Wil schreef op zaterdag 14 februari 2009, 15:42:


niet alle tijgerwormen hebben streepjes,
je kan de ene soort vaak niet uit de andere herkenen tenzij je de specialist van de minieme details bent

Het zijn hele mooie woorden en dat is natuurlijk ook Grotendeels zo.
Karakter van het paard speelt toch ook een grote rol!
Ik zou willen weten waarom dit paard zo veranderd is.
Dat ligt niet bij mij, het is haar totale gedrag, Zalitha die mij bijt?, ja dat is van de week gebeurd, in mijn kont met peesbeschermers omdoen?, snap jij het snap ik het?!
Ook nu realiseer ik me dat ik nog blij opstap ik heb zoveel blije situatie's met haar gehad dat ook vandaag en gister ik er toch ontspannen opstap.
Het vertrouwen kan en is niet helemaal weg.
Maar goed ik ga er mee aan de gang.
Het positieve is altijd duidelijk beloond en negatief gedrag verdraaid of genegeerd, is dat wel zo goed, paarden zijn in de natuur ook heel hard.
Zalitha die fors wordt weggejaagd of getrapt door Alexia, o wat sneu denk je dan, zij doet het net zo hard bij Alex.
Ik weet niet hoor, misschien denken we er veel te veel over na.
Wij zijn mensen dat zijn dieren.
Heb ooit een hele drukke zenuwachtige pony gehad, waar geen hond bij kon komen, geen kind op kon zitten.
Ik heb haar verkocht aan een kind!
Dat alles zonde overal zo diep op in te gaan.
Wat ik tegenwoordig wel doe, je word ouder en wil overal alles over weten!
Neemt niet alles klakkeloos aan en kijk verder dan, noem maar op.
Zalitha is nu moeilijk en we moeten er achter zien te komen waarom.
Doe ook niks alleen, Juist om te weten dat je het ook "goed" doet.
Open staan voor andere manieren.
Heb van verschillende mensen les gehad met Zalitha, en kijk wat passend is.
Je kan dus niet zeggen dat ik mijn best daar niet doe.....

P.s Heb prive een hele lieve mail ontvangen, we moeten even kijken of dit wat voor ons is.........

Anita

Aafke harstikke fijn voor jullie.
Been there, done that!, Prachtig.
Maar wat als je tegen een probleem aan loopt waar je niks van snapt of waar het vandaan komt?
Met grote veranderingen in mijn houding b.v.of kudde veranderingen henstigheid, dan zou je het kunnen rijmen.
Nu even niet.

Anita

Anita Cats schreef op zaterdag 14 februari 2009, 19:41:


Ik schrijf niet vaak meer hier maar dit raakt me toch wel, heb echt het idee dat je iets over het hoofd ziet Anita. Toen ze je beet bv (om maar één voorbeeld aan te halen) had het in feit waarschijnlijk niks met de peesbeschermers (alhoewel, waarom gebruik je die dingen?) te maken, maar het feit dat ze verder kan zien en weet wat erop volgen gaat, ze wil niet. Ze bijt nu, volgende trapt ze misschien, zodat je luistert, ze verteld je duidelijk iets, aan jou om uit te vinden waar het knelt, niet in haar lijf waarschijnlijk, maar in jullie verstandhouding...

Klopt.
Het kan ook tijdens het borstelen zijn.
Na het "werken' is ze poeslief en geniet ze van de borstel.
De honden moeten ook oppassen want ze slaat gericht!
Ik ga ook zoeken.

Ze heeft veel vaker een langere tijd "stil" gestaan. of het zadel nu niet goed was of ik deed grondwerk, wachtende op een hoofdstel etc.ik was altijd heel "verbaasd" dat ik altijd zo met haar wegreed.
Dat is dus deze keer niet het geval.
En waarom onze verhouding verstoord is.
Dat ligt toch niet aan mijn tijdbesteding in het andere paard he?!

Anita

Anita Cats schreef op zaterdag 14 februari 2009, 19:41:


Ik bijt ook in mijn vrouw haar kont als ze me peesbeschermers wil omdoen ! Zij is ook soms moeilijk ,ik ook soms (altijd) maar je kan niet zeggen dat we allebei ons best niet doen !OFDAT we goed bezig zijn is nog iets compleet anders natuurlijk ! Meer en meer Anita , je ziet door de bomen het bos ni meer en dat is spijtig

Anita Cats schreef op zaterdag 14 februari 2009, 19:51:





Misschien helpt het een klein beetje om te vertellen dat Nancy het ook doet, dat happen.. en wanneer ze kan, echt bijten. Toen ze hier net was heeft ze Ivonne eens gebeten. We weten nu precies de plekjes waarvan ze soms niet wil dat je haar daar zomaar aanraakt. Blijven letten op het orenspel. Het is min of meer onrijmbaar omdat ze verder een hele lieve, zacht merrie (van 15 en een half) is.

