Morgen ga ik de (inmiddels een paar weken lege) voerton die nog in de paardenschuur staat opruimen. Inclusief de 4 voerscheppen. Toch wel een mijlpaal en het echt helemaal stoppen met
krachtvoer (nou ja... 'kracht'voer..?) ging uiteindelijk sneller dan ik had gedacht. Niet dat ze nog veel kregen, maar elk beetje is een beetje te veel.
Ik had me al heel lang voorgenomen GEEN
muesli meer mee te nemen als ik dierenvoer ging halen. Maarja, als ik 's morgens de andere dieren voerde kwamen de paarden vol verwachting al hinnikend naar het hek. Aangezien ik niet ontken aardig geconditioneerd te zijn, reageerde ik 'dan toch maar' en gaf ze een kwart schepje voor het idee. Dus, elke keer bij de voerhandel nam ik weer een zak
muesli mee. En elke keer zei ik tegen mezelf: "de laatste".
Ik heb m'n eigen vicieuze cirkeltje doorbroken door in plaats van met 4 voerscheppen
muesli 1 kruiwagen hooi/kuil de wei in te gaan. Paardjes blij (jammie, vers hooi/kuil) en ik voelde me niet schuldig. Hinniken negeren is best lastig namelijk

Die paarden zitten er helemaal niet mee (goh, wat verrassend, ahum). Ze komen 's morgens en 's avonds - als ik de andere dieren buiten voer - niet eens meer naar het hek. Althans, niet meer standaard en bedelend om eten. En ik denk dat ze me nog best wel lief vinden

Dat wilde ik even delen :)
Groet'n uut Emst,
Simone