Frans Veldman schreef op donderdag, 11 november 2004, 20:37:


Nee niet logisch in mijn ogen. Ik zou dan niet domweg op het rempedaal blijven hangen en denken : goh he joh, werkt nie ?!

Maar inderdaad ik begrijp nu je beredenering beter waarom je zo tegen een bit bent als rem en waarom je reageert zoals je reageert. Dus in dat opzicht is het voorbeeld verhelderend voor mij. Maar ook in het opzicht van wat voor type man je bent (begrijp me aub niet verkeerd, niet negatief bedoeld).

Maar ik heb dit zelfde dus ook ooit aan de hand gehad. Of het 60 km/u was weet ik niet, maar mijn paard onder me (is ook zeker 15 jaar geleden hoor) was aan het rennen in gestrekte galop en ik vond het wel lekker gaan totdat ik omkeek omdat ik hoorde schreeuwen en zag dat de rest van de groep mijlen ver achter lag. Oeps er was wat mis, dus ik ging rechtop zitten (lag lekker in rengalophouding) en nam de teugels aan. Geen enkele reactie van het paard. Ik dacht toen na Frans, iets wat jij dus niet deed toen met Jack. Want als het bit niet werkt, heeft het geen enkele zin om te blijven hangen aan het bit. Zal dan inderdaad alleen maar averechts werken. Dus ik ging mijn gewicht verplaatsen. Overdreven naar 1 kant hangen en ander kant. Paard enorm storen in zijn evenwicht. Het dier wist even niet wat haar overkwam en ik kreeg weer mondcontact. Dus toen kon ik met kleine korte ophoudingen (dus geen volop rukken) ook links en rechts, tesamen met mijn gewichtverplaatsing het paard aan het "slingeren" krijgen en uiteindelijk zijn we gewoon gekeerd en in stap naar de rest teruggekeerd.

En dit alles zonder ruk en pluk werk aan het bit en al helemaal niet aan een bit gaan hangen. Ik begrijp echt niet dat je dit ooit gedaan hebt. Je schrijft dat je dat geleerd hebt, nou dan wel van een verdomd slechte instructeur. Bij ons zijn de lessen misschien niet top, maar dit hebben we dan toch wel geleerd . Daarbij hebben we na dit voorval er uitgebreid op de manege over gehad met de anderen en hebben we nog meer tips gekregen om te voorkomen en wat als het toch gebeurd. Ik had volgens hen het juiste gedaan; uit balans brengen (maar ja kan niet voor de wagen, althans niet met 4 wieler).

Groeten,
ingrid

Esther, ik knip je reactie even in stukjes met >> en reageer daarop met ***.

af.

***Een dier heeft geen ego. De mens is het enige wezen dat een ego heeft.
Een dier heeft wel een persoonlijkheid. Ego en persoonlijkheid zijn twee
verschillende dingen.
Ego is alles wat ons belemmert om zuiver te zijn. Bij ego kun je denken aan
bijvoorbeeld: willen sturen, het in de hand willen hebben, invloed willen
uitoefenen, controle willen hebben, gelijk willen hebben, willen verklaren,
ergens waarde aan hechten, (ver)oordelen, suggereren, manipuleren, je wil
opleggen, je gedachtengoed opleggen, piekeren, liegen, overwegen,
beschuldigen, beledigen, wraakgedachten/gevoelens, schuldgevoel, spijt,
wrok, etc etc etc etc.

***Dit is dus het verschil tussen mensen en dieren: het ego. Laten we het
bij paarden houden. Paarden kennen bovengenoemde eigenschappen van het ego
dus niet. Paarden zijn zuiver, ze communiceren, spiegelen, confronteren en
reageren in de meest zuivere vorm. Daardoor kan een paard gewoon zijn, en
IS het voor een paard ook voldoende om gewoon te zijn. Voor ons mensen is
dat over het algemeen erg moeilijk...

en focussen. Nu is mijn focus niet betrouwbaar )) Ik rijdt dus zonder
focus.
gaat telepathie dan met dieren? Geven dieren dan beelden en emoties door?
Hoe focus je met een dier als een dier geen ego heeft?

