Eigenlijk weinig nieuws , maar zit hier nu met 3 paarden met problemen...en ik heb er ook drie , en soms wou ik .......

Namkje haar sprong is nog net zo dik , en dat verbaasd me niets gezien haar capriolen die ze uithaald.
Ze heeft inmiddels alwel in de gaten dat als er gewandeld word , en ze doet rustig , er wat te verdienen valt.
Maar de straat op is vragen om problemen , jemig alles is weer zo erg eng geworden. Ze reageerd erg heftig , en het wandelen doe ik ook al een poosje niet meer.
Wel komt ze elke dag een paar uur in een klein stukje afgezette wei , met wat gras.Dit mocht van de arts , die ook wel in de gaten had dat ze niet zou redden als ze de hele 6 weken op stal had moeten blijven.
Dit gaat wel goed , zolang er gras is. Als het gras op is , dan gaan ze weer heen en weer lopen ,om maar bij die andere paarden te kunnen komen.
Ze staan nog steeds voortdurend alleen...

Alle medicatie is nu gestopt.
Maar een keer hooi snoepen van de andere paarden , en ze hoest haar longen weer uit haar lijf!
Dus die deur met die hooibak ertussen in , is nu vakkundig dichtgetimmerd.
Ze gaat 19 januarie weer voor controle , en dan zal er ook wel weer een echo gemaakt moeten worden.

Maike gaat dan mee voor de kaakchirurg/tandarts.
Er moeten foto's gemaakt worden van zijn kaak , die is erg dik en voelt warm aan.
Eten gaat erg moeizaam. Hij heeft wel wat reserve , maar is momenteel wel de minst dikke van het stel hier.
Hij zou al mee voor de tandarts , maar sinds gisteren heeft hij dus ook nou die dikke kaak.[ de 19de duurt nog wel erg lang , pffffff]

En Tekla , tja heb geen driepaardstrailer dus die moet thuis blijven.
Daar komt de dierenarts morgen even bij kijken , mok die niet meer onder controle te houden is , en eigenlijk is het mijn eigen schuld dat ik het niet eerder heb opgemerkt....
Voor de vorstperiode had ze wat kleine plekjes die behandeld werden met sudocreme.
Tijdens de vorstperiode heb ik niet meer gekeken , en vandaag met bekappen , pffffff een en al korst! GRRRRRRR!

Tja , dan is het handig als ze de trailer op willen...
Nou dat wilden ze alle drie wel vandaag.
Tekla heeft de stang gevoeld , schrok hier even van , maar bleef verder rustig.[Ze heeft er al wel helemaal opgestaan , maar nog nooit op de oprijlaan , en das toch weer anders...]
Namkje loopt er zo op , geen probleem [ ongeloofelijk na alles wat ze heeft meegemaakt!] , en Maike was een groot probleem na het vorige ritje naar Emmeloord , maar vandaag mocht ik weer achter hem staan. Hij vond het wel eng , ik zag wat oogwit , maar hij bleef keurig staan , gelukkig!En nou hopen dat hij as zaterdag er weer de lol van in gaat zien!!!

Nou , ben mijn verhaal weer even kwijt...

Gr Esther

Pony stond sinds de middag weer op de wei ...
Wanneer ik er net passeerde op weg naar huis van t werk stond hij licht naar achter hangend op zijn achterbenen, zijn voorvoeten beurtelings optillend.
Echt shit he, vind het zo schandalig.
En de dierenbescherming?
Dat ze die ook maar ineens afschaffen.
Oja, enne....vooral niet klikken he..was ik bijna vergeten.
Sorry,
ben razend.
Houdt Yes Natuurlijk mee op de hoogte, ze volgen mee op.
Gelukkig.
Alleen kan ik blijkbaar niets, noppes ,nada.
GV***

Grietsje schreef op dinsdag 6 januari 2009, 16:40:


Onbeperkt voeren is voor sommige paarden inderdaad geen optie. Mijn fjorden worden dan ook te dik.
Er stond laatst ook een bericht op het forum, ik meen van Frans, dat een paard eigenlijk geen verzadigingsgevoel heeft. Het houdt een bepaalde tijd aan van grazen.
Wat wel zou kunnen helpen is een hooidispenser. Een bak met daarin een rooster dat op het hooi ligt. Dat rooster loopt langs geleiders, zodat het paard het er niet uit kan trekken. Het paard doet, doordat het het hooi door de gaten moet trekken, veel langer over zijn hooi en zal niet geneigd zijn in die tijd gras met zand te gaan eten. Hoe fijner het rooster, hoe langer het paard over zijn hooi doet.
Misschien is een graasmasker ook een optie, hoor, maar daar heb ik geen ervaring mee. Ze kunnen daar volgens mij geen hooi mee eten, dus dan wordt het toch al weer moeilijk.

Els.

van lennep schreef op dinsdag 6 januari 2009, 17:49:


He, Esther, wat een pech.
Ik ken dat gevoel, dat je het niet meer ziet zitten als je dieren steeds weer wat mankeren.
Hier is het er nu maar eentje, onze oude hond, maar het zijn er ook wel eens een heleboel tegelijk geweest. Dan lijkt er geen eind aan te komen.

Hou je taai en als het met Maike niet goed gaat, zou ik er toch eerder naar laten kijken.

Els.

vera heeft linksvoor een ernstige hoefkanteling en rechts een kleinere afwijking.
fotos hebben dat uitgewezen.
Nu weet ik even niet meer wat ik doen moet.
Na een bekapper erbij gehaald te hebben ,ging t stukken beter,maar nu met die harde grond en haar temperament ,dus ja hoor t gaat wat beter en dan af en toe van vrolijkheid met 4 benen in de lucht en dan lekker keihard op de voorbenen terechtkomen nou ja ,daar heeft ze zwaar voor moeten boeten ,moest ik haar eergisteren uit t land halen ,want ze kwam niet meer van haar plek.
T is de laatste 2 dagen zo ,dat ze bijna geen stap meer verzet.
Alle ondergrond doet zeer.
De enige plek waar ze nog wat heen en weer beweegt is in de stal.
Vanmiddag haalde ik haar uit de paddock en t was heel erg
Ik heb zelf zooltjes gemaakt en dat helpt een beetje ,maar buiten op deze ondergrond is bijna geen optie meer.
Heb haar acetylsaliezuur gegeven en daarna een klein stukje gelopen.

Ik heb alleen wat rubbermatten i de stal gelegd en hij is 4 bij 4
Ben hier helemaal niet blij mee,maar t is of de hele dag echt stilstaan in de paddock of dit.
Ze stond ook echt vandaag te snuiven van de pijn en nadat ze op stal stond(ben er 3 uur bijgebleven)kwam ze toch tot rust
moeilijk hoor en ze ging zo goed buiten.
Zonder deken ,mooie vacht ,maar verdorie ,deze overweging heb ik toch maar gemaakt.
Ik denk toch beter binnen in beweging ,dan buiten de hele dag op 1 plek staan.
1 van de meiden had ,toen ik even weg was een emmer water bij haar gezet ,omdat ze de stappen naar de waterton niet eens meer ging maken.
Zaterdag komt marco weer en ondertussen bekijk ik t maar per dag
Groeten trudy

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 6 januari 2009, 18:03:


Het is slopend.
heb ondertussen ook al mogen proeven van emmers geduld en blijven sukkelen van het één in het ander, en dan de ongerustheid.
slopend dus
sterkte

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 6 januari 2009, 13:24:


Hier een idem hengstje en een oude nurk van een ruin die niks toelaat, en dan nog een arabierjte wat soms meespeelt. Deze zomer staan de mini's terug appart en mag hij wel met Moon komen spelen voor een paar maand .