De Weerdt Nicole schreef op Mon, 8 Nov 2004 11:23:00:


Wow! Wat voor een paardje en hoe is hij /zij gestorven? En welk werk kon die nog aan op 33? Groetjes, Florus

De Weerdt Nicole schreef op Mon, 8 Nov 2004 11:23:00:


Gefeliciteert ! daar streven we allemaal naar, mijn eerste pony werd 33 jaar ook al is ie er niet meer deze hoge leeftijd geeft een mens toch een goed gevoel ondanks het verdriet he?

Gr. Bianca

Bianca_6 schreef op maandag, 8 november 2004, 11:35:


Ronja van de dochter van Frans werd achter in de dertig en is héél lang fit gebleven. Pas het laatste half jaar ging ze zo erg achteruit dat we er niet meer met goed fatsoen een kind op konden laten rijden, daarvoor wel! (zie filmpje op de website bij "wij")

Frans Veldman schreef op maandag, 8 november 2004, 11:33:


Mooi, ik ga me verder in Parelli verdiepen een beetje positieve berichten over hem doen me wel goed..... iig Bedankt!
groetjes Bianca

Frans Veldman schreef op zondag, 7 november 2004, 22:02:


Ik vind de informatie die Monique aangedragen heeft zeker de moeite waard , al was het alleen maar om de grijze cellen weer eens goed aan het werk te zetten, maar neig toch mij aan te sluiten bij de kritische noten van Frans.. Ik zie overigens ( ook diverse ' holistische' sites die Monique aandroeg) dat de werking van die nosode-therapie bepaald niet 100% wetenschappelijk bewezen is. Veel van de informatie betreft katten en honden, daar waar op een aantal sites gesproken wordt over paarden, zijn de uitkomsten over de gevolgen van vaccineren niet wetenschappelijk bewezen maar veelvuldig 'ervarings-gerelateerd' en niet het onderwerp van wetenschappelijk onderzoek. Dus ik hou veel vraagtekens...

Nu heb ik nota-bene zelf de noot aangedragen dat vaccineren wel eens niet zo goed zou kunnen zijn omdat er - ook in paardenland: Eric Laarakkers - al kritiek begint te komen over onnodig vaccineren. Het is een onderwerp dat zeker de moeite waard is om zoveel mogelijk info over te verzamelen.


Ja graag!! Ik sluit me daarbij aan!

Groet, Marianne

Het was een Hannoveraan, ééntje met veel karakter.
Ik ging er regelmatig wandelingen mee gaan doen, liep nog mee in de lessen
en tot zijn tweeëndertigste liep hij iedere week mee in de springles. Je
moest wel zien dat je een goeie zit had, want hij zou je eens de andere kant
van het obstakel laten zien hebben. Hij sprong enorm graag.
Hij is tenslotte gestorven omdat ze nieren en zijn hart niet goed meer
werkten. Hij heeft zijn eten nog naar binnengeslokt, daarna is hij gevallen
en kon niet meer recht. Hij heeft wel nog gevochten om recht te geraken. De
dierenarts zei dat zijn bloedsomloop aan het stilvallen was en dan heeft men
beestje het verlossende spuitje gekregen.
De jaren ertussen heeft hij mogen genieten van zijn oude dag.

Vind ik ook Bianca dat een goed gevoel heeft. Wel doet het verschrikkelijk
veel pijn als je ze moeten laten gaan. Maar als je er dan aan denk hoe oud
ze zijn mogen worden.
Want zonder goede verzorging en graag zien zouden ze oud niet worden.

Frans Veldman schreef op maandag, 8 november 2004, 11:07:



Ik geloof je onvoorwaardelijk als Jack niets heeft gepresteerd in zijn drafloopbaan. Als je me zijn doopnaam kunt geven kan ik dat checken en daarmee vaststellen of hij alleen maar verkeerde dingen heeft geleerd.
Groet
Hans

Bianca_6 schreef op maandag, 8 november 2004, 11:19:

Ik heb ook Parelli oefeningen toegepast op mijn Tinker en op onze Friese hengst. Met de Tinker gaat het prima maar met de hengst verliep toch wat moeizamer (en pijnlijker, zie #14395). In de boeken van Parelli staat hier ook wat over (dat het niet zo geschikt is om mee te beginnen).
Mijn conclusie is dat je goed moet weten wat je doet als je Parelli toepast op een hengt omdat het kan uitmonden in gevaarlijke situatie (al denkt het de hengst misschien dat het gewoon leuk spelen is...).

Edward

Dus alles wat een paard niet absoluut uit zichzelf loopt is geforceerd?
Vind een beetje overtrokken.
Iemand die goed dressuur wil rijden bouwt dit stapje voor stapje op. En traint het paard richting het uiteindelijk totaalplaatje.
Ik rij ijslanders. Die lopen uitzichzelf over het algemeen ook geen spetterende viertakt met knieactie tot in zijn neus. Wil dat zeggen dat elke poging die ik onderneem om zijn takt te verbeteren forceren is? Ik vind dat zo vreselijk negatief klinken en dat is het voor mij helemaal niet.
Bovendien bij parrelli doe je ook oefeningen als wijken en weet ik veel wat allemaal. Die doet je paard toch OOK niet zo vrij in de wei?
Dat ie het niet uit zichzelf doet maakt het toch niet slecht?


Ja maar dat is iets heel anders. Dat noemen ze respect voor elkaar hebben en verder kijken dan je neus lang is. Dat heeft niets met dressuur te maken.


Een religie???????

Sorry hoor, maar hoe kom je hier nou weer bij? Een religie is iets heel anders. Dressuur is een manier van rijden. Die past bij je of niet. Maar een religie? Over argumentatie gesproken....