***Telepathie is een soort van "dimensie" die je of al bij je geboorte hebt,
of als kind ontwikkelt, of als volwassene ontwikkelt, of helemaal niet
ontwikkelt. Het is iets wat je ervaart door jezelf open te stellen, of niet
ervaart wanneer je je niet openstelt. De weg naar telepathie begint bij
jezelf. Het is leer- en groeiproces van jezelf leren kennen, en je ego
kennen, erkennen en stap voor stap leren los te laten. Wanneer je je ego
leert los te laten, kun je het laten komen zoals het komt. Juist door dit
steeds meer te leren, worden we steeds zuiverder en kunnen we steeds beter
'simpelweg' zijn en ervaren. Zo kunnen we steeds meer aanvaarden, het
wonderlijke in alles gaan ervaren, zullen we steeds meer afgestemd zijn op,
op "het" om ons heen en waarin wij bestaan, afgestemd op mensen en dieren,
afgestemd op informatie die we binnenkrijgen en deze zuiver vertalen, naar
onszelf, of naar een ander (of naar ons paard).


***Dat ligt eraan hoe je zelf ingesteld bent, op welk niveau je het meest
ontwikkeld bent en waar jij het beste mee uit de voeten kunt. Het kan
namelijk op alle zintuig-niveaus plaatsvinden. Ben je visueel sterk, dan kan
een symbool in beelden binnenkomen (het zien van een fragment, symbool,
woord, kleur, situatie e.d.). Ligt jouw voorkeurskanaal meer op het
auditieve vlak, dan zul je eerder de informatie via het horen tot je kunnen
nemen (in een geluid, een zin, een liedje enz.). En dit geldt ook voor het
voorkeurskanaal op innerlijk voelen (het ervaren/beleven van emoties),
lichamelijk voelen (wat gebeurt er in/met haar/zijn lichaam), ruiken
(plotseling een geur waarnemen die een ander in diezelfde omgeving op dat
moment niet ruikt), proeven (bepaalde smaak proeven of in je mond krijgen),
en een vorm van 'weten'.
We krijgen datgene waar we iets mee kunnen (al vergt het in het begin nog de
nodige moeite om deze taal te leren) en naarmate je je steeds meer openstelt
en ontwikkelt, maak je jezelf steeds beter bereikbaar, krijg je ook steeds
meer tot je, wordt de telepathie zeg maar sterker (relatie op zielsniveau).
Wat ik er mee wil zeggen is dat als je paard jou een signaal wil geven, dat
ze iets kiest waar jij mee uit de voeten kunt.
Belangrijk bij dit alles is: niets te willen. Ego loslaten dus!

mijn ego is groter dan jouw ego?

***Hoe meer ego we loslaten, hoe beter we elkaar kunnen "verstaan" (kunnen
aanvoelen, begrijpen, tolereren, aanvaarden, liefhebben).
Rangorde in een kudde paarden, heeft niets met ego te maken. Paarden
vinden zichzelf niet beter of 'hoger' dan de ander in de kudde; ze zijn,
dankzij leeftijd, natuurlijke aanleg etc.

er van overtuigd dat dieren elkaar WEL in hun waarden laten. Maar ben er ook
van overtuigd dat dieren zeker egoistisch zijn. Maar dan ook wel heel
zuiver, niks geen leugens.

***Dit zeg je helemaal goed. En dat "egoistisch" is een vorm die
voortkomt uit natuurlijke drift en instinct, namelijk overleven; niet meer
of minder dan dat.

dan maak ik er uit op dat ze geen herinneringen hebben en niet anticiperen.

