van lennep schreef op zaterdag 14 maart 2009, 12:28:


Oke , as vrijdag de eerste zitles!
Voorlopig een keer per week een halfuurtje les.
Erik gaat een driedaagse grondtrainingsles bijwonen Yes!Yes!Yes!
On-ge-loof-e-lijk!!!
Ik ga vanavond maar eens vragen oftie wil trouwen

We zijn net terug , en hebben 1.5 uur zitten kletsen.
Langzamerhand kwamen de verschillende gedachten boven tafel , en wat ik tot nu toe gehoord heb , en gezien heb , is dit precies wat ik wil.
Iemand die bij voorbaat al zegt dat de paarden voorop staan , en dat we qua ''saaie'' zitlessen dus afhankelijk zijn van de medewerking van de paarden.
Nu hoop ik dat ze in de les net zo duidelijk is , en dat de lessen ook zijn van wat ik ervan verwacht.

Ze had een heel goed voorstel , waar we hier nog verder op gaan doorborduren.
Ze stelde voor dat we beide een paard kiezen waar we mee aan de slag gaan.
Erik heeft voor Namkje gekozen , dus kan ik mij volledig gaan bezig houden met Tekla.
Vreemd om te ervaren dat er een last van mijn schouders valt...

Gr Esther

Anita Cats schreef op zaterdag 14 maart 2009, 17:39:


Ik heb geprobeerd informatie te vinden, maar helaas kon ik nog niets vinden, Ik denk dat ik maar een belletje pleeg morgen.
De paarden vinden het lekker, dat wel.

Gudrun schreef op vrijdag 13 maart 2009, 23:20:


Zou mooi zijn als dit blijft werken! Hoe heet deze bodymilk? Lijkt me de moeite waard om ook eens te proberen op pony Domino die soorgelijke problemen heeft.

Britt Claeys schreef op zaterdag 14 maart 2009, 14:10:

knip


Amai zeg, krijg dat voor! Toch wel griezelig dat je weet dat het aan mensen ligt...
Ik zou daar inderdaad maar eens een paar nachten gaan kamperen... als het weer nu al eens wat beter was hé!

Onze paarden zijn op de boerderij ook eens allemaal uitgebroken. Op de weide ernaast stonden Brabantse merries met veulens. Die zijn voor 'iets' in paniek geraakt en door de draad langs de weide van de boerderij beginnen galopperen. Al onze paarden mee in paniek en ook door de draad, mee met de merries.
Heel die bende (3 merries met veulen + 6 (of 7 'k weet 't niet meer) warmbloeden) allemaal samen door het bos gestormd en op een of andere manier in een woonwijk terecht gekomen.
Daar hadden ook buren iets raar gehoord en verder gelijk verhaal: politie en de ganse toestand. Ze hebben de paarden daar ook op een miniweitje gezet, allemaal samen en dan is de politie beginnen rondbellen wie zoveel paarden zou missen...
Ze kwamen al snel bij de boerderij terecht en hebben de boerin uit haar bed gebeld.
Die is nog gaan kijken maar omdat ze intussen de merries waren komen halen, heeft ze onze paarden laten staan. Wij zijn die de volgende ochtend dan met een fikse wandeling gaan halen.
En dan passeerden wij de camion waarmee ze de merries gehaald hadden: die was in de berm vastgereden en hebben ze er toch de paarden moeten uithalen om te voet terug naar de wei te brengen, midden in de nacht!

't Zal je maar overkomen.

van lennep schreef op zaterdag 14 maart 2009, 18:14:


Dus..... eerdaags een feestje????

Tinne Verellen schreef op woensdag 11 maart 2009, 11:48:


Mijn persoonlijke ervaring: heel veel tijd bij het veulen doorbrengen en zo weinig mogelijk doen. Hij kan zo volledig aan jou 'gewoon' worden, je bent een stuk van het meubilair, zelfs al beweeg je dan af en toe. Ga in het begin niet te dichtbij staan en kijk het veulen niet teveel aan maar kijk in de richting waar hij naar kijkt.

Zet een stoeltje en ga erbij zitten, eerst ver genoeg uit de buurt, later in het midden.
Na een tijdje komt hij zeker naar je toe om je te onderzoeken. Niet direct zelf reageren, tenzij het gevaarlijk zou worden natuurlijk, dan moet je wel jouw ruimte opeisen maar doe dit zo zacht mogelijk!
Laat hem weggaan en ook zelf terugkomen. Verzet je stoeltje eventueel eens en neem een andere plek in.
Doe dit een aantal keer per dag zo'n 10-15minuutjes. Je zal al snel vorderingen zien dat hij je gaat vertrouwen.

