Inge Teblick schreef op woensdag 11 maart 2009, 11:56:


OK, nu wil ik wel nog eens heel duidelijk vermelden dat ik GEEN parelli-instructeur ben, ik wil het wel nog steeds worden, maar tot nader order is daar minstens drie jaar en drie keer tien weken Amerika voor nodig. Dat wordt je niet zomaar, en L3 is maar het begin van die keten. Nu heeft Pat ons vorige zomer wel verteld dat ze gaan kijken om het iets eenvoudiger te maken, en ook is het zo dat je voor je 'echt' 3 ster (=volledig) instructeur dus die drie jaar nodig hebt, maar een één ster instructeur (trainee) dat wordt je sneller, dan mag je al oefenen in lesgeven, dat wil onderandere zeggen dat je er geen geld voor vraagt. Daar ben ik het helemaal mee eens, ik heb immers alleen nog maar ervaring met mijn eigen paarden (veel) en een tiental andere (weinig). Als eerste voorzichtige stap zou ik dus al wel durven gratis 'les geven' of van gedachten wisselen, of hoe je het wil noemen. Wat ik daar dan die 30 augustus ga presenteren, ik denk, hoe mijn reis doorheen parelli is, hoe ik clicker, en tonen met mijn levende paardebeesten. Verder? We zien wel, ik zal dan immers kakelvers terugkomen van vier weken Parelli in de UK als het goed is.(Ik vraag er geen geld voor, zoals reeds gezegd, maar ik veronderstel dat het wel wat kost om accomodatie te huren en er de wereldvermaarde Inge Teblick bij te hebben!)

Isabel van der Made schreef op donderdag 12 maart 2009, 19:00:



Heb best wel veel dingetjes geleerd van Dhr. Parelli!

Ik zou ten alle tijden proberen te voorkomen dat dit voorkomt.....
Doordat je met hele kleine stapjes werkt , en elke keer zekerheden inbouwd , is het volgens mij mogelijk om te kunnen zien aankomen dat er ''iets'' gaat gebeuren. [Nou kijk ik heel erg naar mijn eigen situatie met mijn eigen paarden! Ik kan en wil helemaal niets over Nathalie haar manier van aanpak zeggen , het zijn haar paarden , en zei alleen kan weten wat er precies gebeurd is.]
En als ik de oorzaak weet , proberen daar wat aan te doen , maar dat is niet echt clickeren vind ik.
Als Tekla dreigt compleet uit haar dak te gaan omdat ze weg word geleid van de andere paarden , dan heb ik te grote stappen genomen...en keer ik als de sodemieter weer om...

Gr Esther

Cindy Denkers schreef op donderdag 12 maart 2009, 15:55:


Hoe lang voer je de producten van Bio-Ron? Ter ondersteuning van de darmflora heeft Ron mij Bokashi geadviseerd.
Ik zou de tijd nemen en zeker niet van alles bij gaan voeren ... krijg je weer zo'n peperkoek gedoe!

van lennep schreef op donderdag 12 maart 2009, 19:44:


Nee, ik heb het ook niet over Nathalie, ik heb grote bewondering voor haar hoe ze met haar paarden omgaat. (Althans wat ik daar van zie op de filmpjes en uit haar verhalen, heb de paarden nooit gezien.) Maar dit was een interessante situatie, omdat er iemand anders was die vertelde hoe het moest.
En het gaat ook eigenlijk niet om die situatie, het gaat erom hoe je een paard in paniek weer rustig klikkert, vind ik interessant dan.
Wat doe je, als klikkeraar, als het ondanks al je goede voorbereiding niet gaat, zoals je je had voorgesteld? En daar sta je dan, met een gillende stuiterbal aan een touwtje.
Terug naar waar veilig is, is een goed idee, maar hoe kom je daar?

Isabel van der Made schreef op donderdag 12 maart 2009, 20:23:


Ik hoop eigenlijk dat je het niet vervelend vindt, Nathalie, dat mijn gezeur er tussen door komt, maar zo gaat dat nou eenmaal op PN. Anders verander ik het onderwerp wel.

Ik geef dit voer sinds sept. 08
Bokashi heb ik idd ook 2x een kuurtje van gedaan. Het is echt van de laatste paar maanden dat ze zo schraal staat. In dec. liep ze nog op de wei en toen zag ze er goed uit. Ik denk ook dat ik het de tijd moet geven maar ondertussen maak ik me er toch zorgen over want over een paar weken is die kleine er al.

