Piet schreef op dinsdag 17 februari 2009, 7:55:


ja!! Piet,jij snapt t.
Bij mij creeert t een ontspanning en ik ervaar mijn gezang ook als erg humoristisch ,and it takes my mind off the ""danger"" en vera reageerd daar dan inderdaad op als : oh he?wat was er ook weer aan de hand?
Niks dus !
En ze gaat!
Ik weet natuurlijk niet ,of t bij iedereen zo werkt,maar bij mij dus wel.
groeten trudy

marianne laenen schreef op maandag 16 februari 2009, 22:33:


Heb je verhaal gelezen, Marianne, zal het zeker in gedachten houden.
Plan is ze even uitelkaar te houden. Player op haar paddock en stal, Sioux op de wei maar heeft dan even geen schuilstal. Niet dat hij zal binnen mogen in de stal van Player... Ze is een bitchy merrie. Daar verwacht ik ook de problemen mee, zij staat graag binnen tegen regen, wind of vliegjes in de zomer en ze doet dat graag in haar eentje. Tis of zij of hij waarschijnlijk. Alleen onze shet heeft het voor elkaar gekregen indertijd dat ze erbij mocht. Die trok zich niets van de kuren van Player aan, het zijn ook eigenlijk vooral platte oren, zure gezichten en een dreigen tot bijten.
Maar hoe lang ze uitelkaar te houden, heb geen idee eigenlijk.
Dagen, weken?
Aan de draad kan het perfect gaan, de echte test zal toch zijn als ze bijeen staan. Soms is het ook moeilijk te zien dat het mis is.
De haflinger (Dina) waar het oorlog mee was, was poeslief als wij op de wei waren. Ik zag aan Player dat er iets mis was na een tweetal weken, ze was als de dood voor Dina, die moest nog maar zien naar Player en die gaf haar eten al af....zo kende ik onze bitch niet.
Ja en daarna, haar lijf vol kneuzingen en een serieus geraakte knie vanachter. Da was geshockeerd in ieder geval, dit was een pak slaag met de bedoeling om haar af te maken....ze had dit nog niet eerder gezien...
Andere paarden wareb tot dan toe geen probleem, dat ging wel goed maar dan was onze muts de baas, dus ja.
hm
Ik hoop dat ik er geen spijt van ga hebben toch weer voor een maatje voor haar te kiezen.

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 17 februari 2009, 9:39:


Zowiezo water dat je niet kan vertrouwen niet geven. Goedkoop is duurkoop. Hier in FR zijn in de dichter bewoonde gebieden geen bronnen meer die niet verontreinigd zijn door de landbouw. Alleen echt diep grondwater niet, maar ook daar moet je testen om precies te weten wat erin zit. Als het niet geschikt is bewezen voor mensen is het ook niet geschikt voor paarden.

Ja hoor BINGO.

Op de voorpagina van bokt, adverteert pavo nu met z'n nieuwste troep nature's best, vernieuwd bla bla bla

Brokjes terreur GRRRRRR

Peet schreef op dinsdag 17 februari 2009, 8:38:


Anita schrijft, dat haar manier van handelen eerder nooit problemen opleverde, en nu ineens dus wel.
Kan het ook zijn, dat bijvoorbeeld door trauma, zoals een doodgegaan veulen, het paard ineens meer leiderskwaliteit nodig heeft dan ervoor? Waar het paard eerst nog zelfverzekerder was en genoeg had aan lichte leiding, die soms gaten vertoonde, heeft het paard daar nu niet meer genoeg aan.
Een kwaliteit die te maken heeft met liefdevolle, begripvolle begeleiding, die aangeeft: op mij kun je leunen, toe maar, je kunt het wel, een leider die neutraal blijft op moeilijke momenten, en niet ineens agressie en/of frustratie gaat vertonen.
Een goede leider voelt ook aan wat er gevraagd kan worden, en wat niet en neemt signalen serieus. Echter, eenmaal gevraagd, blijft gevraagd, maar wel met geduld en zonder agressief te worden, dan valt leider van een voetstuk.

Iemand op mijn stal had het volgende gemerkt. Haar paard was nogal heftig naar andere paarden, niemand wil haar paard er nog bij.Meerderen moesten al naar de kliniek door zijn toedoen.
Met rijden en grondwerk werd het paard ook steeds heftiger.
Vorige week vertelde zij dit: nou, ik heb geen baan meer. En paard wordt weer rustiger...kennelijk nam zij heel wat spanning mee.
Ook iets om over na te denken.

groetjes

Peter Donck schreef op dinsdag 17 februari 2009, 7:37:


Ja, was typefoutje, bdoelde het ook zo.
Lekkere pens , één van de voormagen bij koeien, met voorverteerde (stinkende )plantenresten...
een lekkernij en erg gezond voor honden.

