verasita schreef op maandag 11 mei 2009, 7:37:


Hoi Trudy,
Ja hoor, best een fijne dag verder, het is altijd wel leuk eens ergens te komen en paarden te zien, en uiteraard kwamen we bekenden tegen. En de kans om de man te ontmoeten wiens boek indertijd één van de eerste was die mij op de weg zette naar 'anders en beter' met paarden kon ik niet laten liggen. Ik heb meteen ook proberen voelen wat er met mijn hormonen gebeurde toen ik 's avonds met hem persoonlijk (nou ja, met meer dan tien leerlingen en zo er bij) kon spreken. Dat ontbrak nog aan mijn verslag, hé, hadden jullie ook naar gevraagd Er gebeurde niks... ik heb mijn best gedaan heel charming te zijn, heb hem ook bedankt voor zijn eerste boek indertijd, heb begrijpend geknikt bij al zijn flauwe verhalen, maar sorry, voor zo een ego op pootjes vallen? (waar zijn die kotssmileys toch?)
Maar zondagochtend hadden we het dan echt wel gehad, vooral omdat het meer dan een uur duurde eer we een paard te zien kregen. Het gevoel bekroop mij dat zelfs de was doen thuis een nuttiger tijdsbesteding zou zijn, en meer potentieel zou hebben om mij iets te leren over het universum. We zijn dan ook in de eerste pauze die er viel weggelopen. Niet mijn gewoonte. Mijn verslag is dus niet volledig. Hoewel, onze kennis die wel bleef had beloofd te berichten indien er toch nog iets zou gebeuren, en ik heb niks meer gehoord.

Groetjes terug

Nathalie Lagasse schreef op maandag 11 mei 2009, 14:52:


Leuk Monique! En sommige dingen ook weer heel herkenbaar. Dat met vier benen een sprongetje maken toen ze van de eenden schrok, dat deed mij meteen aan mijn allereerste paardje denken. Zij was ook heel bomvast in het verkeer, toeterende autobussen, vrachtwagens of tractors, het deed haar allemaal niets. En als ze dan al schrok, bijv. van een vlieger die pal voor haar uit de lucht op straat viel, dan maakte ze een sprongetje en kletterde met 4 hoefijzers (tja, lang geleden) op het asfalt. Dan keek ze even, "O... is niks", en stapte rustig verder.
Ik heb op haar leren rijden en haar oude dag heeft ze hier bij ons doorgebracht. Fantastisch dier, ik zadelde haar zelfs op om een brief te gaan posten, was leuker dan fietsen.

Je gaat vast heel veel plezier beleven aan Lily!

Els.

van lennep schreef op maandag 11 mei 2009, 14:02:


Hoi Esther,

bedankt voor je reactie!, hier heb ik wat aan!
Dus als ik jou goed begrijp zou normaal weide hooi icm wat graszaad (of mss stro? voor het grof voer) voldoende zijn om in het dagelijks onderhoud en energie te voorzien? Grasbrok is mij onbekend voer. De Agrobs heb ik zojuist op gegoogled, maar zijn hier in de buurt niet te verkrijgen. We kan ik aan Hartogh grasbrok komen. Is deze ook goed? Er zit geen melasse in stond er op de hartogh website en volgens mij is de fosfor calcium verhouding ook wel okay. Kan een paard voldoende energie uit enkel hooi en grasbrokjes halen en is dit dan vergelijkbaar met de energie uit bv muesli? Hoe zit het trouwens met magnesium te kort? Dat lees ik momenteel veel op diverse paarden sites en voer fabrikanten spelen hier weer op in. In hoeverre heeft een hobby paard last van magnesium te kort? Is dit weer zo'n mode trend van de afgelopen tijd? Heb hier namelijk vroeger nog nooit over gehoort en kreeg mij vorige paard gewoon 22 jaarlang basisbrok waar hij het prima op deed.
Bietenpulp vind ik altijd maar raar spul en heeft niet mijn voorkeur, dan zou ik liever lucerne voeren

Mijn paarden zijn overigens helemaal gezond, dus die paar wortels p.d. houden we er lekker zolang het seizoen het toelaat of anders krijgen ze een appeltje. Ze worden hier namelijk toch een beetje verwend, de kids vinden het namelijk ook leuk om het paardje wat te voeren.

Is afbouwen binnen een week niet erg snel? Heeft het paard niet even de tijd nodig zich aan te passen op minder krachtvoer en meer uit hooi te moeten halen?

Ik wil het heel graag in 1x goed doen, zonder de paarden te kort te doen.

Groetjes Mickey

Piet schreef op maandag 11 mei 2009, 7:50:


Dat jij dat zou gevraagd hebben kan ik mij perfect voorstellen!!
Stel je voor, dat was dus een perfecte binnenbakbodem, waar zelfs mijn Lolita op haar slechtste momenten gewoon doorheen zou zweven. Dus om dan toch te zien dat het paard op vier voeten kreupel is, daarvoor moet je wel bijzonder fijnbesnaard zijn.

Ik heb geen enkele poging gedaan iets van kritiek of suggesties te geven. Het was mij al heel snel duidelijk dat dit volledig nutteloos zou zijn. Heel het ego en het paarden-deel van het leven van die man is zorgvuldig opgebouwd rond zijn 'gave' met paarden, zodat hij zelf er onbewust alles aan doet om geen afbreken van dat ego toe te laten. Hij wil niets zien van andere trainers/fluisteraars/paardenmensen. Zelfs een dvd die daar te koop was en waar stukjes opstonden van verschillende trainers, ook van hemzelf, wou hij om die reden niet bekijken. Hij is ook (onbewust denk ik) zeer defensief, als iemand wegloopt tijdens de demo is dat omdat die er duidelijk nog niet klaar voor is, en zo meer.

Lees trouwens vooral ook het verslag van Kim:
http://www.paardenmanieren.be/kim/hlzhi/januari-april2009

Monique Meijer schreef op maandag 11 mei 2009, 14:32:


Leuk verhaal.
Heb je nu een maatje voor Lily gevonden?

Groet, Pien