Frans Veldman schreef op maandag 22 december 2008, 13:27:


Dat afmetingen simpelweg erfelijk bepaald zijn lijkt me maar deels waar Frans.
(genotype PLUS omstandigheden maken fenotype).

Anders mag je me uitleggen hoe het kan dat de opgroeiende nederlanders de laatste decennia zoveel langer zijn geworden (betere/slechtere voeding? verborgen groeihormonen uit de bio-industrie? iets anders?).

Véél eerder, zeg middeleeuwen, waren de mensen in onze streken nog veel korter. Nog te zien aan het formaat van harnassen en deuren
Allemaal slechts gevolg van geleide fokkerij en uitzoeken van de enige juiste, beste hengst he?

e m kraak schreef op maandag 22 december 2008, 14:12:


Dat schijnt inderdaad een raadsel te zijn. De generatie nu is weer iets langer dan de generatie waar jij en ik toe behoren. Vertel me eens eerlijk, hoeveel honger heb jij in je jeugd geleden? Ik niet namelijk, mijn kinderen eten hetzelfde als ik vroeger, en toch worden de kinderen tegenwoordig toch weer groter dan de vorige generatie. En ik geloof dat de kwaliteit van het voedsel er de afgelopen pakweg twintig jaar er eerder op achteruit is gegaan dan vooruit. Rara?

Kun jij me uitleggen waarom er in gebieden waar hongersnood heerst de hele bevolking niet is gereduceerd tot dwergen? Al die hongerkindjes groeien (als ze het overleven) uit tot volwassenen met normale afmetingen.

Ook bij dieren lukt het niet om kunstmatig kleinere exemplaren te kweken door ze te weinig voeding te geven. Of ze gaan dood, of ze groeien uit tot exemplaren met normale afmetingen. Bonzai-olifanten, mini--muizen, hand-giraffen, etc. kweken is nog niemand gelukt.


Yep, het verschijnsel is bekend, maar het is een fabeltje dat het door te weinig eten zou komen. Wat precies wel daar zijn de geleerden het volgens mij nog niet over eens. In ieder geval niet door de bioindustrie of groeihormonen, want die hadden we nog niet uitgevonden toen de mensen al steeds groter begonnen te worden.


Nee, want iedereen plant zich tegenwoordig voort, ook de wat kleineren (hoewel de wat hoger opgeleiden gemiddeld wat minder kinderen nemen, en we dus een fokbeleid hebben wat er op gericht is om het aandeel dommerikken in de wereld te vergroten. Groter en dommer). Maar ok, dat is weer een andere discussie.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Patricia ter Haar schreef op zondag 21 december 2008, 11:44:


Specialist is geweest.
Hoef goed onderzocht met een tang en de straal was niet gevoelig. Wel had ze een dunne zool. Dit schijnt vaker voor te komen bij bokhoefjes. Daardoor is zij gevoelig. Hij vertelde mij dat paarden met een dunne zool in deze natte periode eerder gevoelig kunnen worden. Wat hij mij kon adviseren was; teen langer laten. Even 2 maanden niets aan doen en dan moet het weer goed komen. De hoef was nu aan de korte kant.
Hij heeft er dan ook zelf niets aan gedaan.

Hij was goud eerlijk!
Kon voor zijn portemonee wel een ijzer met zooltje onderslaan. Weg gevoeligheid. Maar adviseerde dit toch niet te doen. Even een periode van 2 maanden niet op de harde weg. Kon de hoef weer wat groeien.

Wat helemaal leuk was: hij heeft mij nog wat tips gegeven oa omtrent de controle op voetassen en andere zaken. Ik ben helemaal blij.
Tot mijn verbazing kostte mij het bezoek van deze specialist helemaal NIETS!

Zo zie je maar, een hoefsmid die blootte voeten boven ijzers stelt en daardoor zichzelf snijdt in zijn portemonee. Maar super eerlijk is tegenover klant en paard. Helemaal top dus!

Nils Vellinga schreef op maandag 22 december 2008, 9:06:


Ja, Nils en Olly,dat is juist de ervaring die ik ook heb.
Zodra de straal weer bodem raakt ,gelijk de rest van de hoef zal je zien dat de straal weer sterk zal worden en gaat helpen dragen.

Het idee dat de straal zal slijten als de hoef twe kort is is maar een idee.
De straal is een vlezig eeltig onderdeel van de hoef die stroef is en zeer veel kan hebben.
Juist de straal is oersterk als deze gezond is door het raken van de grond en zal minder snel willen slijten ndan de rest van de hoef.
Ook zal het paard daardoor grip hebben en voelen waarop het loopt.

Conny

Trudy,
Fijn dat je een besluit hebt genomen waar je me ekan leven en je goed bij voelt!
Wij hadden ooit een shetmerrie die haar veulen verloor (drachtig gekocht zonder het te weten), daarna bleef ze ook treurig en stil.
We hebben toen na een paar maanden toen ze echt zo bleef Pluk gekocht, die was toen 4 maand en moest weg. We hebben die 2 gedurende 2 weken appart van de andere paarden samen gezet en ze heeft Plukje echt geadopteerd. Ze verdedigde hem tegen de andere paarden, hij zocht haar steeds op en ze hadden een echte moeder-kind relatie. Ze is er echt door opgefleurd.
Ach, je weet nooit wat er gebeurt in een mensenleven, voor het zelfde geld fokt iemand van 30 een veulen en komt daarna in een rolstoel terecht waardoor de paarden misschien weg moeten.
Maar als je je goed voelt bij het genomen besluit dan vooral het de kans geven om echt en waar te worden.
Succes!