Een van haar vorige eigenaren vertelde me dat ze het daar niet toeliet dat je haar aanraakte tijdens het eten. Wij borstelen haar nu wanneer ze hooi krijgt, met rust, geduld en een 'eh' wanneer ze dreigt te gaan bijten. Het gaat steeds beter. Nooit geslagen...
Waarom ze het doet weet ik niet, de momenten waarop zijn ook onpeilbaar. Een gedragstrekje, ik weet het echt niet... ze doet het (en heb toen ze Ivonne echt beet heel even sterk de gedachte gehad van 'ze gaat weg'...)

Anita Cats schreef op zaterdag 14 februari 2009, 20:07:


Nou........ 'na het werken poeslief'.....
Dus???????
Wordt 'werken' als negatief ervaren. Vóór 'werken' niet aardig dus... spanning die een uitweg zoekt.... dus doet ze als een paard doet. Bijten, meppen...
Er is dus iets goed fout Anita, waarmee ik niet wil zeggen dat dit perse bij jou vandaan zou komen...

En waarom zou ze niet 'jaloers' kunnen zijn?
OK. Misschien weer een vermenselijking.....
Maar als dat zo is... waarom is Catcher dan altijd zeer nadrukkelijk aanwezig als ik met Chaser bezig ben? En in het verleden blijven proberen om ook mijn aandacht te krijgen?

Wil.

Aafke schreef op zaterdag 14 februari 2009, 20:29:


Er zijn geen plaatsen waar een paard mag dreigen waarvan ze/hij niet wil dat ze aangeraakt worden ! en inderdaad , DAN gaat ze/hij weg is, ALTIJD de oplossing gebleken .Vraag blijft of mens dan dier dan de verstandigste blijkt te zijn? Voor mij is deze vraag reeds lang beantwoord en EERLIJK ? Het word hier de laatste tijd meer en meer bevestigd !

Ik heb foto's geplaatst van Nobody zijn gezwel.
Heeft iemand zoiets al eerder gezien?

Peter, ik heb foto's getrokken van de paarse stukjes in het hooi op een wit blad.
Kan je er iets uit maken? Of iemand anders?

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 14 februari 2009, 20:35:


Eddy, wij hebben ooit een Quartermerrie gehad. Zij was de moeder van onze laatst gefokte Painthorse. Drachtig? Liefste paard van de wereld.
Niet drachtig? Sorry... levensgevaarlijk!
Zij heeft een keertje (dachten wij) een insect in haar oor gehad, maar konden niets vinden. De DA wilde in het oor kijken, en zonder enige reden explodeerde ze. M'n vriendin werd dwars door het draad geslagen, de DA en ik konden op tijd wegspringen. Neem gewoon aan dat er geen enkele reden was voor dit gedrag.
We zijn een paar maal flink op de koffie gekomen met deze merrie, de laatste keer smeet ze dezelfde vriendin eraf die ongelukkigerwijs met de hand in een (schrik) lint terecht kwam. Scheelde heel weinig of de duim en muis van haar hand was eraf geweest. Nog een keer idem dito bij de paardentandarts.
Iets wat ze normaliter normaal, zonder geweld/praam of weet ik veel onderging.. Dit maal niet! Ze kwam omhoog en klauwde met beide voorbenen naar de (vrouwelijke) paardentandarts. Ook dit heeft niets gescheeld...
Onvoorspelbaar gedrag, waarschijnlijke oorzaak: hormonen...
Bij andere paarden gedroeg ze zich ook als een hengst. Imponeren, 'baas' spelen, andere paarden continu blijven voortdrijven..
We hebben haar een aantal jaren gehad, maar steeds onvoorspelbaarder.
Dit soort paarden vind ik dus levensgevaarlijk.
Is tevens de reden waarom wij indertijd besloten hebben om haar als fokmerrie te verkopen. En dat ging trouwens heel goed....

Wij hebben zoveel waarschuwingen gehad, dat m'n vriendin, die haar toch jaren met plezier gereden heeft.... er bijna bang van werd. Ze heeft maanden kreupel gelopen van de slag en de knal door het draad van deze merrie... toen bijna haar duim geamputeerd.... Een DA die weggeslingerd wordt, een paardentandarts die zowat voor haar hoofd geslagen wordt....

Toen we haar kochten was ze net uit de USA. Eerder een beetje timide tiepje, beslist geen agressief paard... We hebben haar in al die jaren zien veranderen...
Ook staken was haar niet vreemd. Gewoon: ineens de pest erin of zo... geen idee.
Weleens een paard uit pure balorigheid 20 rondjes achteruit zien lopen?
Ik wel. En niet te stoppen he? Gewoon niet voorwaarts.
1 dag later: niets aan de hand.....

Dus: het kan wel. Waarschijnlijk een hormoonkwestie.... En je kunt alles proberen, maar het is gewoon niet op te lossen.
Het is ook niet altijd de eigenaar of trainer zijn/haar schuld!

Groetjes,

Wil.

Britt Claeys schreef op zaterdag 14 februari 2009, 20:54:


Ik heb het bekeken. En ben het met je eens, het ziet er vreselijk uit.
Belangrijkste lijkt mij dat hij er zelf geen last van heeft.
Maar als het zo snel groeit als jij geschreven hebt, lijkt mij dat ie dan toch problemen moet krijgen met in- en uitschachten, en misschien ook met urineren...

Zielepoot.....