Marije Huijsmans schreef op dinsdag 28 april 2009, 13:16:


Ik zit even hardop mee te denken.

De vraag is misschien (ook): vonden de paarden de oefening zelf leuk om te doen, of vonden ze de beloning leuk. Oftewel, werkten ze met je samen omdat ze het leuk vonden en omdat ze leergierig waren, of werkten ze samen omdat ze daarvoor zo dikwijls beloond werden?

Ervaren ze een "goed zo!", een kriebel en momenten van rust als eenzelfde soort fijne beloning als een snoepje?

Inge Teblick schreef op dinsdag 28 april 2009, 13:22:


Ik heb toch wat moeite met wat je zegt mbt leiderschap moet je verdienen, het heeft niks te maken met de methode die je gebruikt. Ik denk dat het wel zeker te maken heeft met de methode die je gebruikt. Je kunt leiderschap 'afdwingen' en dan heb ik het niet meteen over negatief afdwingen, maar ook over positief afdwingen (met beloningen geven), maar je kunt ook leiderschap verkrijgen door samen met je paard te werken en te laten zien dat jij de leiding kan nemen door gedrag te vertonen wat de leider van een kudde ook vertoont: vooruit kijken, en niet je aandacht op het paard richten bijvoorbeeld. Door je aandacht op het paard te richten kan je niet je blik naar vooruit laten gaan en dus ook geen gevaar zien. Want de leider beschermt de kudde tegen gevaar. Verder is je lichaamstaal ook belangrijk bij het verkrijgen van leiderschap.

Voor mijn gevoel en inzicht is er toch een heel groot verschil in hoe je het leiderschap uitoefend met je paard en dat kan ook leiden tot in een keer ander gedrag omdat het paard denkt dat jij niet de leider bent en het dus zelf op zich neemt (of hij daar nu klaar voor is of niet).
Maar iedereen heeft zijn eigen manieren en die respecteer ik ook.

Groetjes,

Marije

Peet schreef op dinsdag 28 april 2009, 13:30:


Denk idd ook dat daar veel inzit, en dat dat vaak de key is.

ik zie het nu pas!!
gefeliciteerd!!!!
wat een guitig ding!

Marije Huijsmans schreef op dinsdag 28 april 2009, 13:16:


Wat versta je onder natuurlijk gedrag als beloning? Ik bedoel , als ik de hoeven van de paarden doe , dan krijgen ze een kriebel als ze rustig meewerken.of tijdens wandelen mogen ze als beloning even gras eten.Of ik zeg Mooi als beloning...etc
Niet alles word hier beloond met voertjes.

Ik krijg ze wel te pakken als het moet , maar ik was gewent dat ze enthousiast naar me toekwamen als ik mezelf liet zien.
Het pakken is niet het probleem , het niet meer uit zichzelf naar me toe komen zie ik als probleem.

Zou kunnen...Ik ben een mens met paarden , en misschien mis ik dat paardenmens gedeelte wel teveel om geen duidelijk leiderschap nodig te hebben.


Het maakt mij onzeker , helemaal als ik niet begrijp waarom...

Gr Esther

van lennep schreef op dinsdag 28 april 2009, 13:58:


Misschien kun je hier eens anders naar kijken. Want hier hoef je helemaal niet onzeker van te worden; integendeel wellicht zelfs.

Kwamen je paard ALTIJD meteen naar je toe als je buiten kwam?
Wil je dat? Is dat belangrijk voor je?
Waarom kwamen ze naar je toe, denk je?

Hier is het in ieder geval niet zo dat de paarden meteen naar me toe komen zodra ik m'n gezicht laat zien. Ik zelf zou dat ook niet willen eigenlijk. Ik heb liever dat ze hun gang blijven gaan, want ik kom zo vaak buiten en echt niet iedere keer voor hen. Dus ik vind het prima dat ze pas naar me toe komen wanneer ze bijv. denken of weten dat ik lekkers bij me heb of wanneer ik ze roep of wanneer ik aangeef iets met ze te willen of wanneer ik iets bij me heb wat ze wel interessant vinden, dat soort dingen.
Dat stuk'zelfstandigheid' van ze en dat ze gewoon lekker hun eigen ding blijven doen, vind ik dus in ieder geval niet negatief of iets om onzeker van te worden.