Eddy, ik snap even iets niet.
Wat vind jij er nou zo erg aan dat paarden en andere dieren met een bal spelen? Het lijkt mij voor paarden juist een prima anti-schrik training, zo'n vreemd gekleurd voorwerp dat alle kanten (voor een paard in het begin onvoorspelbaar) oprolt.
En maakt het iets uit dat ze het misschien wel uit een vorm van verveling doen? Wij kunnen een paard, zelfs in een kudde, onmogelijk bieden wat hij in het wild zou hebben. Want ook die kudde, blijft een door ons samengestelde groep, de paarden kunnen echt niet zelf kiezen.

Onze Willem speelt ook graag met voorwerpen die hij in de bak en op het land tegenkomt. Een groot stuk plastic, wegwerk-kegels en een specie-kuip, alles moet eraan geloven. Ik laat de kegels na gebruik expres in de bak staan en vind ze iedere dag op een andere plaats terug. Er heeft jaren terug bij ons in de krant eens een serie foto's gestaan van een jong paard, dat vanuit zijn weiland een kegel van de weg af jatte en daarmee ging spelen.
Bij ons lag er op een gegeven moment een oude voetbal op het land, hoe hij er gekomen was, Joost mag het weten. De drie toenmalige paarden reageerden allemaal verschillend. Froukje vond het reuze interessant en ging er tegen schoppen, oude Jolah bleef op een afstandje staan kijken en bange Fjordson verschool zich achter haar, om maar zo ver mogelijk bij dat enge ding vandaan te blijven.

En ook de honden creëren hun eigen spel. Bella heeft nooit geleerd met ballen en stokken te spelen, maar een herfstblaadje dat speels over het erf of de weg dwarrelt, daar moet ze toch écht achteraan.
En ook onze zeer zelfstandige, muizen, vogels en alles vangende kat vindt blaadjes en takjes prachtig om mee te spelen, terwijl er aan prooi toch echt geen gebrek is.

Mij lijkt spelen een zeer gezonde en ontspannende manier van bezig zijn. Laat de paarden, die dat willen, spelen met een bal, dan spelen wij wel weer met onze paarden.

Els.

Wat ik me afvraag, wat zijn de gevolgen voor de bodem ( en dus voor het gras ) van het gebruik van kunstmest ?
Te eenzijdige voeding voor het gras ? Meer eiwitten en suikers ??

Frans Veldman schreef op maandag 22 december 2008, 14:34:


Volgens mij heeft het ook met het leef klimaat te maken, in koude streken zouden de mensen kleiner zijn, omwille van het oppervlak van afkoeling.
WIJ hebben onze omgeving warmer gemaakt ( cv enz.) en onze kleding is verbeterd.


Heeft waarschijnlijk meer te maken met het feit dat hier minder gericht gefokt word?


Je verwacht m al , maar omdat iemand minder hoog is opgeleid, hoeft ie nog niet dommer te zijn hè.
Je eigen soort niet willen voortplanten, das pas dom. Raak je met uitsterven bedreigd


Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op maandag 22 december 2008, 18:20:


lange zweden, grote Noren
kleine fransmannetjes en piep-spanjolen ?



de bese manier om je eigen soort naar de verdommenis te blazen
is jezelf explosief voort te planten
je te barsten vreten en daarbij
je eigen leefmilieu om zeep helpen
tot het niet meer leefbaar blijkt......
planten kunnen het
dieren kunnen het
wij kunnen het ook,
zeker als we te dom zijn om dàt in te zien

Mariss schreef op maandag 22 december 2008, 18:15:


Te weinig humus !
Wat je eruit haalt moet je er ook weer terug in stoppen. Mest laten liggen is een optie, goed voor de bodem, maar minder goed voor de paarden als het hun eigen "besmette"mest is en tè plaatselijk.
Composteren dan? Of andere organische mest van runderen of schapen.

Humus is het tover woord

Nils en Olly

Peter Donck schreef op maandag 22 december 2008, 18:34:


Héé, niet zo nuchter hè

Nils en Olly

Frans Veldman schreef op maandag 22 december 2008, 12:58:



Komaan Frans , jij in zo'n spannend tutuutje op witte sloefjes met strikjes in je haar !!!! Mijn nek zou spontaan loskomen hoor ! !

Frans Veldman schreef op maandag 22 december 2008, 12:58:


EN TOCH is er een kentering onderweg : "Dressuur onder vuur" bv !! .Dressuur zou eignelijk een gezonde lichaamsbeweging moeten zijn om een uiterst flexibel sterk op de achterhand rijden paard te krijgen ! Wat weeral mijn standpunt om zonder hefbomen en ijzers te gaan rijden bekrachtigd ZO kan je namelijk een paard geen houding afdwingen en moet je slimmer te werk gaan !!

Peter Donck schreef op maandag 22 december 2008, 13:19:


Vooral die ractors dan .................een peutje kan ook psychisch namelijk , een pâte kan héél lekker zijn !

Esther schreef op zondag 21 december 2008, 19:23:


Gras groeit zoals elke plant door voedsel te maken dmv fotosynthese. Uit de grond worden zouten en mineralen opgenomen voor de vorming van de structuren van de plant.