Frans Veldman schreef op vrijdag 15 mei 2009, 7:21:

Klinkt als een aanbod??
Je bedoelt dat als je dìt hebt meegemaakt (èn overleefd, ghehe) je nèrgens meer bang voor bent. Inderdaad een uitstekende therapie. Ik denk er nog even over na en neem de opmerking van Arabesk mee in mijn overwegingen

Ondanks mijn volslagen irrationele vliegangst (tja, dat prehistorische hersengedeelte waar angst zetelt staat hoger in rang dan het jongere broertje/zusje dat kan nadenken) heb ik toch flink wat keren in zo'n ding gezeten. En - niets is onze makker Murphy vreemd - ik maak dan natuurlijk altijd rare dingen mee.

Laatste vlieguitstapje was naar Spitsbergen. Op de heenweg had ik het voor elkaar gekregen voorin de cockpit te mogen zitten. Dat was me vaker gelukt en het stelt me inderdaad gerust. Sterker nog: eigenlijk vind ik het dan wel heel geweldig en (positief) spannend. Terug dacht ik die therapie niet meer nodig te hebben. Tijdens het opstijgen en nog voordat het vliegtuig 'op hoogte' was hield ie ermee op. Motoren draaiden ineens een ander toerental, stijgen hield op en ik zag m'n leven in een flits aan me voorbijtrekken (je kan de tijd maar beter nuttig gebruiken op zo'n moment Onmiddellijk klampte ik een in de buurt zittende stewardess aan die de geruststellende (ahum) woorden uitsprak dat de piloot met een sightseeing bezig was. Hij maakte speciaal voor ons een rondje om Spitsbergen op 'lage hoogte' zodat we alles goed konden zien. En ja hoor, de piloot in kwestie ontpopte zich tot een enthousiast reisleider en manoeuvreerde met z'n airbus vaardig tussen de gletsjers door. Dan hingen we weer naar links - en de piloot kwekte vrolijk 'on your left site you see the XXX Glacier' en vervolgens hing je weer tegen je rechterbuurman aan vanwege een andere bezienswaardigheid aan de rechterkant van het vliegtuig. Het was natuurlijk heel lief bedoeld van die piloot, maar ik voelde het niet bepaald als een mazzeltje. Maargoed, ik heb het overleefd. Het laatste stukje van Oslo naar A'dam was ook niet zo fijn. Ik moest overstappen in een ander vliegtuig en die bleef maar 'stampen' in de lucht. Volgens de (wederom door mij aangeklampte) stewardess klopte dat, want we waren 'a little heavy'. Hoe kun je iemand beter op z'n gemak stellen dan zoiets te zeggen, hahaha.

Thanks

Simone

Heeft een van jullie wel eens meegemaakt dat jullie paard hoofdpijn had?
Hoe uitte zich dat , en liet het paard het ook ''zien'' aan jullie , en op wat voorn manier?

Maike is wat snotterig op dit moment , kleurloze of witte snot komt er uit een neusgat.
Of het daar aan ligt weet ik niet , maar er waren opeens twee mensen die onafhankelijk van elkaar mij vroegen of Maike hoofdpijn had.

Gr Esther

van lennep schreef op vrijdag 15 mei 2009, 10:06:


Ja. Indy trok zich op die momenten in zich terug en keek anders uit haar ogen. Ik heb van een shiatsu therapeute geleerd de hoofdpijn middels massage en druk op bepaalde punten de hoofdpijn weg te nemen, kun je zelf ook doen, is geen hokuspokus. Wil het je wel laten zien?
Monique

marianne laenen schreef op donderdag 14 mei 2009, 22:26:


Wist wel dat ze licht giftig zijn.
Ik heb een klein stukje aan de rand van de wei waar ze staan, misschien 2 m2 maar mijn paarden eten ze gewoon op. (maar die eten toch de wei helemaal kaal)
Ik heb ook last van paardestaart (heermoes), maar ook dat eten ze gewoon op.

succes, Irmi