als hij op een steentje stapte. Maar zijn zolen zijn zo dun dat het natuurlijk wel pijnlijk is om op een steentje te trappen.

Ik heb hem nu ruim 2 jaar, en hij loopt al anderhalf jaar over een verhard pad van 25 meter lang, en in de verharde inloopstal. Het pad en de inloopstal zijn voorzien van betonklinkers. Ik had echt verwacht dat hij dan wat meer "eelt" zou krijgen, maar hij blijft gevoelig. Is er iets wat ik kan doen om te zorgen dat zijn zool wat dikker wordt? Ik bekap hem nu bijna 2 jaar en zijn hoefjes zien er verder prima uit. De hoefwanden zijn ook erg hard. De dierenarts zegt dat hij minder over het harde moet lopen, lekker alleen in de wei moet staan, maar dan is hij straks helemaal niks meer gewend. Ijzers raadde hij me aan, maar das dus echt niet wat ik wil. Hoefschoenen zijn ook geen optie, anders zou hij die 24 uur aan moeten hebben om uit zichzelf vanuit de wei naar de inloopstal te wandelen. Hij loopt niet altijd gevoelig op het harde (momenteel wel vanwege de HB), maar vooral als hij op een klein steentje trapt zie ik hem meteen kreupelen. Grintpaden en puin omzeil ik altijd met hem omdat dat hem echt zeer doet, maar op een asfalt fietspad kan hij makkelijk een drafje doen.

Iemand tips of ideeen?

Groetjes Jolanda

Zoals reeds aangekondigd verhuis ik met mijn kroost naar de Vlaamse Ardennen (oktober).

Na twee maand hard labeur zullen we hopelijk in oktober verhuisd zijn en verhuizen dan ook de paarden mee.

Aan ons nieuwe huis kunnen ze niet staan, grote tuin wel, maar te klein om weide van te maken en kleine Arran moet ook nog kunnen spelen.

Ben dus op zoek gegaan naar een plek in de buurt.

In eerste geval zouden de paarden overwinteren bij Peter, die ik hartelijk dank voor zijn aanbod! Opeens kreeg ik een voorstel die me aan het denken zette en ben ik er op ingegaan.

2km verderop, van ons nieuwe huis, ligt een boerderij met 4ha weiland, 10 binnenstallen van 5 op 5 en enkele buitenstallen van 7 op 7 en twee groepstallen van 10 op 8. Deze laatste grenzen aan de weilanden die verdeeld zijn over halve ha per deel. Stromend water en in en rond alle stallen betonnen vloer.

De stallen staan gewoon allemaal open, net als de weides. Paarden (8 en 2 shetlanders) kunnen zoals ze zelf willen binnen en buiten.

Verder ook nog aanwezig:
grote buitenpiste, verlicht (op heuvel, prachtig uitzicht! zoals bij pien )
een grote paddock met zand (voor de hoefbevangen paardjes - ongeveer 1000m²)
2 studios met keuken en badkamer te huur voor overnachters
sanitaire voorziening voor bezoekers

Ik zou er workshops kunnen organiseren, lessen aanbieden etc

Het lijkt bijna te mooi om waar te zijn!

Een tijd geleden kondigde ik aan dat ik even een sabatjaar nam en me alleen met eigen paarden zou bezighouden én eigen kroost

Nu (al) begin ik weer zin te krijgen om het een beetje weer op te nemen

Waarschijnlijk vanaf november zullen de eerste workshops zich weer aankondigen

Ik start met 1per maand (1dag) en groepeer privelessen ook op een dag

Op deze locatie kunnen deelnemers met eigen paard komen indien gewenst én zelfs blijven overnachten in de studio's terwijl paardlief lekker op de wei staat te grazen. Misschien een wandelingetje de volgende dag ...

Er zijn hier ruiterpaden en heel veel wandelmogelijkheden zat !
Enige nadeel is dat ik maandelijks een pak geld moet ophoesten (ben gewend om zelf wei te huren en onderhouden) maar heb wel de zorgen niet meer als de winter kraakt en de dazen steken.

Er is ook altijd iemand aanwezig op het domein, wat ik toch ook wel aangenaam vindt.

Ik moest kiezen tussen deze oplossing en veel geld ophoesten OF de paardjes aan Peter toevertrouwen (die 25min verderop zal wonen, nu is dat slechts 5min)

De laatste optie was altijd mijn voorkeur omdat ik hém echt wel 100% vertrouw en zeker was dat de paarden kregen wat ze nodig hebben (dat ik vind wat zij nodig hebben )

Maar ik ben nu ook gaan kennismaken met het gezin op de boerderij en we zitten helemaal op een golflengte!
Ook wat betreft het bitloos rijden, paardvriendelijke karakter etc

Gezien de mogelijkheden van workshops etc koos ik voor deze optie

Nu hopen dat Peter (Tiffam op forum) mij nog lief vindt?

Wordt vervolgd....