Inge Teblick schreef op woensdag 24 december 2008, 14:59:


De gemiddelde sterfteleeftijd van alle wilde paarden op de hele wereld of wilde paarden op Sable Island?

Dit soort cijfertjes onderzoek zegt mij overigens niet heel veel. Het wordt altijd door een partij met een belang onderzocht (de een wil aantonen dat dressuur goed is, de ander wil het tegenovergestelde). En cijfertjes zijn altijd zo te draaien dat jouw eigen gelijk blijkt.

Zo blijkt uit wetenschappelijk onderzoek dat het Equilibrium ijzer het aller-aller beste is voor je paard!

Kleine lettertjes: in het onderzoek is alleen naar beslagen paarden gekeken, en niet naar paarden zonder ijzers.

Of deze: uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat paarden zonder ijzers nauwelijks minder schokdemping hebben dan paarden met ijzers!

Kleine lettertjes: wat is nauwelijks? En waren de paarden zonder ijzers toevallig bekapt met enorm hoge hielen en was de schokabsorberende straal helemaal weggesneden?

Ik zeg niet dat je geen onderzoeken moet lezen, maar het eerste wat ik na ga is altijd: wie heeft dit onderzoek gedaan en wat is zijn/haar belang?

Daarbij is het vaak zo dat in een onderzoek heel makkelijk gaten te schieten zijn.

Verdorie ik dacht op het laatste bericht te reageren, had echt meerdere keren pijltje naar beneden aangedrukt en toen bleef ie daar op staan!
Maar de discussie is alweer mijlen verder... zucht...

Heb nu mijn boekenkast niet bij de hand, maar mij staat bij dat Sable Island een gruwelijk klimaat heeft, het schijnt wonderbaarlijk te zijn dat daar uberhaupt nog paarden voorkomen en dat het ras daar overleeft. Ik vind het niet heel raar dat paarden daar dan jonger sterven.

Arno8 schreef op vrijdag 26 december 2008, 18:50:


The island's climate is temperate oceanic and is generally milder than that of mainland Nova Scotia. Winter temperatures, normally between +5 and -5°C, rarely drop below -13°C Summer temperatures peak in August at 25°C. Prevailing winter winds are northwesterly and blowing 20 knots most days, and summer winds are southwesterly and lighter, blowing 10 knots. Sable Island is the windiest place in Nova Scotia, and has the least sunshine and the most fog.



Only a handful of people - mostly staff of the Sable Island Station - live and work on the island year-round. While the primary role of the station is collection of weather data and atmospheric research, the station also provides essential infrastructure and security for other human activities on the island. These include maintenance of aids to navigation, scientific research on flora and fauna, and support services for the offshore energy industry.



A variety of plants and animals are found on Sable Island. About 40% of the land surface area is vegetated. Over 175 plant species are found in several distinctive plant communities. These include the sandwort colonies of the east and west ends of the island; shrub-heath and cranberry communities dominated by crowberry, bayberry, wild rose, blueberry and cranberry; and richly vegetated freshwater pond and pond edge communities. In summer and autumn the island is cloaked with lush, green vegetation and wildflowers (including six species of orchid); in winter and early spring the dunes are rather bleak, grey and windswept, and appear deceptively devoid of vegetation. Except for one small pine surviving from a planting near the weather station some forty years ago, there are no trees on the island.


Harbour seals Grey Seals



Of the more than 600 invertebrates found on Sable Island, three moths, a beetle, a nematode and a freshwater sponge are endemic. Over 330 species of birds have been sighted on Sable. The island is home to a number of breeding bird species, and offers habitat for migrating shorebirds and waterfowl. The Ipswich Sparrow - a large and pale subspecies of the Savannah Sparrow - nests exclusively on the island. Nesting colonies of Arctic and Common Terns - all threatened and declining throughout most of their range - are numerous. Other nesting birds include Leach's Storm-petrels, Herring and Great Black-backed Gulls, several species of shorebird and five species of duck.



Seals are common on the beach and in the surrounding waters. Two species, Harbour and Grey Seals, breed on Sable Island and are year-round residents. Also, during winter and early spring, several hundred juvenile Harp and Hooded Seals, and one or two Ringed Seals, come ashore for a few hours or days.



Possibly the most famous of the Sable Island wildlife are the horses, which are now (aside from the few human inhabitants), the only terrestrial mammals on the island.

Een heleboel informatie met een regeltje tekst over de paarden... wat wil je er mee zeggen?

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 25 december 2008, 21:31:

.>

Léuk Nathalie!!! Die spaanse pas, wow!! Ik krijg 't er niet in bij Jay, hij blijft maar graven met die poot, het lukt me niet hem een stap te laten doen, ik mis iets! Knap van jullie, gaat een hoop tijd in zitten!

