Marleen den Arend schreef op vrijdag 19 december 2008, 15:22:


Een plant die in zijn natuurlijke omgeving groeit heeft te maken met een groot aantal biotische en abiotische factoren. Biotische factoren hebben te maken met levende organismen, zoals bacteriën, schimmels, dieren, en andere planten in de naaste omgeving. Abiotische factoren zijn gerelateerd aan de niet-levende natuur, zoals klimaat, weer, waterkwaliteit en bodem.
Een groeiende plant haalt zijn mineralen uit de bodem. Deze mineralen worden normaal gesproken door rotting van plantmateriaal op de bodem weer aangevuld. In een begraasde wei en bij hooien is daar geen sprake van, het paard zelf verbruikt ook mineralen, je zult dus zelf voeding aan de bodem toe moeten voegen wil je de wei en het paard gezond houden. Wat je kunt doen is een bemestingsadvies gaan vragen bij een gespecialieerd bedrijf aan de hand van grondmonsters. Zo’n rapport geeft, naast een weergave van de bestaande toestand in de bodem, ook bemestingsadviezen om de bodemvruchtbaarheid te handhaven of te verbeteren. Belangrijk om te vermelden is dat het om een paardenweide gaat en niet om een koeienweide. Bijvoorbeeld bij BLGG http://www.blgg.nl/

Bij conservering van gras in de vorm van hooi wordt het mineralengehalte meestal verlaagd door processen die plaatsvinden tijdens het drogen op het veld: verbrokkeling en uitspoeling. ( zie Handleiding mineralenvoorziening rundvee schapen en geiten. 2005. Centraal Veevoederbureau (CVB) te Lelystad)

Esther schreef op vrijdag 19 december 2008, 15:42:


Eh, voor de duidelijkheid: Ik heb het over grasmonsters van onze eigen weide, en monsters van het hooi dat we aan onze paarden geven. Dat laatste komt weer ergens anders vandaan, en meer van zandgrond dan van veengrond. Het ene hooi was weer anders bemest dan het andere. hoewel de grondsoorten totaal verschillend zijn gaf de gewasanalyse niet echt erg andere cijfers. Het verschil in de grond zat hem meer in de "opbrengst" zoals de hooiboer suggereerde.




Kijk, dat is nou een goede aanpak!

Waar ik vooral moeite mee heb is dat allerlei mensen die van toeten noch blazen weten zomaar wat chemicalien over hun land uitstorten, en zomaar een hele cocktail aan mineralen aan hun paarden bijvoeren. Volkomen blind (er wordt niet gemeten of het nodig is), en zonder te weten wat en waarvoor. Smijt maar NPK over het land, en douw maar een Pavo-koek in het paard. Sieso, klaar. Af en toe een wormspuit erbij (ook weer zonder te kijken of dat nodig is natuurlijk) enzovoorts.

Het is alsof je zonder te proeven en met een blinddoek op eten staat te koken. Een beetje van dit, een beetje van dat, geen idee wat er in dit potje zit maar het kan er wel bij, zo zit er in ieder geval nergens te weinig van in!
Wordt dit een verantwoorde maaltijd? Dacht het niet...

Wij "proeven": we nemen grondmonsters en vullen alleen aan wat nodig is, we laten een gewasanalyse uitvoeren om te kijken wat de kwaliteit van het hooi en gras is, en vullen eventuele tekorten bij de paarden gericht aan. Ook hebben we voor de zekerheid bij de veulens wel eens een bloedonderzoek gedaan om te kijken of ze misschien een supplement van het een of ander nodig hadden. Ontwormen doen we ook alleen als een eitelling uitwijst dat er wormen zijn.


Nou heb je het weer over tekorten. Denk ook eens aan de "tevelen"?
Teveel vettigheid in het eten van paarden sloopt vitamine E. Teveel ijzer (in Nederland zeer waarschijnlijk) verhindert de opname van zink. Teveel calcium (zit veel te veel in allerlei supplementen) verhindert de opname van magnesium. etc. etc.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Esther schreef op vrijdag 19 december 2008, 15:56:


Paarden "verbruiken" geen mineralen. Ze "lenen" ze alleen maar. In de mest en in zijn lijf zitten weer alle mineralen die het paard heeft gegeten. Als je de mest weer terugbrengt op het land gaan uiteindelijk alleen de mineralen die nog in zijn lijf zitten als hij naar rendac gaat verloren. Over zijn totale levensduur gezien is dat eigenlijk maar een heel klein mineralenverlies.


Bij verbrokkeling en uitspoeling verdwijnen er mineralen uit het hooi, maar die komen dan weer in het land terecht.

De meeste mensen realiseren zich niet dat je mineralen niet kan "wegmaken" of slopen. Ze gaan niet stuk, en worden ook niet verbruikt. Ze worden alleen maar door de plant geleend, en door het dier geleend. Na afloop heb je alle mineralen weer terug. Een paard is ook geen opslagvat voor mineralen, het is niet zo dat hoe ouder hij wordt hoe meer mineralen er in verdwenen zijn. Gemiddeld zitten er in zijn mest en urine evenveel mineralen als in zijn voedsel.

Mineralen kun je niet laten verdwijnen. De enige manier om ze kapot te maken is middels kernfusie of kernsplijting, maar dat zie je op de gemiddelde weide maar weinig.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Frans Veldman schreef op vrijdag 19 december 2008, 16:04:


Aha daar zit het probleem dus.
Ik vind het wel wat generaliserend! Het lijkt haast dat je denkt dat iedereen dit doet. Ik denk dat het wel waar is dat er veel paardenhouders helemaal niets weten van weidebeheer . Ook planten hebben een stofwisseling om het maar even simpel te zeggen en ze hebben wel degelijk ook mineralen nodig.
Natrium (N) heeft geen invloed op de opbrengst van gras, dus niet minder opbrengst als er een tekort aan natrium is maar een beetje meer natrium in het gras zorgt er wel voor dat het gras beter gegeten wordt, zowel in de weide als het hooi, gras met natrium is dus smakelijker dan hooi en of gras zonder natrium.
Kalium (K) In dierlijke mest zit kalium. Het is een goede meststof maar je moet er wel voorzichtig mee zijn in een paardenwei, teveel zorgt voor een te hoog kaliumgehalte en daardoor neemt het gras minder makkelijk magnesium op.
Magnesium (Mg) is een belangrijke bouwsteen voor het bladgroen,
Ca (Calcium) Heeft invloed op de zuurtegraad (pH) van de bodem, de meeste paardenweides zijn verzuurd. Planten nemen hierdoor niet makkelijk meer voedingsstoffen op.
P (Fosfor) Fosfor is belangrijk voor de wortels van het gras zodat het gras meer voedingstoffen uit de bodem op kan nemen, met een goede fosfaattoestand krijgen onkruid en slechtere grassoorten veel minder kans.

MIjn hele voorbeeld wat ik aanhaalde gaat over een tekort.
Ook de hooianalyses van die test geven aan dat er veel paarden zijn met een tekort waaronder ook gevolgen zitten van een teveel bijv de verhouding calcium, magnesium fosfor.
De hele discussie gaat om een te kort. Een te kort aan bodemleven, daardoor planten die niet meer voldoende op kunnen nemen gewoon omdat dat bodemvoedselweb 'weg' is. Dat is de oorzaak van die slechte hooikwaliteit en verhoudingen. De bodem is in grote gedeeltes van Nederland doodgewoon uitgeput. Goed voeren bestaat dus doodgewoon uit weten wat de kwaliteit is van je hooi.