verasita schreef op dinsdag 3 februari 2009, 11:14:


Ik ben ook compleet tegen dekens maar vorige zondag was het van de éne op de andere dag in één keer 9º kouder en het goot pijpestelen, er was ook een gemene "levante" wind (wind die vanuit de zee komt) (24u aan een stuk, jullie zijn daar misschien aan gewend maar hier is dat echt niet normaal). We hebben zelfs een tornado gehad !!!!!!!!! Dit is definitief de slechtste winter ooit op de 10 jaar dat ik hier woon.
Bando staat op zijn nieuwe plek nu 24 uur buiten Aan een "stal" met dakje wordt nog aan gewerkt. Heeft een goed wintervachtje ... Nou kwam ik daar zondagmorgen op stal aan en stond hij daar toch miserabel met zijn kop in de grond, zeiknat. Vond het wel zielig maar dacht Ach, hij kan er tegen als ie maar genoeg hooi heeft. Had ie ook.
Hij stond niet te rillen, hij stond zodanig te DAVEREN op zijn beentjes dat bijna zijn hele lichaam meeschudde.
Nou heb ik toch snel een regendeken opgedaan en binnen de 2 minuten was het daveren gedaan.
Ik ben tegen dekens maar in noodsituaties ben ik toch blij dat ik er nog ééntje liggen heb.
Gr. Ilse

verasita schreef op dinsdag 3 februari 2009, 11:14:


Bij een ziek paard (ik vind dat je bij hoefbevangenheid/insulineresistentie wel als een ziekte mag beschouwen) kun je niet zonder meer uitgaan van natuurlijke regelsystemen. Een paard dat niet kan lopen van de pijn zal niet bewegen om zichzelf warm te houden. Een paard dat geen normale stofwisseling heeft zal wellicht niet zo efficient zijn verbranding kunnen aanpassen aan de eisen die de omgeving stelt. In zulke gevallen zul je dus kritischer moeten kijken en waar mogelijk ondersteuning bieden. Een deken hoeft dan zeker niet per definitie verkeerd te zijn.

Wat er dan natuurlijk wel bij hoort is dat je zoveel mogelijk de regelfunctie van de vacht moet overnemen. Wat doorgaans bij het gebruik van dekens gebeurt is dat die deken er dan maar gemakshalve opblijft, of er volgens een strak regiem (dag/nacht) op en afgaat, waarbij de relatie tussen warmtebehoefte en omgevingstemperatuur volkomen wegvalt. Dan kan het net zo gemakkelijk gebeuren dat het paard met deken op in de zon staat, omdat het baasje een paar uur daarvoor nog dacht dat het misschien te koud zou blijven.

In jouw geval heb ik er alle vertrouwen in dat jij prima kunt inschatten of en wanneer je paard behoefte heeft aan een deken en daar ook naar zult handelen. In dit geval zie ik geen enkel bezwaar tegen het gebruik van een deken.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Piet schreef op dinsdag 3 februari 2009, 11:33:


Wat beloon je dan precies? Dat het paard zonet met rollende ogen door de rotonde ging? En dat precies dat gedrag tot gevolg had (volgens de perceptie van het paard) dat de auto stopte en hij eruit mocht?

Het is zoiets als klikkeren met een blinddoek op. Klik maar op een willekeurig moment, zonder te kunnen weten wat zich op dat moment precies afspeelt. Zou dat ergens toe leiden?


Oh, nou, Ilona en ik hebben een tijd het idee gehad om een DVD te gaan maken over trailerladen. We hebben toen allerlei mensen die trailerlaadproblemen hadden geholpen, op voorwaarde dat we dit mochten filmen en gebruiken voor onze DVD.

Zonder uitzondering waren dit allemaal paarden die door de eigenaar niet of nauwelijks de trailer op te krijgen waren. Als wij er mee aan de slag gingen stonden ze binnen notime op de trailer, en er vervolgens mee rijden is bij geen enkel paard een probleem geweest. Het was puur het laden dat lastig was.