Wacht altijd tot HIJ het initiatief neemt en laat hem dat verschillende keren doen vooraleer jij zelf een gelijkaardig initiatief neemt. Neem een of andere carrot stick mee en laat hem daar ook aan snuffelen. Stilaan hem daarmee aanraken, eerst 'toevallig', daarna ook bewust.

Heel zachtjesaan opbouwen. Hij bepaalt hoe snel het kan gaan, hangt af hoeveel trauma's hij met mensen heeft gehad.

Ik waarschuw je wel voor één groot gevaar: je krijgt een waanzinnige kick op het moment dat je voelt dat het vertrouwen er is.
Dit is een ervaring die je je hele leven zal bijblijven!

Ik heb zelf zo 2 superangstige merrie-jaarlingen op ongeveer 6 weken volledig handmak gemaakt. Daarna kon iemand anders ze ook op/van de wei zetten. Al bleven ze wel rustiger bij mij... (ikke fier natuurlijk)

Veel succes!

Britt Claeys schreef op zaterdag 14 maart 2009, 14:10:


Ja Britt, jouw paarden hebben nu een "stapke in de wereld gezet" en 't is goed afgelopen maar, ik zou ook niet goed weten wat te doen!!! Je kan daar niet eeuwig kamperen hé. Zijn die vorige gebeurtenissen ook in 't weekend gebeurd?

Een camera installeren? Heb je met de politie gesproken? Hebben zij een idee wat je zou kunnen doen? Aan de ingang een echt hek zetten? Héél veel stroom op de draad zodat ze een échte schok krijgen wanneer ze daar aankomen?
Is't een wraakactie? Jaloezie? Vandalisme?

Marianne

linda lou schreef op vrijdag 13 maart 2009, 8:13:


Zou de macht van de chemie- en pharmacielobby dan toch zo sterk zijn?
Ik kan het eigenlijk niet geloven.

Wat met de ganse bio-, kruiden- en wellness-industrie die nu toch eindelijk wat aan het groeien is?
Wat met de homeopatische geneeskunde, die nu stilaan meer ingang krijgt?

En wat met de groene partijen?
Of hebben die het weer te druk met te patronaliseren zodat ze niet zien wat er hier gaande is? Is ecotaks op blikjes weer het belangrijkste waar ze kunnen aan werken?

Wil schreef op zaterdag 14 maart 2009, 20:45:


Dat komt daar precies allemaal nog in orde bij jullie
Laat ons weten wanneer we naar de bruiloft moeten komen?
Dat is voorzeker een stoet met paarden, zou ik graag meemaken!

De kogel is door de kerk: na ca. 13 jaar veel plezier aan haar te hebben beleefd is het tijd geworden dat een ander baasje voor onze 17-jarige KWPN merrie gaat zorgen. Door de ziekte van mijn vrouw begint de combinatie van een druk gezin en de omslachtige manier waarop we haar houden (iedere dag langs de fiets 1,5 km van en naar de wei voor en na het werk) me op te breken en van rijden komt al helemaal niets meer.

Simpelweg verkopen zal echter niet eenvoudig zijn omdat ze last heeft van regelmatig terugkerende kreupelheid zonder direct aanwijsbare reden. Ik heb hier rond december 2007 al eens een topic gestart in dit forum (onder titel "kreupelheid hoefprobleem of iets anders?") en toen leek er consensus onder een aantal lieden dat e.e.a. met 'rechtrichten' wel op te lossen zou zijn. Toen ik hier eerst zelf mee aan de gang ging leek er inderdaad sprake van verbetering, maar wegens tijdgebrek heb ik dit niet door kunnen zetten en momenteel ben ik weer terug bij af.

Blijft dus de vraag wat te doen met ons beestje. Voor een enkele reis naar de slager vind ik haar nog te goed (en kan ik trouwens ook niet over mijn hart verkrijgen), maar voor de sport is ze nu niet geschikt (en dus verkoopbaar) en garanties dat het met rechtrichten wel goedkomt kan ik niet geven. Daarom sta ik open voor alle suggesties die jullie kunnen geven. Momenteel zie ik eigenlijk 2 opties: 1. iemand vinden die haar wil houden als gezelschapspaard en verder geen sportprestaties verwacht, 2. iemand zoeken die de tijd en kunde heeft om haar van haar terugkerende kreupelheid af te helpen (en daarna evt. zelf houdt of verkoopt en de winst in eigen zak steekt). In beide gevallen hoef ik niets aan haar te verdienen, het belangrijkste is dat ze goed terechtkomt. Ik wil in ieder geval voorkomen dat ze bij een handelaar, en daarna de slager terechtkomt. Dus: wie durft het aan of wie heeft nog goede suggeties?