In de fructaan-index wordt het risico van grazen weergegeven met een getal tussen 0 en 20. Als ik het goed begrijp geeft dit getal aan hoe hoog het percentage fructaan in het gras is. Betekent dit dat het fructaangehalte van gras fluctueert tussen 0% en 20%. Of staan de getallen voor andere (niet gegeven ) percentages. En als dit zo is, welke percentages zijn dat dan?

Ik hoop dat mijn vraag duidelijk is en antwoord krijgt.

M niek

Anita Cats schreef op woensdag 18 maart 2009, 14:21:


Ja , je hebt gelijk!
Ik dacht ook , weer moeilijk doen? weer een paard die er niks aan kan doen bij de andere weg houden?
Bekiek ut maar!
Ik heb haar gewoon nu bij de andere paarden inlopen.
Tot nu toe gaat het goed. Ze negeert Maike , die spaans benauwd is voor haar , en met Tekla gaat ze opeens heel soepeltjes om?!
Alleen liep ze smiddags alweer de longen uit haar lijf te hoesten...haar hooi was niet meer geweekt.
Dat valt me vies tegen , ik denk dat ik wel kan zeggen dat ze dampig is.
Direct er weer water overheen gegooid , en savonds geen hoestje meer gehoord.
Maar is dit niet extreem dan? Heb geen ervaring met dampigheid , maar kan ze nu nooit meer ongeweekt hooi krijgen?Of zou het nog kunnen gaan verbeteren , nu ze ook niet meer op stal staat?

En hoeveel mineralen spoel ik weg als ik het hooi nat maak?

Gr Esther

Anja Seijn schreef op donderdag 19 maart 2009, 0:22:


Applaus!

Moniek schreef op donderdag 19 maart 2009, 0:57:


De getallen staan er gewoon om de mogelijke hoeveelheid fructaan aan te geven. Van nul naar misschien wel honderd.
10 is minder dan 20 en 40 is meer dan 20 en 40 is gevaarlijker dan bv.10.
Meer moet je er niet achter zoeken.

sibyl de jager schreef op woensdag 18 maart 2009, 21:25:

Nee, het gaat niet om een ijslander. Zij is een kwpner van bijna 5 jaar. (mei)

Spirithorses schreef op woensdag 18 maart 2009, 21:26:


Hoi Pien,
Bedankt voor je advies. Met grondwerk laat ze geen telgang zien. Dus zal het inderdaad moeten liggen aan het wennen aan het ruitergewicht. Omdat er al iets verbetering in zit, heb ik ook het gevoel dat het in de loop van de weken zeker beter zal gaan. Ik zal nog meer gaan letten op de rust waardoor ze haar stappen meer gaat afmaken.

Groetjes Patricia

Patricia ter Haar schreef op donderdag 19 maart 2009, 7:51:


Dat zijn inderdaad grote paarden met in hun jonge jaren een groot "slungel-gehalte" in hun bewegingen , dus het heeft alles met balans te maken vermoed ik, net zoals ook Pien zei. Rustig laten werken maar ook niet te traag, vergelijk het een beetje met evenwicht op je fiets als je het nog niet kan. Je moet een beetje snelheid hebben om in gang te geraken en recht te kunnen fietsen, maar als het te snel gaat in het begin kan je nog niet alles samen coördineren verlies je je evenwicht
Sibyl

Anja Seijn schreef op donderdag 19 maart 2009, 0:22:


Als ik zo'n lange tekst zie staan scroll ik vaak door omdat ik geen tijd heb en toch alles even wil "doorbladeren" maar jou verhaal is echt leuk om te lezen! Echt heerlijk om te zien hoe je zelf stapje voor stapje alles afbouwt en er nu ook van kunt gaan genieten (nog meer met dit zalige weer natuurlijk). Toch zalig als je die paarden paard ziet zijn buiten zonder al die tralala he. Niet evident om zo te veranderen in omgang. Velen zijn er te bang voor en blijven liever vastgeroest.
Veel plezier nog en in naam van uw paarden: DANK JE WEEEEEEEL!!!!

Spirithorses schreef op woensdag 18 maart 2009, 8:48:


Thanks!
In augustus wordt ze twee, ja.

Foto's hier:
http://www.nathalielagasse.be/Nathalie_Lagasse/Fotos/Pages/Huppel_in_Oostburg.html

sibyl de jager schreef op donderdag 19 maart 2009, 8:30:


Pff, Indy was in het begin zo erg dat ze alleen maar rechtdoor kon. Door haar lange slungelbenen haalde ze de bochten niet als je een gang harder ging. Vooral galop is een tijd heel moeilijk geweest, dat kon ze alleen fatsoenlijk op rechte stukken. Pas nu (een jaar later) begint dat allemaal wat met elkaar te corresponderen zeg maar
Misschien een echt Draverding, dat weet ik niet omdat zij mijn eerste Draver is maar iets in mij zegt dat dat door hun bouw en fokgebeuren komt.

Groet, Pien

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 19 maart 2009, 8:38:


Whow, wat is ze al gröót zeg....
Groet, Pien

Wij zijn gewoon te zacht, in het vervolg gewoon goed doordrammen aan de longe, een bijzetteugeltje erbij en laten lopen in de krul. Als je er dan op kruipt en dezelfde krul handhaaft met je teugels heb je een netjes lopend paard, niet waar Pien? Leer jij dat nu niet op school? grrrr
Hoe was je examen trouwens in je mooie outfit? Of moet die nog komen?

Hai Niki,

Wat voor mij het verschil maakt met clickeren (wat ik overigens ook met de honden doe) is 1) duidelijkheid
en 2) focussen op gewenst en goed gedrag

Je vertelt het paard precies wat je wil (en daardoor leert het dus ook wat je niet wil), en je beloont het paard voor wat het goed doet ipv steeds maar weer "neen" te zeggen.
Als je het goed doet leer je dus ook de kleinste signalen van je paard lezen, denkt hij, is hij gestressd, heeft hij een zorgfronsje, strakke lip, doet hij zijn best, kan hij het fysisch aan,... en je paard werkt graag voor je omdat het er voor beloond worddt, hetzij door voedsel (vooral beginfase) hetzij door jou waardering en aandacht (ietsje later)

In die zin kan clickeren je ook helpen in je persoonlijke groei. Het verandert je instelling tov paarden, je leert hun bereidheid tot werken en intelligentie meer waarderen maar je leert ook veel over je zelf.

Nu kunnen andere methoden dat absoluut ook, maar clickeren heeft het grote voordeel dat je echt positief en bewust met kleine dingen bezig bent waardoor het allemaal stapsgewijs en overzichtelijk kan. En zo ontwikkel je toch meer en meer "feel" (of vindt het terug).
Uiteindelijk is, in elke methode "kijken" en leren "zien" heel belangrijk. Bij clickeren voorkom je makkelijker door de sognalen van een paard heen te gaan zoals je met dwang maar al te snel doet.