2 jaar geleden heb ik bij Nobody een gezwel, een melanoom, ontdekt, aan de onderkant van zijn penis. Het was niet al te groot maar uiteraard heb ik er direct een DA bijgehaald. Er is niet veel aan te doen buiten operatief verwijderen dus hebben we het zo maar gelaten aangezien zijn leeftijd.
Tot mijn grote schrik heb ik onlangs ontdekt dat dit ding gegroeid is tot de grootte van een tennisbal. Hoe lang het al is weet ik niet want hij loopt ook niet altijd met zijn spel naar beneden.
Hij begint ook verschrikkelijk hard te stinken, zijn koker kuis ik af en toe wanneer hij volledig ontspannen is en alles laat hangen maar van zodra ik eraan kom, gaat alles terug naar binnen. Met mijn hand erin gaan durf ik niet bij hem vanwege dat gezwel. DA er meteen bijgehaald en zij ging wel met haar hand erin, het gezwel begon direct te bloeden. Doordat het zo bloed en er zoveel leven in zit, groeit dat spel natuurlijk goe.
Hij heeft er tot hiertoe geen last van en plast ook normaal maar de diagnose was ni zo goe. Operatief verwijderen gaan we niet doen, de DA raadde dat ook niet aan. Er rest niets anders dan afwachten, van zodra hij last krijgt, gaan we een beslissing moeten nemen. Dat ding moet op korte tijd serieus gegroeid zijn want anders had ik dat al moeten merken, hopelijk gaat het langzamer groeien of beter nog stoppen met groeien.
Tot dan gaan we hem nog een goed leven geven.

Pascal de Boer schreef op donderdag 12 februari 2009, 20:25:


Vanmiddag de achterhoeven van Niek gedaan. Tsjonge wat scheelt dat toch wanneer ze in de blubber kunnen staan en niet in de vrieskou....
Kost echt veel minder moeite om nu de hoeven bij te werken. De steunsel kort je nu echt zonder veel moeite in. Dat was een paar weken geleden wel anders.
Morgen weer lekker het asfalt op. Ik ga eens kijken of ik de lange wandeling in recordtempo kan maken dit keer.
De eerste keer kostte het mij bijna 3 uur om 8 km heen te lopen en 1,5 uur om weer 8 km terug te lopen.
Na zo'n goede pedicure moet hij morgen toch op eieren lopen......

Ondanks de enorme hoeveelheid botte opmerkingen, beledigingen en treiterende berichten gericht aan nieuwkomers op Paard Natuurlijk, kon ik me bijna niet voorstellen dat een forum met de naam Paard Natuurlijk een negatieve instelling zou hebben.

Toch moet ik steeds vaker constateren dat mensen naar beneden halen kennelijk de leukste bezigheid is hier. Is het echt zo moeilijk om je medemens in zijn of haar waarde te laten? Waarom moet er met grof geweld en harde woorden meningen opgedrongen worden in een land met een vrijheid van meningsuiting?

En al zou je gelijk hebben over een bepaald standpunt, moet je het 'de ander' dan op zo'n agressieve manier duidelijk maken? Het is toch algemeen bekend dat wij mensen allemaal verschillen van elkaar; van huidskleur, taal, opvoeding, leeftijd, uiterlijk en innerlijk. We verschillen in kennis, ervaring en ook van mening. Ieder mens én dier leert en groeit in zijn of haar tempo. Dat kun je niet opdringen noch afdwingen. Dat laatste is iets waar actieve leden op dit forum het toch over eens moeten zijn.

Ik ben zwaar teleurgesteld in de manier waarop hier met de medemens wordt omgegaan. Waar komt die agressie en frustratie vandaan? Moet ik hieruit concluderen dat jullie je dieren net zo benaderen en behandelen? Wat is daar voor natuurlijks aan?

Informeren en stimuleren om te leren, te groeien en ontplooien is iets heel anders dan meningen opleggen en afdwingen. Een gouden regel in omgang met dieren en net zo belangrijk in omgang met je medemens. Jammer dat daar op Paard Natuurlijk geen ruimte voor geboden wordt.

Michiel schreef op donderdag 12 februari 2009, 20:52:


Dit blijft leuk om mee te lezen Michiel. Is Luna geen zus van Niek toevallig. Wat een hoop herkenbare situaties hier. Ik moet zeggen dat ik nu wel duidelijk verschil merk bij Niek sinds we nu echt aan het grondwerk in de bak zijn begonnen (parelli) Zijn stops zijn beduidend minder en snelle op te lossen. En hij is al een stuk relaxter langs de weg.

Traplopen heb ik nog niet met hem gedaan en ook niet gefietst. Ik zit ook regelmatig gewoon wat met hem te lummelen in de wei zonder verder iets met hem te doen.

Het begint nu langzamerhand wel te kriebelen om met hem te gaan rijden maar ik houd me in. Langzaam opbouwen idd. Beter voor mij en voor hem.

Michiel schreef op donderdag 12 februari 2009, 21:07:


Snel doorgelezen, ik denk dat het helemaal klopt.
Paarden communiceren...maar wat weten mensen daarvan. Soms heel pijnlijk om tegenaan te kijken.Mensen doen net alsof paarden met ze wedijveren. Hoe antromorf is dat.

