Mooi!

Anita

Ze moet er een reden voor hebben.

ik denk dat het het beste is om bij de DA langs te gaan om in ieder geval uit te sluiten dat het een lichamelijk probleem is.

Nee!
Verder over uitwijden heeft geen zin denk ik....
Nogmaals, ik zie hier sinds ong 1maand een paard voor me en niet alleen met rijden maar in de gehele omgang ander gedrag.
Ander gedrag dan ik sinds 1 1/2 jaar gewend ben.
Ben ik gek of.....

Anita

Maar hoe verklaar je dan dat de injectie die toch ook op basis van ivermectine is resultaat had en de pasta niet? Dosis afhankelijk? Opname per os minder goed/betrouwbaar?

Ik ga nu toch verder ontwormen tot ze wormvrij zijn en de weide ontsmetten/even braak laten liggen
Daarna dan maar wormeitelling vanaf dit najaar zeker...

Anita Cats schreef op zondag 15 februari 2009, 7:35:


Ik denk dat het goed is als er een da bijkomt.
Kan heel goed hormonaal zijn.
Was er nou een veulen gestorven? Stond ze toen met volle uiers zonder veulen?
Even een ideetje tussendoor....

Böske schreef op zaterdag 14 februari 2009, 22:23:

kweek wordt wel degelijk gegeten zij het niet bij voorkeur en is trouwens zeer voedzaam
het zijn vooral de tuinkabouters en tuinierkabouters die het een onkruid vinden omdat het zo hardnekkig is
laat je PH onderzoeken en doe een bodemonderzoek over eventuele tekorten als het zo erg gesteld is als je schrijft !
scheuren, verluchten, kalken en biomassa opbrengen onder de vorm van bv gehakseld stro zal wel helpen
De enige andere methode is 30 jaar braak laten liggen .......

Nils Vellinga schreef op zondag 15 februari 2009, 0:18:


dat is het heikele punt van de intensieve landbouw,
je moet daarbij altijd extern gaan aansleuren wat je intern niet meer vindt
of niet genoeg hebt
op die manier wordt je areaal weer extensief maar je arbeid en energieverbruik
ontzettend opgedreven

Anita Cats schreef op zaterdag 14 februari 2009, 19:41:


Zalitha is dus niet altijd een bijter geweest. Conclusie die je dus kunt trekken, is dat het bijten nièt in haar karakter zit.
Ze is ook vast niet veranderd. Maar omdat jij dat zo sterk in haar ziet, koppel het dan eens terug naar jezelf. Want jij bent wèl veranderd (vind ik, op basis van je berichten de afgelopen tijd).
Ze wil jou iets duidelijk maken. Durf eens in die spiegel te kijken.

Gudrun schreef op zaterdag 14 februari 2009, 8:53:


Hé Gudrun, volgens mij kan je beter begin Maart een eitelling laten doen en op basis daarvan ontwormen met een middel niet op basis van Ivermectine/Moxidectine.
Dus Fenbendazole of Pyrantel


Wil je dat artikel hier plaatsen? Ik ben wel benieuwd of dat mogelijk is, de wei onsmetten tegen paarden-parasieten, ben bang (als diat mogelijk is) dat je de rest van het bodemleven OOK vernietigd.
Gezien wat Het Woud hier schrijft;

Alle ontwormingsmiddelen worden in meer of minder mate met de mest uitgescheiden. Alleen de ivermectines hebben een langdurige insecticide activiteit en hebben een negatieve invloed hebben op vrijlevende insecten en andere ongewervelde diertjes op de weide.

Nils en Olly

marianne laenen schreef op donderdag 12 februari 2009, 20:19:


Wat veel tandartsen vergeten, is goed de rij snijtanden te inspecteren.
Wanneer de snijtanden niet goed op elkaar staan (een minimaal schuin aflopen bijv. van onder of boven), dan zorgt dat ervoor dat het paard niet optimaal kan malen en er aan één kant van een kiezenrij halen ontstaan.
Dus vraag de volgende keer eens naar een uitgebreide inspectie van de snijtanden (stand e.d.).

Spirithorses schreef op zaterdag 14 februari 2009, 23:44:


Ik heb het net ook gelezen. Mooie aanvulling inderdaad.
Anita, wat vind jij van het artikel?

Peet schreef op zondag 15 februari 2009, 10:13:


IK denk niet dat een gespecialiceerde paardentendarts zoiets vergeet.
De DA misschien wel, als hij zich niet gespecialseerd heeft in paarden.


Nils en Olly

Michiel schreef op vrijdag 13 februari 2009, 21:54:


Een week niet trainen is een verloren week. Natuurlijk ,dit komt door ziekte dus is onvermijdelijk, maar het past zoals je schrijft alleen voor jezelf. Luna is graag met je bezig en elke seconde dat je bij een paard bent, train je. Bewust of onbewust.
Om nog eens terug te komen op 'drukloos' Niemand hoeft te denken dat ik rijdend alleen maar drukloze cue's toepas. Zou wel mooi zijn alles op stem, maar zover ben ik niet. Zodra ik een been aanleg, links of rechts vraag, oefen ik op de een of andere manier druk uit, al is het met m'n achterwerk. Hoe dan ook. En ook laat ik ons niet verongelukken, als ik druk moet gebruiken om 'situaties' te vermijden doe ik dat. Zo hard en vaak als nodig is.