Bij veel van die probleempaarden konden wij zelfs totaal geen laadprobleem vaststellen! Niet eens een lichte aarzeling: die paarden liepen zo de trailer op! We dacht eerst slachtoffer te zijn van een grap, maar de waarheid kwam aan het licht zodra we de eigenaar vroegen om nou eens te demonstreren wat het probleem was.

Zodra je dan vervolgens de eigenaar het laden liet overnemen dan gingen onze nekharen overeind staan. De eigenaren begonnen allemaal met een houding van "dit gaat toch niet lukken" en als zelfs Ilona en ik dat met oogkleppen op op 100 meter konden aanvoelen dan was dit voor het paard zeker zeer waarneembaar. Geen enkel paard zou met zo'n uitstraling de trailer opgaan!

We hebben uiteindelijk de conclusie getrokken dat het trailerladen eigenlijk geen paardenprobleem was, maar een mensenprobleem. Dat het onzinnig is om een DVD uit te brengen waarop je laat zien hoe je een paard moet laden. Je kunt dat niet laten zien, het heeft met uitstraling, timing en focus te maken. Wie daar zelf geen antenne voor heeft zal het waarschijnlijk ook niet zien, en met vraagtekens blijven zitten "waarom lukt het bij hun wel en bij mij niet? ik doe toch precies hetzelfde?"

Een andere reden waarom ik ben gaan geloven dat het probleem bij de mensen zit en niet bij paarden is dat we een aantal keer gevraagd zijn om een paard te vervoeren dat geen enkele trailerervaring had.

Bij de eerste stal waar we aankwamen stonden de "hulptroepen" met touwen, zwepen en longeerlijen al klaar, inclusief een van strobalen opgetrokken fuik waar ik de trailer tussen zou moeten parkeren, want de betreffende hengst was nog nooit op de trailer geweest, dus dat zou zeker een probleem worden.

We hebben uiteraard dringend bedankt voor de eer, zijn ergens anders gaan staan, zonder fuik, hebben de sceptici op een respectabele afstand weten te houden, en hadden het paard in 5 minuten op de trailer. In deze situatie was "oefenen" uiteraard onmogelijk, dus in 1 stuk door de rit van 2 uur naar de bestemming afgemaakt. Het paard stond droog en tevreden in de trailer toen we aankwamen.
Toeval? Daarna hebben we dit nog 2 keer meegemaakt.

Het is overigens 1 van de dingen waarom ik de door jou zo verguisde Parelli toch zijn goede kanten vind hebben: het levert je enorm veel ervaring op aan focus, timing en uitstraling. Bij klikkeren gaat het vooral om timing, maar de uitstraling en focus zijn van ondergeschikt belang want je zet alles op een cue. Bij Parelli zul je de goede uitstraling moeten hebben, want anders doet je paard niet wat je wilt. Lees eens een keer de uitleg over de "squeeze-game"; dat gaat hier specifiek over en nergens in het hele Parelli programma wordt zelfs maar in de verste verte gesuggereerd dat je je paard zou moeten "helpen" door hem met de wortelstok te slaan of zo. Het gaat puur om lichaamstaal, focus en timing.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Heidi_Aiden schreef op maandag 2 februari 2009, 14:55:


Ik word er vrolijk van als ik het zie, het straalt plezier uit. Ik vraag mij af of die piaffe en passage houding er al in zat door de eventuele training onder zadel (vermoed ik?) of het paard dit van nature doet als je deze oefening van op de grond gedaan krijgt. Hij houdt zn hoofdje wel heel netjes aan de loodlijn, daarom. Op zich wel de beste houding om zich in deze beweging in evenwicht te houden, maar het lijkt mij er toch in te zitten van "ervoor". Krijg erdoor wel zin om weer wat meer te "spelen" met mn paarden.

Herman schreef op maandag 26 januari 2009, 15:42:


Wat leuk om te lezen Herman!
Ik kan mij best voorstellen dat je al glunderend je verhaal aan heel de wereld kwijt wilt en gelijk heb je, je hebt het verdiend.
Proficiat en succes nog!!

