Isabel van der Made schreef op zondag 3 mei 2009, 21:35:


Kan zijn wat je zegt maar het totaalbeeld staat ni op het filmpje (kwas altijd net iets te traag natuurlijk ). Wat ze heel de tijd deed was, nadat ze merkte dat Branco toch ging lopen als ze te dicht kwam, stilletjes al grazend naar hem gaan, hem ondertussen in het oog houdend. Vanaf de moment dat Branco ging lopen, liep ze even achter hem aan maar gaf het al snel terug op om dan opnieuw hetzelfde te doen. Schitterend om te zien eigenlijk Op dit filmpje geeft ze het per toeval op nadat Branco de anderen gepasseerd is maar dat was ni altijd het geval.
Het geluidje dat ze maakte daarstraks kent iedereen wel, de diepe 'huhuhu'. 't Is te hopen dat het een vriendelijke betekenis is want zo wordt ik soms ook begroet

Het gaat al beter met haar, daarjuist waren haar passen al ruimer. Ik denk dat ik juist na de trap ben aangekomen want de wond was nog vers, dermee dat ze zo kramakkelig zal gestapt hebben, 't zal effe hebben pijn gedaan.

Toen ik op de wei aankwam, kwamen ze met 4 afgelopen. Jean en Branco hebben voor de eerste keer contact gehad dat ik weet (neuzeneuzeke). Tja, Jean is een merrie dus na een paar seconden ne piep. De Nobody der als beschermeling direct naartoe om Branco weg te jagen. Geen achtervolgingen ni meer, als hij 5m verder ging staan was het ok.

Zalig toch om paarden te observeren, veel beter dan tv

Grietsje schreef op zondag 3 mei 2009, 18:31:


Hoeveel gras een paard kan eten met graaskorf hangt ook af van de hoeveelheid gras die op de wei staat. Halflang gras is optimaal. Is het gras erg lang dan drukken ze het plat en is het moeilijk eten, is het gras kort dan komen ze er haast niet bij en mijn paard trekt dan de pollen uit de grond. Ik vind dan pollen gras met zand en al in de graaskorf, dus of het nu goed helpt tegen zand, daarvan ben ik niet erg overtuigd. Het is ook mijn ervaring dat ze even met een graaskorf moeten leren omgaan, dat duurt een paar dagen. Ik heb ook gras door het gat gestopt, maar nu kan ze er uitstekend mee overweg en vind ik eigenlijk dat ze nog teveel gras binnenkrijgt.
Misschien toch nog even volhouden, je paard leert het vast wel.

Moniek schreef op vrijdag 17 april 2009, 12:35:


Hai, het paad staat bij het Amsterdamse bos aan de rand van Aalsmeer

Peter Donck schreef op dinsdag 28 april 2009, 21:54:


Is dit dan typisch aan palomino?
Player is een kastanjebruine merrie met zwarte staart en manen. In de winter is ze een pak donkerder van kleur dan in de zomer, in de winter dus kastanjebruin, in de zomer glanzend goudbruin.
Ik merk ook aan haar dat het verharen energie kost, ze vermagert daar inderdaad van . Geef haar ook wat extra om energietekort aan te vullen. Nu staat ze nagenoeg helemaal in haar zomervacht en is ze weer mooi op gewicht.

Wil schreef op zondag 3 mei 2009, 22:38:


Ik heb nog geen enkele reden om aan te nemen dat ik juist die voorvoeten al zou kunnen bekappen, Wil. In het begin was het : "nee, mijn voeten horen op de grond" en het eerste wat ze deed was haar gewicht naar je toe verplaatsen om haar pootje terug te krijgen. Ging je daar niet mee akkoord dan was het vechten en geloof me, dat wint zij omdat ze al haar middelen dan ook gebruikt. Nu begint ze mee te werken en erop te vertrouwen dat ik haar help in balans te blijven, maar het is allemaal nog heel fragiel. Ik kén paarden met trauma's. Mijn grootste leermeester staat per slot van rekening hier. Dat gaat een stuk verder dan dat ze gewoon ergens bang voor zijn. Als ik haar overvraag het je een dikke kans dat ik weer een hele poos terug bij af ben. Dus voordat ze minimaal een minuut met haar been omhoog kan blijven staan en ze daarbij zichzelf in balans houdt, ga ik niet liggen duvelen aan die voeten. Of het moet niet tot haar doordringen, suf als ze is. Daarom denk ik aan een verdoving op de wei, mocht ze omkieperen dat ze zichzelf niet verwondt of bezeert en dan knip, knip, overal een paar cm rand af.
Die achtervoeten zijn wel vrij lang, maar hebben geen haast. Ik heb het gevoel dat wanneer ik me daaar even op concentreer ze die wel wil laten doen, omdat ze zichzelf dan met haar 2 steunpilaren van voren in evenwicht houdt.
Ja door het plaatsen van dat filmpje met die keiharde schijf hoop ik dat iemand me daar iets meer over kan vertellen.
Ik hoop ergens deze week mijn veearts naar haar te kunnen laten kijken en te kunnen overleggen over die verdoving.

Spirithorses schreef op zaterdag 2 mei 2009, 0:08:


Er hebben nu al heel wat mensen op mijn advertentie gereageerd - gewoon schrikbarend wat er allemaal aangeboden wordt, varieerend van agressieve shetlanderhengstjes die jarenlang alleen in een stal gestaan hebben maar ooooo zo lief zijn en Euro 900 moeten kosten want de fokwaarde he... tot grote volwassen paarden met allerlei blessures waardoor ze niet meer gereden kunnen worden en de eigenaar wil beslist rijden of paarden met rare kronkels die ronduit gevaarlijk zijn.
De klapper was een paard met notabene een schouderblessure. Daar ben ik echt van geschrokken. Nee dank je, ik wil geen tweede Indy, van haar schouderblessure heb ik jarenlang genoten en geen trek meer in.

Moest ik even kwijt.

Monique