***Dieren hebben inderdaad geen herinneringen zoals wij dat hebben, in de
zin van bewust er aan terug denken met bijbehorende gedachten, gevoelens en
emoties. Dieren hebben wel herkenning; dat is dus iets anders. Door
herkenning kunnen ze een koppeling leggen met een ervaring uit het verleden,
en daar dus ook - maar dan ook pas op dat moment - op "anticiperen". Dit is
dus iets anders dan je iets herinneren en vantevoren iets bedenken. Een dier
leeft in het nu, niet in het verleden, zoals wij mensen veelal geneigd
zijn.


Ik hoop dat ik je iets meer inzicht heb gegeven. Hoewel ik betwijfel of ik
nu wel alles opgeschreven heb, het uberhapt wel goed verwoord heb zo, want
er is nog zoveel meer. Dus, vraag maar raak!

groet, Peet
www.jovarna.tk

Bianca_6 schreef op donderdag, 11 november 2004, 19:42:


gewoon zoals ik jou had herkend
als ik je ooit had gezien
(voor de rest herken ik niemand die voetbalt
of het ooit gedaan heeft )

marjolijn schreef op Thu, 11 Nov 2004 21:32:54:


Dat Monique geen paarden heeft wil niet zeggen dat ze ze nooit gehad heeft. Ik ben met haar in contact gekomen omdat ze zeer geinteresseerd is in de manier waarop "wij" met onze paarden omgaan.
Voor haar is dat nieuw. Ze hoopt hier meer kennis op te doen om zo haar klanten in de dure, veel meer paardonvriendelijke dressuurwereld beter te kunnen adviseren en haar patienten, de paarden, beter te kunnen helpen. Ook clickeren heeft zeer haar belangstelling, juist door de paardvriendelijke manier van trainen. Van andere zaken heeft ze meer verstand in haar pink, dan ik in mijn hele lichaam. Jammer dat zo iemand dan zo nodig weer zo scherp als een scheermes moet worden aangevallen. We kunnen veel van haar leren.
Piet

Ilona Kooistra schreef op donderdag, 11 november 2004, 20:42:

Jajajaja heb ik wel, ook lekker puh . Zie mijn vorige bericht.

> Op dát moment is het mi dus niet fout om ALLES uit de kast te

Helemaal mee eens hoor. Maar als je toch merkt dat het niet werkt, dan ga je toch niet nog eens die teugels aansnoeren; om een zadelknop??

Ben je dan werkelijk zo dom dat je echt ooit gelooft hebt dat dit serieus zou werken??? Phoe hee. Nee dat had ik niet verwacht eigenlijk dat mensen inderdaad zo kunnen denken. Nu begrijp ik dus wel waarom jullie een bit niet als rem zien.


Ja zeg dat wel. Arm paard als hij nog verder had moeten lopen met een ruiter op zijn rug die zo met een bit omgaat.


Gelukkig maar. In mijn menboek staat ook een advies voor zulke paarden. Langere tijd op wei zetten en later alleen nog maar met super zachte hand proberen opnieuw te beleren.


Tja, weet niet waarom maar zal wel.

Groeten,
Ingrid

Trudy schreef op donderdag, 11 november 2004, 21:34:


Owkee Trudy...
Heb wel een vraagje....

Ook ik vond de opmerking die je maakte niet zo heel vriendelijk...
De uitdrukking, het aan het kruis nagelen, is voor sommige niet erg prettig om te horen/lezen....
Aangezien we hier met een hoop mensen zitten die allemaal hun eigen gedachtes hebben wil ik je toch vragen met dit soort dingen wat uhhh voorzichtiger te zijn ??

Verder vind ik de bijdrage van deze dame wel lezenswaardig...zonder nu meteen aan reclame te denken...die keuze wordt ook door haar gemeld....
De vermelding van je site met alleen een comerciele bedoeling vind ik heel wat anders dan wanneer je hier ook nog zinnige informatie schrijft die voor vele intresant is....zoals de dame die hier een poosje terug was ?
Ik zou het jammer vinden als haar bijdragen weg vallen....