Frans Veldman schreef op maandag 16 februari 2009, 21:34:

Is dat zo?
Waarom moet een mens bij uitdroging dan een suiker- en zoutenoplossing opnemen om het evenwicht te herstellen?
Ook een vochttoedienend infuus bevat suikers en zouten, of vergis ik me nu heel erg?

joop schreef op dinsdag 17 februari 2009, 10:23:


Onze puls zit, dacht ik op maar 6 meter. Nee, je snapt wel dat ik dus geen grondwater meer geef! Experimentje weer.

Ilma Meijer schreef op dinsdag 17 februari 2009, 1:35:


Dat geloof ik zo
Het is ook niet dat ze het lekker vinden, dat ze het krijgen hoor, soms ga ik wel voor de bijl, één van de katten rust niet als ik chips heb voordat hij ook een stukje krijgt.


ja, absoluut...is waar..goed is anders.

Goed nieuws, een deze dagen komen de hoefschoenen binnen

Een liedje zingen, neuriën, hardop lachen enz zijn mogelijkheden om zeker te zijn dat je goed blijft (buik)ademen en dat je je lichaam niet 'op slot' zet.
Een gevoelig paard (niet afgestompt - die reageren niet zo goed meer) voelt dat verschil heel goed en beseft dan dat als jij je rustig blijft houden, het allemaal wel zal meevallen.

Het positief visualiseren helpt hier ook bij, maar dan moet je daar wel al enige ervaring mee hebben omdat je anders dingen probeert te forceren (wat je eigenlijk niet meent) en dat voelt het paard ook.

Derde punt wat zeker ook belangrijk is, blijf met zachte ogen kijken. Dus zeker niet focussen op het 'gevaar' maar er over kijken, naar de goeie richting die je wil gaan.
Het enge ding zit dan wel ergens mee in het blikveld maar krijgt zeker geen aandacht.

Al deze dingen zijn eigenlijk uitingen van 'gronding'. Ik meen dat Pien ook al iets daarover gezegd had.
Belangrijk is dat jij je lichaam niet ongemerkt gaat opspannen, want dat is voor het paard net een teken dat er inderdaad iets loos is. Ze zijn zo gevoelig dat zij, beter dan wij, voelen dat ons lichaam het eigenlijk ook best eng vindt.

Een interessant boek waar je veel hierover kan lezen is 'Centered Riding'.

Deze technieken zijn trouwens goed bruikbaar in alle mogelijke 'enge' situaties.

Anne Marie

vagebond schreef op dinsdag 17 februari 2009, 8:35:


Hetzelfde geldt voor de mensen.
Maar omdat wij al zo lang regelmatig chocolade eten in 'redelijke' hoeveelheid, sterven we er niet van.

Als iemand die nog nooit chocolade gegeten heeft, in 1 keer een pak van 200-300gr zou opeten, riskeert die er ook aan te sterven.

Heeft men mij ooit eens wijsgemaakt... op de tuinbouwschool toen men het had over giftige residuen op groenten tgv spuiten.

Anne Marie

AMA schreef op dinsdag 17 februari 2009, 10:45:


Dat lijkt me een onzin verhaal.
http://en.wikipedia.org/wiki/Theobromine

Ik vind dat jij wel heel snel je oordeel klaar hebt over mij.
Nogmaals de veranderingen namen plaats ong 1 maand geleden.
We kijken elkaar hier aan van, wat is er, zowel in de blessure tijd naast het paard, als na de blessure erop.
Rij en loop al 1 1/2 jaar met Zalitha door heel Beilen, ik heb nu ik haar na de blessure weer opgepakt hebt problemen in de bak.
Is het de henstigheid is het de periode niks gedaan te hebben is het blessure???
Ik ben niet veranderd anders kon ik het daar ook gaan zoeken.
Iedereen heeft problemen met zijn of haar paard kwa angstige momenten, het gaat nooit perfect je loopt nog wel een s ergens tegenaan,
daar zijn wij hier niet de enige in!
Het is iets wat me moeten gaan onderzoeken, (het verschil is te groot).
Daar ben ik nu mee bezig.
De eerste stap is naar de kliniek , wat morgen gaat gebeuren.