Frans Veldman schreef op dinsdag 3 februari 2009, 12:53:


Daar zit zeker veel in, te kijken naar het eigen aandeel hier.
No-nonsens benadering, eenvoud en doelgerichtheid, omdat het de gewoonste zaak van de wereld is, dat je paard gaat waar je hem wilt hebben. Ook al heeft het paard wel een probleem gekregen, dan nog is deze houding een belangrijk deel van de oplossing.

In de omgang met kinderen zie ik het zelfde, en mannen gaat het hierbij makkelijker af dan vrouwen. Logisch ook gezien de verschillende evolutionaire taken die beide altijd vervuld hebben. Het zorgen en veiligheid geven aan een kind, wordt vaak bezorgd zijn en onveiligheid uitstralen. Ook in de omgang met een paard kan je leren dat het zo niet werkt. Een huilend of bang kind troosten, kan je doen door het te overladen met woorden en afleidingen, om het zo zo snel mogelijk uit zijn nare gevoel te halen. De uitstraling is dan (onbedoeld) bezorgdheid en onveiligheid. Een huilend kind of een bang paard kan ook stil vastgehouden worden, met een kalme uitstraling zonder de emotie sneller weg te willen hebben, als het spontaan duurt. Eerlijk gezegd vind ik dit een prettige intimiteit. Toch zie ik zelden mensen die hiertoe in staat zijn.

Bij het trailer laden spelen soortgelijke processen een rol.

Groet, Michiel

Da's inderdaad wow, zo speels, wat voor ras zou dit paardje zijn?

Peet schreef op maandag 2 februari 2009, 19:31:


Hai Peet
Ik heb de DA niet gebeld. In het begin spoot er melkachtig vocht uit..dat liet ze goed toe. Daarna werd het gevoeliger en mocht je er niet meer aankomen.
Na een paar dagen werd de zwelling minder en is het weggegaan.
Myriam

Myriam schreef op dinsdag 3 februari 2009, 16:37:


Bedankt voor je updeetje.
Bij Jovarna is de zwelling ook alweer gezakt en het ziet er alweer bijna als normaal uit.
Ik denk toch richting hormonen.

Gudrun schreef op maandag 2 februari 2009, 19:19:


Volgens mij moet je die baren eenvoudig kunnen aanpassen hoor.


Tja weeral een reden meer

groeten,
Liesbet

Frans Veldman schreef op dinsdag 3 februari 2009, 12:53:


Voor een goed begrip: bij een paard met een werkelijk ernstig probleem rijdt de eigenaar en sta ik achterop de trailer om in het oog te houden hoe het paard reageert op een úitdaging, zoals een drempel of een bocht.
Je ziet over het hoofd dat niet de beloning het markeringspunt is dat zegt "DAT heb je goed gedaan, maar de click. Alle gebeurtenissen daarna zijn de weg naar de beloning en kan gaan van in je zak grijpen om de beloning te gaan geven tot jes roepen, een sein naar de bestuurder geven, stoppen en het zijdeurtje openen en de beloning geven bij een clickerwise paard.
Niemand kan mij 'ínhuren' om alleen een paard trailermak te maken zonder dat ik eerst in een aantal sessies het paar(d) leer clickeren. Want heel vaak is het laadprobleem, niet meer dan een uiterlijke verschijningsvorm van veel meer onderliggende problemen.
Let wel, nu heb ik het over de lichte probleemvorm: het paard gaat de trailer niet op.

Zoals ik hierboven schreef: het trailerladen is iets - paard gaat er niet op, dus wat moet je dan- wat vaak heel concreet de problemen naar boven brengt die op een andere manier nog wel eens verbloemd of omzeild kunnen worden, omdat er omheen gewerkt wordt. Meestal ziijn er veel meer. Zelfs zoiets 'kleins' als voetje geven.
Daarom ga ik alleen in de slag als ik mensen die uitstraling, timing en focus via de seven steps aan kan leren. Je staat ervan te kijken hoeveel tot dan toe verborgen problemen verdwijnen als sneeuw voor de zon.

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 3 februari 2009, 8:36:


bedankt voor alle bruikbare tips,en ik ga er in ieder geval mee aan de slag