Eva Saegerman schreef op maandag 8 december 2008, 12:06:


Bij hebben bij enkele van onze paarden ook dergelijke waarden. Het is inderdaad een lichte besmetting, niks om je erg ongerust over te maken. Gewoon even ontwormen. De paarden hier die lagere eitellingen hebben worden niet ontwormd. We doen dit al enkele jaren zo tot grote tevredenheid, de waarden worden ieder jaar steeds lager.

Frans

Mariss schreef op maandag 8 december 2008, 12:09:


Binnenin het paard is er geen verschil tussen zomer en winter. :)*
Wormen kapselen zich alleen maar in wanneer er een heel grote besmetting is, als er dus gewoon teveel wormen zijn om ze allemaal te eten te geven. Een overschot aan wormen trekt zich dan vrijwillig terug, kapselt zich in, en wacht op rustigere tijden. Bij een lichte besmetting hoef je je daar geen zorgen over te maken.

Frans

Mariss schreef op maandag 8 december 2008, 12:08:


Maar dat wil niet per definitie zeggen dat je paard geen enkel voordroog kan verdragen

Spirithorses schreef op maandag 8 december 2008, 12:17:


By the way:

Dat probeer ik nou juist te zeggen: NIET aandrijven maar vanuit de beweging van je paard gaan rijden, dus je verbinden en in dat gevoel gaan.

Lekker puh, kom ik toch weer terug op gevoel.

Doei, voetjevrijer....:)
Pien

Cindy Helms schreef op zondag 7 december 2008, 9:50:


Goeie moed verder met de matten en het andere werk!
Ik wacht al zeker op die foto's om eens te zien wat het bij jullie wordt.

Ik ben begonnen met eerst drainagekanaaltjes te trekken rond de hooiruif en dan stilaan de heuvel terug een beetje zijn natuurlijke glooiing te geven. D.w.z. de blubber terug naar boven verplaatsen, niet echt een leuk werkje en stinken naar de vermengde mest... Ook wel vermoeiend, een goeie test voor mijn huidige conditie!

Gezien de situatie heb ik de paarden toch terug op de wei toegelaten, in de hoop dat ze die nu niet volledig vernielen. Ze genoten er echt terug van: springen met 4 benen in de lucht, bokjes enz, net alsof het lente was!
Nu kunnen ze ook terug liggen in het gras om te rusten.

Gisteren was ik wel wat benauwd omdat Tachat een paar keer hoestte toen ik aankwam en daarna een hele tijd heel snel ademde. Misschien had hij zich wel verslikt of zo, ik weet het niet.
Hij stapte ook bijna niet rond maar zijn hanetred heeft daar met dit weer ook veel mee te maken, dan heeft hij het sowieso moeilijker stappen. Ik had ook de indruk dat een van zijn achterbenen onderaan een beetje dik was, heb daar extra gemasseerd waardoor zijn darmen dan weer erg begonnen te rommelen
Had al bijna in paniek naar de veearts gebeld (die de dag tevoren nog maar pas langsgeweest was, nota bene), maar dan toch maar besloten om het eerst een beetje aan te zien. Aangezien ik toch de ganse dag bij hen gebleven ben kon ik de evolutie goed opvolgen.
Na een paar uurtjes was hij terug volledig normaal, gelukkig maar.

Enfin, ga seffens kijken hoe het daar ginder nu is.

Het viel me wel op dat ze niet meer naar het hooi gegaan zijn sinds ze terug op het gras kunnen - dat baart me wel wat zorgen want als het zo koud is hebben ze toch hooi nodig om te warmen? Ze weten het staan, kunnen er naartoe maar moeten dan wel terug door de blubber... Ook voor het water trouwens en daar zijn ze precies ook bijna niet aangeweest.

Zou ik hen wat moeten motiveren en naar daar leiden?
Als ik zelf door de blubber moet met hooi in mijn armen om dat dan op de weide te gooien is dat ook niet echt te doen... Dan moeten zij maar zelf naar hun hooi komen, niet?

Spirithorses schreef op maandag 8 december 2008, 12:17:


Verkeerd uitgangspunt. Waarom zou het zonder druk moeten? