Nathalie Lagasse schreef op donderdag 19 februari 2009, 10:14:
> Wat een verhaal met Luna... Dapper dat je je problemen hier
> durft delen, maar ik had niet anders van je verwacht.
Dank allemaal hoor, ik onderdruk mij neiging om me hier te verdedigen wel hoor, dat scheelt een boel energie en belemmert te leren van de kritiek ten slotte. Wat wel goed gaat met Jur is te zien immers op mijn website! Ook dat ben ik, naast de dips die we gehad hebben en te boven zijn gekomen ook (behoudens zijn spierbevangenheid probleem op het laatst). Toch nog even een stukje verdediging van mijn kunnen,
> Ik denk niet dat ik van op afstand veel kan helpen, zie het
> immers niet echt gebeuren. Maar door het hele verhaal hier te
> lezen vorm ik wel een (al dan niet juist) beeld. En ik kan me
> vinden in Pien's analyse, maar iets anders dat ik meen te zien
> is dit: je doet alles heel erg beredeneerd. Het aantal stops
> tellen, vooruitgang/achteruitgang bijhouden, plannen maken,
> analyseren wat je kan veranderen, enz. Op zich natuurlijk heel
> goed, maar met je hersenen alleen kom je er niet. Ik haal er
> maar een Parelli-isme bij:
>
> 'A horse doesn't care how much you know until she knows how
> much you care'.
Dat beredeneren kan ik wel uitleggen, ik ben licht dyslectisch waardoor ik feitelijkheden zeer slecht kan onthouden. Toen ik Luna kreeg leek het me goed om haar vorderingen vast te leggen, dus na een wandeling schrijf ik direct op wat er in gebeurd is, en dwing me zelf concrete details weer te geven. De hoeveelheid stops en hoe heftig, etc. zodat er echt vergeleken kan worden. Met je strekking ben ik het eens, ik zal spel relatie en leuke dingen samen doen, meer aandacht gaan geven. Leren zelfs, luna los in de bak en dan samen iets leuks doen, in plaats van een bedachte oefening, is nieuw voor me. Aan de andere kant is Luna in de overgang naar een zachtere aanpak inderdaad even dominant en respectloos geworden naar ons toe. Met eenvoudig "jouw plaats mijn plaats" oefening en een strengere aanpak is dat al snel weer goed gekomen. Nu kan dat zachtere ook weer een plek krijgen, naast duidelijke strengheid, wordt vervolgd ...
En
Parelli, ik ben nog steeds bevooroordeeld door mijn toeschouwer zijn van de 2de groepsles die Eddy Modde gegeven heeft in wageningen, jaren en jaren terug. Dat was zo afschrikwekkend hard. Maar goed jij weet ook dat het veel beter kan, die hr. Modde hoop ik intussen ook. Ieder zijn pad wat allemaal leid naar het zelfde. Op dit moment hoop ik verder te komen, qwa spel met chasing the tiger en samen los bewegen en ct daarvoor gebruiken. En we zijn weer begonnen met buiten wandelingen met meer firmheid indien nodig. Het is de balans zoeken denk ik tussen duidelijkheid/strengheid en speelsheid.
Groetjes, Michiel
Warboel
