Monique Meijer schreef op zondag 5 april 2009, 14:24:


Het is goed dat je vooruitkijkt Monique. Het nieuwe paard zal Indy nooit kunnen vervangen maar je staat aan het begin van een nieuw avontuur, dat is toch ook mooi!
Neem je tijd en geniet ervan, ook van de zoektocht .

Marianne

Piet schreef op zondag 5 april 2009, 14:16:


Je zou er ook een nog jong paard bij kunnen nemen, waar nog niet op gereden hoeft te worden of juist een ouder paard dat niet meer gereden hoeft te worden. Of je zou iemand anders kunnen zoeken met een paard en ze samen kunnen zetten. Dan kun je de verzorging om beurten doen en dat scheelt de helft van de tijd. Er is van alles te verzinnen, lijkt me, juist voor als je weinig tijd hebt. En je paard is echt gelukkig met minimaal zijn tweeen en ongelukkig in zijn eentje.

Monique Meijer schreef op zondag 5 april 2009, 14:24:


Jeetje, ik heb dit helemaal gemist... Wat is dit erg.
Heel erg veel sterkte, je meisje zal voor altijd bij je zijn ook al is ze er niet meer. De tijd die jullie samen hebben gehad, neemt niemand je meer af.

Moniek schreef op zondag 5 april 2009, 12:48:


Is dat zo? Vertel? Ben nieuwsgierig....
Mijn gedachte was: als ze bij voorkeur alleen maar tolt vertonen, dus een favo gang... zullen ze dat heel gemakkelijk ook onder 'n ruiter doen.
Hoef je het er niet meer 'in te rijden'....

Wil

Monique Meijer schreef op zondag 5 april 2009, 14:24:


Hoe herkenbaar.... Niet met paarden, gelukkig heb ik dat nog nooit meegemaakt. Maar wel met honden en katten.
Niet te vergelijken denk ik.... kan me jouw gedachten wel voorstellen.
De plek is er.... Goed om je heen kijken Monique.... er zijn zoveel paarden die 'n goed tehuis zoeken!

Zag verderop de suggestie van een wat ouder paard... is ook een idee he?

Groet,

Wil.

Misschien leuk om eens een update te geven, voor mij is het in ieder geval niet de normaalste zaak van de wereld om een totaal wilde eigenwijze fjord op te voeden :).
6 maanden geleden heb ik hem gekocht als fjordje waar ik nog geen 5 meter bij in de buurt kon komen. Hij had een halster aan (dat hebben ze aangedaan toen ze hem verdoofd uit het natuurgebied haalden) wat mij lange tijd erg geirriteerd heeft :).
Inmiddels zijn we dus 6 maanden verder. Ziggy laat zich nu heel goed aanraken, hij komt zelf naar je toe om te knuffelen. Het halster is inmiddels ook uit gelukkig. Een nieuw aandoen zijn we mee bezig, hij steekt zijn neus er toch al door. Dit zal nog wel even duren omdat vastpakken voor Ziggy wel erg gevaarlijk is. Vandaag hebben we geoefend met voetjes geven en dat lukte eigenlijk ook al redelijk. Soms vergeet hij zijn manieren even en wilt hij zijn wortel iets te enthousiast bemachtigen. Ik stuur hem dan meestal weg, iets wat hem totaal niet bevalt dan . Wel grappig want dan loopt ie heel hard schuddend met zijn hoofd een paar passen weg om dan weer snel terug te komen om het goed te maken :).
Dus eigenlijk denk ik dat we in die 6 maanden al heeeeel wat bereikt hebben met vrij weinig doen. Nu oefen ik steeds max 10 minuutjes iets wat met vastpakken te maken heeft en dan nog 10 minuutjes iets anders.
In de groep gaat het steeds beter, hij speelt en kriebelt met de rest. Het is wel nog steeds de bedoeling hem zo snel mogelijk te castreren, dus we zullen zien wanneer dat zou lukken he.

We zijn er natuurlijk nog laaaaaang niet, maar het wordt steeds leuker om met hem bezig te zijn omdat hij nu echt vertrouwen begint te krijgen en voor je wilt werken, omdat hij begint te geloven dat het vast wel oke is wat zijn vrouwtje van hem vraagt :).

Ik heb kort na de middag Beereke nog een keer bekapt
De hielen zo kort mogelijk en de toon een heel stuk ingekort
Tot er ongeveer een centimeter witte lijn lamellen te zien waren
Lijkt nu hier op:

na de bekapping stapte beereke alweer enkele meters vooruit, hetzij op "eieren"
beter dan gisteren ? ....

ik heb fotos genomen maar vind ze niet goed gelukt
ik kijk of ik er nog iets kan aan doen

Hoi even een update hoe het nu met Luna en mij gegaan is in februari en maart.

We hadden dus last van stops bij het van huis af gaan en wildheid, bokken met zelfs steigeren en achteruit slaan. Nadat schuin wegtrekken en in beweging houden, en toch voorwaarts van huis af willen, het probleem verergerde wist ik even niet meer welke aanpak goed voor haar zou zijn.

In februari ben ik begonnen met een zachte aanpak, en heel weinig eisen. Op een zachte manier de hele maand rondom het erf gebleven, met veel grazen en hele kleine stapjes voorwaarts maken. Ze blijft de hele maand wild met stops, als we ook maar iets verder van huis komen. Ze stond die maand in een verharde paddock waar ze niet kon rollen, wel liggen in stro en ze staat bij een pony waarover ze de baas is. In de bak losgelaten gaat ze meestal flink te keer en kan ze haar energie afreageren met wild doen.

