marianne laenen schreef op zaterdag 28 februari 2009, 20:08:


Pfff, Olly is onbetaalbaar


Nils en Olly

vagebond schreef op zaterdag 28 februari 2009, 20:41:


Eet hij ook "ergens anders" als er nog voldoende hooi is? Of gaat hij pas opzoek, als alles op is? Je voert dus hooi in een bak/kist. Zet die bak dan vast, zodat ie m niet kan verschuiven. (kwestie van 8 korte palen op de hoeken. Sinds kort heb ik hele goede ervaringen met een rek dat op het hooi ligt. Ze eten nog net zoveel als voorheen, maar nu doen ze er wel 12 uur over. (eerst max 2 u)
http://www.paardnatuurlijk.be/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=884

Nils en Olly

Britt Claeys schreef op zaterdag 28 februari 2009, 20:42:


En zo zijn ze ook On sterfelijk

Nils en Olly

Misschien zie ik het helemaal fout hoor, zou best wel eens kunnen!
Maar wat ik eigenlijk bedoel, is hoe vrijwel iedereen met paarden in aanraking is gekomen. Ik kan mij toch niet geheel van de indruk onttrekken dat dat via een traditionele manege is geweest. Wie van de, volgens mij voornamelijk, dames (toen ze wellicht nog klein waren) op dit forum heeft niet ooit gedroomd van een glansrijke carriére á la Van Grunsven? Wie is helemaal van het begin af aan direct begonnen met bitloos rijden? Eventjes eerlijk! Niemand! Dat is het enige goede antwoord, behoudens de jonge ruitertjes die door PN-ouders van deze tijd worden grootgebracht. Maar van de 30+ (neem het voor het gemak maar een beetje ruim) echt helemaal niemand, 100% van overtuigd.
Ik denk dat er weinig tot geen mensen zijn op dit forum die ooit zijn begonnen met dezelfde ideeën en gewoonten die nu, door kennis, ervaring en verdieping, door "ons" zo worden verafschuwd. Het gaat er niet om hoe je aan je geld komt (iedereen moet werken) waardoor je paarden kunt houden, het gaat er om hoe je paarden houdt. Ik reageerde op het feit dat er gesuggereerd werd dat het "topsegment" van de paardenwereld slechts een onderdeel was van die zogenaamde paardenwereld. Ik denk of weet bijna zeker dat dit segment een heel grote invloed heeft op de wijze waarop paarden gehouden worden. That's all!

Venice schreef op zaterdag 28 februari 2009, 22:37:


Nee, niet echt.
Wandel je al heel vaak met hem (MV), of pas sinds kort?
Ik zat te denken aan een beetje stijve spieren misschien?

Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op zaterdag 28 februari 2009, 23:16:


Ik wandel al met hem vanaf hij net van de moeder af was, (5maand oud dus)
toen kleine wandelingkjes van 10 minuutjes, nu meestal een half uurtje,
2 of 3 keer in de week en hij staat continu op de weide..
dusja, ik vond het nogal vreemd..

marianne laenen schreef op zaterdag 28 februari 2009, 20:08:


Kan wel zijn, of niet; het is niet waar ik op reageer.
Ik reageer vanuit Anja's stelling dat een rijkelui-paardenmarkt (...) mogelijk maakt en dat we zonder dat maar beter een andere hobby zouden kunnen zoeken... dát lijkt me volkomen volslagen totaal kul.

Een heel goede vrind van mij is zijn halve leven hengstengeleider geweest in een van Europa's toonaangevende Thoroughbred ren/fokstallen. Ga me niet aan mijn neus hangen dat ik totaal geen zicht op die andere wereld zou hebben waar voor iedere verkeerd groeiende grasspriet bij wijze van spreken een privé-maaiboy rondkruipt, de DA intern personeel is en waar bij vermoeden van ernstiger moeilijkheden experts uit Newmarket worden ingevlogen. Een hobby mag wat kosten, toch?
Als dat niet genoeg indruk maakt moeten jullie maar eens wat in de Japanse racepaardenwereld rondneuzen op inet... daar is het nog veel extremer want worden nog veel grotere bedragen gegokt.
Dit alles heeft nmm absoluut geen enkel verband met hoe ik, of een IJslandse boer, of een Mongool, paarden erop na houdt.

Anja Seijn schreef op zaterdag 28 februari 2009, 23:14:


Ik snap je nu beter en nog is het niet waar. De "traditionele" manier van ons paardenhouden, de manéges, etc., komt vooral voort vanuit de remonte.
De bereden strijdkrachten sinds Napoleon dus.

e m kraak schreef op dinsdag 24 februari 2009, 17:43:


Mijn paard deed ook windzuigen, zo van de 1 op de andere dag toen ik hem net een paar maanden had. Mijn DA erbij geweest (zij doet homeophatische en reguliere behandeling) Heb homeophatische druppels gekregen voor de maag moest ik 3 dagen geven daarna heeft hij het nooit meer gedaan.

Anja Seijn schreef op zaterdag 28 februari 2009, 23:14:


Tja, wat pennymeisjes dromen kan ik me wel voorstellen. Mijn achtergrond wat paarden betreft zou daar niet verder van verwijderd geweest kunnen zijn. En natuurlijk heb ik met ijzerwerk gereden. Dat is helemaal het punt niet.
Ik blijf zeggen dat het wat jij noemt 'topsegment' óok niet meer dan een onderdeel is van het hele paardhouden.
Een wereld waar paarden over de hele wereld worden gesleept en die net zo gemakkelijk worden ingeruild als hun auto is wel het segment wat de meeste aandacht trekt en richtinggevend zal zijn voor veel mensen maar zeker niet in aantal de meeste paarden vertegenwoordigt.
Volgens mij is dat die grote grijze groep die daar tussen en tussen PN in staat.

Zo gauw ik m'n camera meegenomen heb zal ik foto's maken van een paar voeten die meer dan een half jaar niet bekapt zijn.
Ze onderschrijven nmm de onmogelijkheid om een paard wat in Nederland vrij rond loopt, wat de hoeven betreft, onverzorgd te laten.
Gisteren voor het eerst serieus met haar gewerkt en begonnen met de belangrijkste vraag op dit moment: "hoe krijg ik haar zover dat ze voeten geeft zonder dat ze in paniek alles gaat doen wat ze niet moet doen"
Als test heb ik het gewoon even geprobeerd om haar voeten op te tillen.
Zonder vechten kom je er niet eens bij. Als je dan al een voet beet hebt, is het onmiddelijk wegtrekken en uitslaan en als ze hem niet los krijgt, hangen, bijna op haar kont gaan zitten en wegdraaien, met haar volledige gewicht op haar voorhand, opdat je maar los zult laten.
Ben dus eerst begonnen met speedlickeren. Het echte clickeren komt later wel. Na een poosje had ik haar zover dat ik elke voorvoet zo'n 5 seconden kon vasthouden en weer neerzetten zonder dat ze negatief reageerde.
Bij elke jackpot kon ik haar over haar hele lijf "borstelen" met mijn vingers.
De weg naar herstel van vertrouwen is ingeslagen. Ik denk dat het een enorm lief dier wordt.