Anja Seijn schreef op donderdag 12 maart 2009, 20:02:

Cindy Denkers schreef op donderdag 12 maart 2009, 20:34:


Weet Ron dat je je zorgen maakt? Ik zou hem nog eventjes bellen anders, al is het alleen maar voor je eigen gemoedsrust

Anne Schuite schreef op woensdag 18 februari 2009, 11:04:


Hallo Anne ,

Ondertussen al antwoord gekregen ?

Kurt

Echt helpen kan ik je denk ik niet maar ik kan wel ervaringen met de delen.

Wij hebben drie paarden/ponies, waarvan twee shetjes. Deze staan 24/7 buiten in de wei met kerstbomenbos, in de inloopstal komen ze nooit. Het enige eten dat ze krijgen is gras/ hooi en verder hebben ze een liksteen. Verder krijgen ze wel snoepjes, appeltjes, wortels en wilgentakken (afhankelijk van de tijd in het jaar). De wintervacht laten we zitten. Hoeven kappen (niet natuurlijk bekappen want onze hoefsmid is hier fel op tegen) doen we om de 6 weken in plaats van de gangbare 8 weken.

In de late winter en het voorjaar wordt het begraasbare weiland sterk verkleind ter voorkoming van hoefbevangenheid. Op advies van de hoefsmid hebben we ook een groot deel van het weiland omgeploegd om de hoeveelheid gras te verminderen waardoor de paarden meer moeten zoeken naar eten.

Een van onze shetjes heeft in haar leven voor dat ze bij ons was chronische bevangenheid opgelopen waardoor 1 van haar hoeven was misvormd. Dit is nu vrijwel hersteld.

Onze paarden zijn erg gezond, een klein beetje te dik nog. We krijgen complimenten van de hoefsmid en dierenarts hoe we met de dieren omgaan.

Ik wens je veel succes! Ik kan mijn buurman wel eens vragen hoe hij zijn paarden voert. Hij is een KWPN fokker en heeft regelmatig zwangere merries.

Groet,

Robin

Nou Nathalie, ik vind het echt super knap dat je al zover bent gekomen! Ik ben helaas niet gezegend dat ik mezelf tot zoveel zelfstudie kan zetten haha
Ik wil echt heel graag verder met Parelli maar bij mij vlot het niet zo. Het hangt van zoveel factoren af hoe snel je verder komt in de levels.

De gedachten van Piet zetten me wel weer aan het denken, en maken het ook best verwarrend. Ik ben blij dat Parelli alles zo netjes heeft samengesteld, dat is mijn houvast. Immers de traditionele manege-manier zoals ik 90% ? om mij heen zie vind ik helemaal 3x niks.
Op zich heb ik een heel fijne band met mijn paard en ik heb ook het idee dat ze graag bij mij is. Ik kocht Quela in 2003, mijn eerste eerste en enige paard, ik was nog echt een groentje, had alleen maar rondjes gesjokt in een manege. Ik vind dan ook dat ik ernorm veel geluk met haar heb: ze is mijn ideale leerpaard; ik vertrouw haar 100%, ook al twijfel ik soms zelf (bijv. op buitenrit) ze verbaast me telkens weer, in positieve zin. Door Parelli is het zelfvertrouwen van Quel en van mij enorm gegroeid.
In het begin dat ik mijn paard had was ik net zo'n penny meisje, teveel getuttel!!! Wat een seut was ik! Iedereen zei tegen me: je MOET de baas zijn, jij moet de leider zijn. Ehhh ja, hoe? Ik wou alleen maar een goede vriendschap met mijn paard maar het is zo moeilijk om de juiste manier te vinden, voor jezelf en voor je paard.
Daarom heb ik toch het gevoel dat Parelli (voor mij) de goede weg is. Het is duidelijk en er is eigenlijk altijd wel een antwoord. En niet 50 verschillende antwoorden op dezelfde vraag

Ja ik heb het Ron wel gezegd. Volgens hem Bokashi en veendrenk erbij geven zodat de darmen alle voedingstoffen op kunnen nemen. Ik geef vlgs hem al genoeg goed voer dus het is een gegeven dat ze niet aankomt.
Normaal gesproken is mijn paardje eigenlijk altijd iets te dik dus misschien is het gewoon echt wel door de drachtigheid dat het nu veel van haar vergt.

Isabel van der Made schreef op donderdag 12 maart 2009, 19:00:


?? Nee hoor, zwiepen met het leidtouw, zo hard als nodig is de Parelli oplossing.
Ze was niet onbenaderbaar , maar angstig en nerveus als ik het goed onthouden heb, ze reageerde niet op de vraag om achteruit te gaan, toch?

Piet schreef op donderdag 12 maart 2009, 21:37:


Piet, hou ff op. We waren er niet bij, dus we weten de exacte omstandigheden niet.
Hoe los je in klikkerland het op, als je paard in paniek naar niets meer luistert?