Groetjes Karin

Dag Ilona,
Mooi filmpje! Het paardje ziet er inderdaad nog vinnig uit en amuseert zich! Maar ze lijkt wel erg knokig...Zoals ik ze zie (maar is niet zo goed te beoordelen) zou ik al terughoudend zijn om er nog iermand op te zetten.
Groetjes,
Florus

Frans Veldman schreef op maandag, 8 november 2004, 11:13:


Ik ook.


Ach, religie... zo'n zwaar woord vandaag de dag. Laten we vooral niet fundamentalistisch worden.

Ik heb eerder de idee dat het om een "plaatje" gaat, en daar is de moderne dressuur niet alleen in, want gaat ook op voor klassieke dressuur en western...

Omgekeerd kun je vanuit de totaalactie die ontstaat uit "fietsen" of "focussen" wel degelijk het ontbinden in factoren afleiden: zoals Iloon het zei vind ik wel leuk (daarbij moet je dan als student goed op haar navel letten ) - het is toch vrij logisch te bedenken wat er fysiek allemaal gebeurd als je je navel laar links cq. naar rechts richt? En wat er fysiek gebeurt als je je mee laat nemen (in gelijkgewicht) met de bocht die je paard neemt? "Focus" heeft nmm echt niets met telepathie te maken.


Ik vrees ook dat je paarden er oud mee worden, Frans... dit topic doet me zo terugdenken aan een tijd waarin het "ijslanderrijden" nog zoveel meer "natuurlijk" was... wedstrijden waren nog slechts op zeer hobbyistisch niveau geregeld... ijslanderruiters blonken in het algemeen uit "door NIET te kunnen rijden" (is allemaal na te zoeken in diverse paardenbladen van een jaar of 20, 30 terug). En de ponies werden vooral "robuust" gehouden, iets wat nu "NH" heet maar toen ook al in strijd kwam met wat de opinie en dierenbescherming er van vond. De ponies werden naar mijn indruk probleemloos ouder; op het laatste grote ijslander-pioniersbedrijf, het "Peerdespul" te Havelte, heb ik enkele jaren terug nog een hele rits bejaarde ponies (30+ tot 40+ers) mogen meemaken die nog vrolijk meededen.


Ook groeten, Egon

Florus schreef op maandag, 8 november 2004, 10:43:


Hmmm... ik denk niet dat we kunnen stellen dat de 'levensverwachting' van paarden in het algemeen lager is - ik zou daar, buiten het navolgende, onder gewone omstandigheden geen enkele reden voor kunnen aandragen. Maar... wat we wel (helaas!) zien is dat door de toename van minder goed opgeleidde ruiters, er te vaak en te veel met jonge paarden 'gewerkt' wordt. De personen die met trots vertellen dat hun 4- of 5 jarige al 'in het Z' loopt zijn helaas niet meer te tellen.
Paarden worden te vroeg en te jong veel te zwaar belast, krijgen daardoor allerlei kwalen ( voornamelijk been- en skeletproblemen) op jongere leeftijd. De dieren worden dan 'onbruikbaar' en gaan richting slacht.

Afgezien van de basis-training en opvoeding, ben ik er voorstander van om paarden pas na het bereiken van hun 'volwassenheid' aan toenemende en zwaardere training bloot te stellen. Dan houden ze het héél wat langer uit en hoeven ze niet op 7 à 8 jaar naar de slager omdat ze het ene been niet meer voor het andere kunnen zetten.

Marianne

Florus schreef op maandag, 8 november 2004, 11:34:

Onze Carlos,een grote welsh is 42 jaar. Hij is tot 39 manege paard geweest, de laatste jaren daar wel op de reservebank.
Hij loopt in de wei, heeft een dikke wintervacht, buitengewoon mooie tanden en krijgt de hele dag hooi en gemengd graan als extra. In de wei hangt een liksteen.
Bij mijn weten is hij altijd blootsvoets geweest. Af en toe stapt hij nog met een kind op zijn rug.Tot een half jaar terug draafde en galoppeerde hij dan ook nog. Een zadel krijgt hij niet meer op want de laatste tijd ging hij hoesten als hij zich te veel moet inspannen. Dus we houden het bij stappen zonder een strakke singel rond zijn buik. Toevallig heeft hij zaterdag nog wel onbedoeld gedraafd en bleef het hoesten achterwege. Misschien heeft de singel er dus wel wat mee te maken. Het is ook ver uit het oudste paard wat ooit clickerwise is gemaakt kan ik me zo voorstellen :)
En naar de slager? Nee, ik denk ook niet dat een slager zo'n taaie schoenzool zal willen hebben,maar Carlos blijft hier tot hij omvalt over hopenlijk een jaar of tig.
Ik begrijp trouwens toch niet hoe mensen hun paard aan de vleesverwerkende industrie kunnen verkopen. Doe je dat met je hond of kat ook? Dieren die zo dicht bij je staan dat je ze kan "horen denken", wie kan die laten slachten?
Piet

Frans Veldman schreef op maandag, 8 november 2004, 11:07:


Ik geloof niet dat je zomaar kunt stellen dat een paard wat van de drafbaan afkomt, verkeerde dingen geleerd heeft! Het paard heeft wél andere dingen geleerd dan dat wat voor een gemiddeld rijpaard nodig is. Denk alleen maar aan het feit dat een draver niet de galop in mag schieten, maar in de draf juist harder moet lopen!
Netzomin kun je stellen dat de gewone dressuurmatige training niets bereikt met een draver - ik heb zelf wel dravers 'omgeschoold' naar dressuur en had daar geen problemen mee. Dat het niet meteen Bonfires of Salineros worden heeft nergens anders mee te maken dan de individuele geschiktheid of talent van het paard. En de ruiter nie te vergeten!

Marianne