"Drukloos" geldt voor het trainen, om dingen aan te leren.
Om een paard iets aan te leren maak ik gebruik van de wil van het paard om beloond te worden. Ik beloon als ik gedrag zie wat mijn trainingsdoel van dat moment is
Als ik iets nieuws aanleer en het paard afhaakt, begrijpt hij me niet of is er iets mis in de verhouding tussen wat ik vraag en de grootte (belangrijkheid) van de beloning. Als ik niet groter wil belonen, of beter begrepen wil worden, zal ik mijn trainingsstappen moeten verkleinen. Dat werkt dus als een soort communicerend vat.

Maar ook ben ik uiterst concequent, omdat ik geloof dat een paard je wel degelijk geestelijk kan testen. Als hij iets goed kent, maar niet doet omdat ie - weet ik wat denkt- , of vermoedt dat hij de beloning ook zo wel zal krijgen zonder 'al die moeite' te hoeven doen heeft het paard een probleem. Sta het toe, neem met minder genoegen en het hek is van de dam. Je zult samen niet meer vooruitgaan, maar de resultaten zullen achteruit hollen. Exact zoals hier onlangs nog voorbij kwam.
Ik heb samen met Shiny , mijn gouden paard waarop ik alles uitgetest heb, ooit al eens (getimed) 10 minuten met een wijzende arm onbeweeglijk stil gestaan nadat ik iets gevraagd had, wat hij altijd in een oogwenk uitvoerde,maar nu weigerde te doen. Ik heb mezelf er keer op keer opgewezen dat ik daar 'best' stond, dat het goed weer was en dat al moest het een dag duren ik een stuk bruiner zou zijn maar dat hij dit stilstaan spelletje nooit van z'n leven kon winnen.Terwijl ik een stijve schouder en zere armspieren kreeg ,besloot hij na die tijd dat zijn stil staan niks opleverde en met een zucht deed hij wat ik vroeg, jes... beloning...
Zoals Egon schrijft, je krijgt wat je beloont.
In jouw geval met Luna merk je dat ze spelletjes wel heel leuk vindt, zolang het maar in de 'beschermde'omgeving is die ze kent.
Terwijl ze in het begin er helemaal niet zo'n probleem mee had om mee naar buiten te gaan. Ik denk dat je het niet 'leuk' genoeg gemaakt hebt voor haar buiten, teveel geestelijke druk en indrukken misschien.
Door het werk in de bak, wat allemaal buitengewoon prettig is, zal je dat gevoel mogelijk nog eens bevestigen.
Je zou eens kunnen proberen om met haar buiten de poort te gaan tot ze staakt en jezelf voor te nemen dat zelfs een spierbeweging richting de goede kant, voldoende is voor een beloning. Dat zou ook best eens lang wachten tot het gevolg kunnen hebben. Het volgende moment speel je met haar op DIE plaats een spelletje waar je veel bij kunt belonen, al is het maar hand targetting. Daarna ga je terug. Je zet haar terug waar ze altijd staat en doet niks meer.
Na een poosje pak je haar weer en doet hetzelfde. Staakt ze eerder dan de vorige keer, wacht je gewoon, ( met alles wat jehebt aan lichaamstaal dat 'vooruit' zegt) maar beloont niet, pas als je op de juiste plaats bent en ze staakt herhaal je het wachten,maar beloont nu pas na een werkelijke stap en gaat daarna spelletje spelen.
Op die manier maak je 'buiten' tot een heel prettige plaats, waar ze alle aandacht krijgt en kun je het zelf verder uitbouwen maar waar ze vooral leert dat staken nooit iets oplevert, doorlopen wel.
Ben je eenmaal verder dan de eerste paar meter, dan ga je yessen terwijl ze nog loopt. Dat kan de ene keer al na een meter zijn, maar de volgende keer na 5, daarna na 3, na 7, na 10, na 6, na 12 , na 9, na 15 , na 4, na 20 enz. Je bouwt het gaan dus uit met onregelmatige beloningen, zodat ze absoluut niet kan gaan anticiperen en doet nog maar af en toe het tussendoor spelletje. Zodra ze echt aan een stuk een 50 meter gelopen heeft, vervang je het spelletje helemaal door haar een poosje pauze te gunnen en gras te laten eten en daarna terug naar huis. Klaar voor vandaag. Ook niet meer in de bak spelen.
Dit kan bergen geduld vragen en voor dat je zover bent heb je al tig keer met die flauwekul willen stoppen.
Als je het volhoudt heb jij echter geleerd dat geduld alles overwint en je dit bereikt hebt op een geweldloze manier, je paard weet dat er met jou niet te klooien valt ( jij bepaalt wanneer er beloond wordt voor een oefening) en dat het buiten misschien nog wel leuker is dan in de bak
Mijn advies: verplaats alle trainingen en leuke spelletjes naar buiten, de paddock is om in te verblijven, de bak kom je even niet, buiten is het geweldig!

Nils Vellinga schreef op zondag 15 februari 2009, 10:25:


Dat mag je denken. Toch heb ik veel andere ervaringen gehoord en zelf ook gehad.
Wat ik maar aan wil geven (geldt dan niet voor jou Nils): wijs je TA of DA er op dat hij daar ook kritisch naar kijkt.

Wil schreef op zaterdag 14 februari 2009, 20:32:


Jaloers kan echt wel hoor!
Wij hebben hier twee "jaloerse" paardjes. Zo is er Indy die van Eva wegloopt wanneer die met een ander paard gereden heeft. Dat doet ze alleen met Eva, dan is ze echt gekrenkt en dat laat ze héél duidelijk zien. Indy houdt héél veel van Eva terwijl die er het minst mee bezig is en véél kordater dan wij...
En Mel, die is ook jaloers maar dan weer op Indy. Wanneer Mel een keer moet thuisblijven dan is ze daarna boos en moet Indy het ontgelden, die wordt dan rondgejaagd en mag niet eten of drinken...

Marianne