Anja Seijn schreef op vrijdag 26 december 2008, 10:19:


Ik ben begonnen met clickeren/vrijheidsdressuur heel lang geleden, maar zonder les. Hempfling gelezen, enzovoort, zelf wat uitproberen. Pas met Parelli ben ik echt goed gestart, niet alleen voor grondwerk en leukigheidjes maar ook met het rijden op een andere manier. En nu neem ik daar de voerbeloning en het beloningswoord (bridge ipv. click) in mee. De dingen met Huppel zijn aangeleerd met een combinatie van druk en belonen. Geen aversieve druk volgens mij, ik heb bij haar nog niet gemerkt dat er een een hoeveelheid druk is waarvoor ze zeker opzij gaat, ook nog niet echt geprobeerd natuurlijk, maar toch. Ook haar eigen moeder kan met (nochtans hard) bijten eigenlijk weinig bereiken. De druk die ik wel gebruikt heb was om het ons makkelijker te maken tot de juiste oplossing te komen. Als ik een betere clickertrainer zou zijn, zou dat zonder druk ook mogelijk geweest zijn. Voordeel vind ik dan weer dat Huppel met druk kan omgaan, en weet hoe wijken voor druk werkt. Wijken voor suggestie (driving game) is nog een stuk minder goed, daar ga ik eens mee beginnen...

Caatje schreef op vrijdag 26 december 2008, 19:49:


Ha, maar dat is nu net in orde gekomen door die cursus! Het helpt echt enorm als je eens uitleg krijgt van iemand die al tientallen paarden spaanse pas heeft aangeleerd. Heb je mijn ouwe spaanse pas filmpje gezien met Cesar? Dat is twee jaar geleden, maar tot anderhalf jaar geleden zag die er nog steeds zo uit. Ook was ik onder invloed van het boek van Inge de benen elke afzonderlijk gaan vragen terwijl ik voor hem stond en achteruit liep, eigenlijk is dat niet nuttig. Nu was het: naast paard, been omhoog vragen met zweep, dan twee passen vooruit, dan andere been omhoog, twee passen vooruit, enz. (= polka). Natuurlijk in het begin niet achter elkaar door maar met veel beloning na elke goeie pas. Dan twee passen spaans, één normaal, twee spaans, één normaal, tot je drie spaanse passen na elkaar kan, dan ben je er ongeveer. Nu heb ik dit met Lolita (met wie ik op cursus was) ook begonnen, maar haar Spaanse pas is nog lang zo goed niet. Ze is niet zo goed clickerbaar, en omdat ze meteen heel hoog opgooide was ik te snel met het verschillende passen na elkaar vragen waardoor ze de achterhand niet goed meeneemt. Back to polka dus voor ons!

Als ik jouw graafprobleem hoor (lees) dan denk ik dat je moet combineren met vooruit stappen. Hij doet al 'iets' met dat been, dus das goed, laat hem dat iets maar een seconde doen en ga dan vooruit (en beloon). Dan wordt dat 'iets' vanzelf een hoge pas, als hij weet dat hij ook vooruit moet.

En de voorbereiding ben ik nog vergeten, voor jezelf vooral: ga eerst naast je paard stappen, zonder spaanse passen, gewoon al tellen, drie passen en dan even inhouden (halster kort vasthouden dus), dan weer drie passen stap, even ophouden, enz. Beloon vooral jezelf als dat goed gaat, en combineer dan de ophouding met het 'iets' vragen van dat voorbeen.

Snappie?

jan seykens schreef op woensdag 24 december 2008, 17:12:



Tegen dan moeten ze mij er met een kraan ophijsen

Ik voel mij nu al een soort van sadist omdat ik niet wacht tot mijn paard 7 jaar is om ermee te rijden! En omdat ik al dat fantastisch grondwerk niet graag doe! Omdat ik gewoon graag op mijn paard zit. En omdat ik het vreselijk vind om in een piste te rijden...om mijn paard recht te richten.

Mijn dochter is "licentiaat bewegingswetenschappen". Uit onderzoek blijkt dat een korte piekbelasting met gewicht een gunstige invloed heeft op de botontwikkeling van kinderen. Is dat dan bij paarden helemaal anders?

Marianne

Nathalie Lagasse schreef op vrijdag 26 december 2008, 20:02:

.> Ha, maar dat is nu net in orde gekomen door die cursus! Het

Yep, ik snap 't, maar hij is me te snel af met z'n graafbeweging, ik sta naast 'm, vraag dat been, hij gooit 'm omhoog en metéén pats, op de grond met een graafbeweging..........hoe krijg ik 'm dan snel vooruit voordat ie die beweging kan maken? Pets op de kont ??(gràpje!!!!) Ik probeer het al een tijd hoor, eerst dacht ik nog yes, dit gaat de goede kant op, maar hij blijft graven, waarschijnlijk is mijn timing weer totaal verkeerd geweest en heb ik dus net te laat beloond, terwijl de poot alweer op de grond was........dus ok, nu ga ik eens gewoon naast 'm lopend, paar passen gewone stap, halthouden, verder stap, halthouden en dan zoetjesaan "iets" vragen met dat been, dat bedoel je dus? Zodat ik die combi beweging/been omhoog kan krijgen? Yes??