Tip: heb de titel op google gezet, en bij de hits krijg je dan (vertaal deze pagina)
tis wel aardappel-nederlands!

groetjes

Britt Claeys schreef op donderdag 12 februari 2009, 23:22:


Oei.... wat een bericht! Getverdemme.... dat je daar nu niets aan kunt doen he?
En wat was de prognose Britt? Dat als het 'ding' nog verder groeit de urinebuis wordt afgesloten? Of dat ie niet meer uit kan schachten?
Moeilijk voor te stellen....
Heb zoiets nog nooit gezien, ook nog nooit van gehoord...

Groetjes,

Wil.

Nils Vellinga schreef op donderdag 12 februari 2009, 19:02:


je moet die grond niet altijd weer gaan omkeren !
stalmest of kompost opbrengen en het bodemleven zijn werk laten doen
EN JE WEI VERDORIE VOLDOENDE WINTERRUST GEVEN

Gisteren nog een uurtje door compostwormen verteerde mest uitgereden en af en toe vind je dan een stuk mest wat nog niet helemaal verteerd is.
Nu vind ik dat geen probleem, het gaat ook gewoon de wei op. Wat me opviel is dat ik wel heel wat hele jonge wormpjes zag, van zo'n 2 centimeter lang, nog een beetje doorschijnend, keurig verdeeld in de mest. Dit waren wormpjes die nog niet zo lang uit het ei gekropen waren. Wormen kunnen verhuizen, wormeieren natuurlijk niet.

Omdat ik nooit ik iets heb anders gelezen dan dat een hoop 'stil ligt' in de winter, heb ik dat ook altijd aangenomen, maar ik spitte in een vers stuk en daar zag ik alle maten wormen, niet gestressed wriemelend in een grote dot, maar zich normaal bewegend door de mest zoals je dat in de zomer ziet. Tel dat op bij de ontdekking van de hele jonge wormpjes en het wordt heel aannemelijk dat de processen in de hoop in de winter gewoon doorgaan.
Als je er over nadenkt is het ook logisch. Zolang we verse mest aandragen wat opwarmt door de bacteriewerking kunnen de wormen hun eigen werkplek uitzoeken. Wordt het te koud dan pakken we gewoon een nieuwer stukkie. Intussen leggen we met elkaar wel een boel eieren op de plaatsen waar we net geweest zijn en er blijft voldoende onverteerde mest over om hun kinderen en kinds-kindskinderen te voorzien van voedsel.
Het zou interessant zijn als ik ergens kon vinden, of misschien weet iemand dat hier, bij welke temperaturen de wormeieren nog uitkomen, of dat temperatuur er niet zoveel mee te maken heeft.

Wil schreef op vrijdag 13 februari 2009, 0:56:


Bijna elke schimmel krijgt het met het oplopen der jaren.
Opal heeft ze aan de onderkant van haar staartwortel. Begint als klein bultje, dan poosje stabiel, dan opeens worden ze groter, poos stabiel. (Althans bij Opal dan, he.) Vroeger onze TB merrie, had ze op haar vagina, toen zij echt oud was, gingen ze soms bloeden, waren echt druiventrossen.

Wil schreef op donderdag 12 februari 2009, 22:41:

De professor in kwestie had 3 testpaarden:
1. paard met gewoon gebit.
2. paard met vergulde kroonrand op de wolfskiezen.
3. paard met een beugeltje van de pardenorthodont.

Het eerste paard gaf, naar men al verwachtte, de minste problemen op korte termijn.
Het onderzoeksteam had echter wel één belangrijk element over het hoofd gezien: de electromagnetische kruimeltjes kropen tussen de tanden en stapelden zich daar op. Een jaar later had de paardentandarts de grootste moeite om zijn vijl terug uit de bek van het arme dier te trekken.

Bij het 2de paard kreeg men problemen met het bit, dat niet meer uit de mond kon worden gehaald. Een operatieve ingreep moest uiteindelijk het bit én de daaraan vastgeklonken wolftanden verwijderen.

Paardje nummer 3 werd - precies omwille van het beugeltje - toch al bitloos gereden. Na het toedienen van het electromagnetische bijvoer echter kon de mond van het paard helemaal niet meer open.
Men heeft dit opgelost door naast de chip in de nek, ook nog een kleine sonde in te planten. Via die weg wordt het paard nu 3x daags gevoederd met vloeibare voeding. Het paard (eigendom van een plaatselijke melkboer) staat nu samen met de koeien op stal wanneer ze gemolken worden.
Er is een beurtrolsysteem opgemaakt welke koe gekoppeld wordt aan de sonde van het paard.
Maar verder gaat alles normaal zijn gangetje.


_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

Britt Claeys schreef op donderdag 12 februari 2009, 23:22:


Oei Britt, dat is geen goed nieuws! Maar ik twijfel er niet aan dat je het juiste voor hem zal beslissen. Nobody is bij jou in goede handen. Veel sterkte maar weer!

Marianne

Piet schreef op vrijdag 13 februari 2009, 8:28:


Bij ons ook heel veel "wormenleven" in de mesthopen Piet! Maar vanbinnen blijven die toch gewoon warm? Als je erin graaft komt er damp uit ook al is de bovenste laag bevroren. Eigenlijk ongelooflijk hé!

Marianne