stumperd schreef op dinsdag 28 april 2009, 11:01:


Een beetje wel , maar hier wilden ze helemaal niets meer van ons weten!
Normaal gesproken komen ze altijd , of ik nou met een halster aan kom zetten , of met een emmer bethadinesopje , of met de kruiwagen , of met helemaal niets , ze komen altijd!
Na het dominatiespelletje zijn ze gewoon 2 dagen bij ons uit de buurt gebleven!

''vroeger'' , voordat er oc in mijn leven kwam , liep ik altijd naar de paarden toe , en deed ze het halster om. Ze liepen toen ook niet weg , maar lieten zich braaf halsteren.

Ik heb het gevoel alsof ik ze helemaal in elkaar getrimt heb , zo reageerden ze.
Nu is het bijna weer normaal. Ik schrijf bijna , want ik heb nog steeds het idee dat ze meer op hun hoede zijn.

Jemig , wat heb ik gedaan?![meer in de zin van wat heb ik gedaan waardoor de paarden vinden dat ze zo heftig moeten reageren! ] Maar hoe ga ik het ooit voor elkaar krijgen dat ik wel kilometers met een dame alleen kan wandelen , als ze mij niet als leider beschouwen , en niet het vertrouwen hebben in mij.

Gr Esther

van lennep schreef op dinsdag 28 april 2009, 11:40:


Is een vader leider? Is een moeder leider? Als jij met lichaamstaal duidelijk maakt dat het paard weg moet is er geen reden waarom je haar daarna niet zou mogen belonen.
'lik me reet' met dat dominante leiderschap!

van lennep schreef op dinsdag 28 april 2009, 11:40:


Als je bij de paarden aan het werk bent (drollen opruimen bijvoorbeeld) dan moeten ze je niet voor de voeten lopen (en bijvoorbeeld je kruiwagen omgooien) en zullen dat ook niet doen als je daar duidelijk over bent. Jij bepaalt dat dan en dat zal dan leiderschap zijn. Maar na het werk kun je dan toch gewoon gaan klikkeren. Ik zie het probleem niet en snap al helemaal niets van de opmerking van Conrad.
Ik zou er maar niet te veel over denken, maar doen


Als je bij het belonen de beleefdheidsregels in acht neemt, zodat je paard niet over je heen walst, dan is de verstandhouding gewoon goed tussen jou en je paard.
Ik vind de kwestie van leiderschap ook best een moeilijke, omdat je paard soms met je meedenkt en meewerkt, alsof je gewoon samen bezig bent. Maar dat is toch ook prima!


Zoals gezegd, daar snap ik niets van en is niet mijn ervaring. Het scala van communicatiemogelijkheden tussen mij en mijn paarden is uitgebreider dan puur OC.

Dat is dan precies het effect dat je vreest: je raakt in de war, wordt onduidelijk (naar de paarden?) en weg is je eventuele leiderschap en/of maatschap.

Ik zou zeggen: volg je hart en ga lekker aan de gang.

Piet schreef op dinsdag 28 april 2009, 11:51:


Dat vind ik ook Piet!!!!!!!!!!!!

Maaaarrrrrrr.......Tot nu toe kan ik binnen het oc gebeuren blijkbaar Namkje en Tekla niet het vertrouwen geven waardoor ze met me mee lopen naar weet ik veel waarheen.Terwijl ze in een totaal vreemde omgeving , kliniek , trainingscentrum , zich makkelijk en redelijk rustig laten leiden.
Namkje liep heel goed met me mee in Emmeloord , soms had ze even wat kijktijd nodig , en dat kreeg ze ook , maar ze was wonderbaarlijk kalm!Wel hoofd er flink op , en gespitste oren , tuurlijk wel , maar gewoon respect voor mijn ruimte houden , mij niet voorbij vliegen , en weinig staken.

Ik train zoals Conrad het mij geleerd heeft , dus wandelen , letten op lichaamshouding van het paard en daarop anticiperen , althans dat is mijn uitgangspunt.
Komt het hoofd omhoog? voor het staken omdraaien , wachten tot hoofd weer laag is , en er eventueel gebriest is , weer omdraaien en kijken of je nu verder komt.
Rustpunten inlassen , maar die graasplekken maken hun drukker dan dat ze waren...elke keer weer, wat ik ook doe.[ naar de grond staren , om me heen kijken , erbij gaan zitten , meelopen ]
Daar nemen ze de leiding over volgens de trainer van Erik.

Gr Esther

Misschien even een dome vraag maar wat is OC?

Waarom zijn jullie aan een andere manier van trainen begonnen als de oude manier zo goed beviel? (sorry als het al ergens staat heb het niet gelezen)

mirel schreef op dinsdag 28 april 2009, 12:05:


Operant Conditioneren , clickeren is daar een vorm van.

Ik ben al een poosje bezig met clickeren , en in die tijd heeft Erik totaal geen intresse getoond in de paarden.
Nu heeft hij een cursus gedaan , uit eigen vrije wil , maar die cursus was gebasseerd op Emiel Voest , met als gevolg dat ik nu helemaal in de war ben , want ik begrijp mijn paarden niet meer omdat ze totaal anders reageren.

Dit is het hele verhaal in het kort...

Gr Esther

Piet schreef op dinsdag 28 april 2009, 10:57:


Ik heb nog nooit aan clickeren gedaan bij mijn paarden en heb hier dus ook geen ervaring mee, maar als ik op mijn gevoel afga, dan krijg ik het volgende: Clickeren is naar mijn gevoel ingestudeerd, omdat je een beloning geeft, dus eigenlijk geen natuurlijk gedrag van het paard. als je een paard aanspreekt op zijn natuurlijk gedrag, wat Erik denk ik doet, zou het dan niet normaal zijn, dat het paard dat liever heeft, omdat het natuurlijk is, dan het clickeren?
Nogmaals, ik ben geen expert met clickeren en ben zelf bijna alleen maar bezig met het natuurlijke aspect van paarden, dus kan zijn dat ik ernaast zit.

Groetjes,

Marije