Patricia ter Haar schreef op maandag 22 december 2008, 22:45:


Je kunt dit niet echt goed zien. Een indicatie is de diepte van de straalgroeven.
Waarom zou je dit eigenlijk willen weten?

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Troy schreef op maandag 22 december 2008, 22:43:


Wordt ze steeds hoefbevangen terwijl er geen aanwijsbare reden is? Heeft ze op het gras gestaan toen ze bevangen werd?

Frans Veldman schreef op maandag 22 december 2008, 22:47:


Diepte van de straalgroeven aan de toon, bij overgang straal/zool.

Ilona Kooistra schreef op maandag 22 december 2008, 22:49:

We weten het niet zo goed. Arno en Jantine van Equi-nox hebben er volgens mij met jullie overleg over gehad. Er is juist geen aanwijsbare reden. Misschien een combinatie van min of meer toevallige omstandigheden. Omdat ze al eerder zwaar hoefbevangen is geweest ben ik altijd overdreven voorzichtig. Dat maakt het extra moeilijk. Nu is het wel heel ernstig met haar.
Vreemd is echter wel dat ze telkens in het najaar of eind van de winter bevangen wordt en niet in het voorjaar.

Arno8 schreef op maandag 22 december 2008, 22:30:



Inderdaad, een beetje beenbewustzijn kan geen kwaad, welk paard krijgt nog de kans op die biljardlakens een beetje op te letten, en voelen met hun voeten op ijzers doen ze niet.
Is er in die tijd wel eens iemand geweest die het zei als iemand verkeerde manier van tillen had?
Ik weet trouwens wel van veel hoefsmeden die het behoorlijk in hun rug hebben. Er worden nog veel fouten gemaakt, hoor. Veel mensen die een verkeerd aangeleerde houding hebben die daar last van krijgen. Maar niet altijd realiseren ze dat, omdat het zo sluipend gaat.

Wel vind ik het een interessante stelling, dat wanneer je een paard in natuurlijke situatie, zonder trauma's, shock-training, bijvoer enz. het paard dan vanzelf zijn ruiter draagt, zonder op de snoet te vallen. Er zijn nog zo weinig voorbeelden van! En, zou het paard dan vanzelf recht gericht zijn?

Troy schreef op maandag 22 december 2008, 22:52:


Ah, oké, de Shetlander Madame, we hebben het er inderdaad over gehad.

Als ze ook bevangen raakt van hooi, dan kun je het fructaan/suikergehalte hiervan het beste laten testen: www.blgg.nl Of ander hooi kopen, hooi waarvan je zeker weet dat het in een fructaan-arme periode is gemaaid. Het is het allerbeste als het nog schaduw-hooi is ook (fructaan wordt ook nog opgebouwd als het in de zon ligt ná het maaien), maar dat is natuurlijk lastig om te krijgen/weten....

Je hebt de link gekregen van het artikel over het weken van hooi om suikers eruit te krijgen? http://www.safergrass.org/pdf/SoakReport.pdf

Geen weidegang voor zo'n pony, helaas... maak een soort "paddock-paradise" waarin ze veel beweging krijgt. Wel kan eten maar beslist niet teveel. Een beetje hooi bijvoorbeeld samen met een beetje stro (=minder lekker, wordt dus minder gulzig gegeten) in een paar hooinetten. Hooinetten uit elkaar hangen zodat Madame in beweging blijft.

Verder hoefjes goed bijhouden.

Als ze vetophopingen heeft bij staart/manenkam terwijl ze verder niet veel te dik is dan zullen die waarschijnlijk een heel stuk minder worden en weggaan als je het chelaat blijft voeren. Die manenkam is bij veel paarden een goede indicatie van bijna bevangen raken, de manenkam moet soepel en niet dik zijn/blijven (gewoon elke dag even checken).

clarissa ruijgrok schreef op maandag 22 december 2008, 22:55:



Zou je heel erg geschokt zijn, als het antwoord 'ja' zou zijn op je laatste vraag?

Damn! Vroeger draaide de zon nog om de aarde, toen was dat voorbij, maar waren we in elk geval nog de kroon op de schepping. Toen kwam die vervelende meneer Darwin, die ons gelijkstelde met alle andere dieren. Alweer een knauw voor ons zelfbeeld.

En nu blijkt ook nog eens dat paarden het béter doen zonder al die poespas, hoe minder wij als mens ons bemoeien met het paard z'n doen en laten (boxje, dekentje, biksje, bitje, dressuurlesje) hoe beter het met het paard gaat...