Door die zachte en voorzichtige aanpak in februari zijn haar stops zo goed als verdwenen. Wel is ze dan nog wild. Zoals ik haar nu begrijp is Luna gewoon een puber die dominant probeerd te zijn over me, en waarbij een zachte duidelijkheid beter werkt dan een firme duidelijkheid. En de eerste 2 maanden van voorbeeldig gedrag kwam doordat ze zich nog te onzeker voelde op haar nieuwe plek om in haar kracht te komen en in protest te gaan.

In maart heeft Esther van Lennip me geholpen met het leren omgaan met haar wilde buien. De korte lijn hebben we verruilt voor de lange, waardoor ze meer ruimte heeft als ze gek wil doen en daardoor werd ze ook sneller kalm. En zo leerde ik om te gaan met dit wilde gedrag. Ik was bang voor dat wilde bokkende protesterende paard, nu al minder en minder.

Luna staat nu sinds 2 weken in de wei, en dat is voor haar beter dan de paddock. Hier kan ze rollen en rennen en de hele dag met haar hoofd in het schamele groen. Sinds een week warm weer worden daar nu ook de stalpaarden bijgezet overdag. En daar zit een groter paard bij die Luna's maatje van haar afpakt overdag. Luna word hier heel timide van. Ze is nu verre van wild, ze ging zelfs achter me lopen maandag, waarop ik weer voor 't eerst sinds maanden een lange wandeling met haar gemaakt heb. Toch besloten dat ik de wandelingen kort hou en op plekken waar ze zich zekerder voelt. Dat is ook zachte aanpak. Woensdag bleef ze lekker voorwaarts naast me en luisterde goed. Het heeft even geduurd, en dat voelde als een echte crisis, maar ik heb het gevoel dat ik de juiste aanpak gevonden heb en met haar verder kan zo. Tijd zal het leren.

Piet schreef op zondag 5 april 2009, 12:26:


Zeg, Piet, het begon hier een soort van gezellig te worden, hoor ...

van lennep schreef op dinsdag 31 januari 2006, 10:29:


Hoi Esther,

Waarom kan je nieuw ingezaaid gras eigenlijk niet hooien? Hoe lang blijft gras " nieuw" en hoe lang zou je dan moeten wachten met hooien?

Ik vraag dit omdat wij in het voorjaar van 2007 onze weide hebben aangelegd. Dit was voorheen gebruikt als graanveld (ongeveer 1.7 hectare) en was toen wij uiteindelijk na 6 mnd. de sleutel kregen veranderd in een onkruidweide. Helaas was ik toen nog niet bekend met weidebeheer, en PN, anders had ik het denk ik toch anders aangepakt om meer variatie te behouden. Maar we hebben toen in maart gespoten,geploegd, gezaaid en gerold, en na 4 of 5 maanden hadden we al een sterke grasmat en konden de paarden erop (1 paard 1 D- pony en een Atje). Eind augustus van dat jaar konden we zelfs al hooien en kwamen er 138 van die kleine baaltjes af. Dit hooi rook beter en zag er beter uit dan het hooi wat ik in diverse pensionstallingen heb moeten voeren aan mijn paard. Ik vraag me dan ook af wat er mis mee zou kunnen zijn. Al dit hooi is inmiddels opgevoerd en de paarden deden het er heel goed op. Is dit geluk en heb ik iets over het hoofd gezien of is was de nieuwheid er in ons geval toch al vanaf? Ik heb foto's van dit hooi en de weide op mijn weblog staan www.jollys-farm.nl, mocht je ze eens willen bekijken. Onder het kopje " de boerderij" en dan terugbladeren naar 29 augustus 2007.

Groetjes Jolanda

Joke Metselaar schreef op donderdag 20 januari 2005, 10:07:


Hoi Joke,

Wij hebben een bodemonderzoek laten doen door het bedrijf Eykpunt in Mookhoek (http://home.tiscali.nl/eijkpuntnl/contact.html).Zij richt zich ook helemaal op paardenweiden en doet naast het analyseren van de bodem ook het maken van een bemestingsplan. Wij gaan hiermee nu het tweede jaar in en ik ben er vooralsnog heel tevreden mee. Onze eigen paardenmest is ook meegenomen in het bemestingsplan en gaat na composteren weer terug op de wei. Het scheelt me een heleboel zorgen nu ik hier een plan heb van wat ik wanneer op de wei moet laten gooien aan bemesting (want wij willen wel kunnen hooien) en kalk e.d..
Enkele weken geleden hebben wij naast de weide een rij van 53 wilgenboompjes (ofja nu nog stammen) geplaatst in de hoop dat hier een mooie rij knotwilgen ontstaat. Lekker voor de paarden en mijn konijnen, en voor beschutting en vogeltjes.
Wij wonen een half uurtje van Uden vandaan, dus mocht je onze weide eens in de praktijk willen bekijken en eens willen zien hoe wij het doen, dan ben je van harte welkom. We hebben wel een andere bodem, zandgrond, maar wellicht dat je er wel iets wijzer van wordt. Ik kan je dan ook het rapport eens laten zien. Mail me dan maar ffies!

Groetjes Jolanda

Anja Seijn schreef op zondag 5 april 2009, 19:12:


Gaat niet over bonje ! Gezellige vrouwecluppies, zit zelden iets bruikbaars in,maar tis wel gesjellig natuurlijk met elkaars eens zijn kom je dus ook geen fluit mee verder .Allemaal ja knikkertjes totdat er is iets scheelt, DAN moet er hulp van buiten af komen !Iets minder gesjellig maar toch effektief . 'K ga verder men messen slijpen HIER worden er dan de kantjes van afgelopen

Wil schreef op zondag 5 april 2009, 18:11:


hmm mijn draver tölt noet, ook niet vrij in de wei ofzo... niet dat ik het hem per se zou willen leren.