Groeten Nick

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 11 november 2004, 21:42:

Goed van je hoor Ingrid, dat je dan nadenkt. Maar ik denk niet dat je een manegepaard kunt vergelijken met een gestoorde draver van de drafbaan... Bij Jack zit gewoon echt iets geks in zn kop en ALLES wat je doet zette hem aan tot een grotere racepartij. Op dat moment zou niks hem kunnen stoppen, de basis was er gewoon niet, hij was niet gewend aan een 'band' tussen hem en een mens.. Hij ging gewoon over op de automatische piloot, weer terug naar de drafbaan ofzo.

Nu heeft ie veel geleerd hoor, er is nu contact. Maar dat was er toen niet.

Hij mag hier nóóit weg want het is werkelijk een WERELDpaard! Toen was er alleen nog geen communicatie.

Hij is een geflipte geweldige gek met een piepklein hartje wat wel snel op tilt kan springen.

Ilona
--
let's keep on moving

Peet schreef op Thu, 11 Nov 2004 21:41:05:


Ja en het is zo raar, als je het zo schrijft denk ik ok, maar een dier kan wel boos zijn, of traumaas hebben. Of, zoals wel gezegd wordt dominant zijn, dominant zijn is je wil opleggen, de baas zijn .Zelg geloof ik niet in de dominatie val, maar wel geloof ik dat een dier een geheugen heeft, en wil leren om iets gedaan te krijgen, mag je dat ook manipuleren noemen?

Ja mensen willen in ieder geval gelijk krijgen hahaha, mij gaat het even niet om gelijk krijgen in deze situatie
Het eerlijk en zuiver zijn, dat is iets wat ik waardeer in dieren, en ook dat ze zo vergevingsgezind zijn.


Dan ben ik dus vaak telepatisch, ik zie beelden. Ik wist alleen niet dat je het zo noemde.


Maar dan met egoisme komen we weer op ego, ]


Ik blijf het leuk vinden, ben er wel van overtuig dat dieren ook vooruit denken, even een voorbeeldje van de geleidehond, de hond mocht op zijn deken liggen, niet op het bed. Hij pakte de deken op, legde de deken op het bed, en ging op zijn deken liggen. Ik heb hem die grap niet geleerd. Die bedacht ie echt zelf.

Groeten Esther

Peet schreef op Thu, 11 Nov 2004 21:41:05:

Zou dit dan misschien ook een reden kunnen zijn dat paarden over het algemeen zo goed met gehandicapten op kunnen schieten?

Ik zie het bijna wekelijks bij onze huifbedpony's. Ze kunnen bij het inlopen even pittig overkomen, maar leg er een kind op en het is over. Je hoeft ze dat niet te vertellen. Ook bij het voor de pony's staan als er een ander kind op gelegd wordt, willen ze wel eens verveeld naar je happen of wat "klieren", maar laat je zo'n kind een pony aaien, dan zullen ze werkelijk nooit zomaar naar een handje happen dat per ongeluk met een spastische beweging tegen het hoofd slaat. Is zo "typisch" altijd ... wij zeggen ook altijd dat de paardjes dit aanvoelen. Kan dat?

Groeten,
Ingrid

sorry hoor ,maar we zitten dagelijks op dit forum met elkaar...Natuurlijk vind ik het waardevol wat mevr hendrickse inbrengt ,maar als ze al na 2 berichten concludeert dat we alleen maar elkaar af zitten te katten ,,,dan heeft ze het volgens mij niet goed gevolgd,,,Naturlijk zijn er af en toe een paar uurtjes dat het hoog oploopt,maar in de grote lijn zijn we toch zoekende met elkaar?? Waarom heet t anders een discussieforum?En dan nog wat Mijn naam word dan genoemd en mag ik dan geen stem hebben??Ik heb haar ook een prive mail gestuurd dat ik het heel jammer vind dat ze zo snel afhaakt ..WAt kan een mens nog meer doen??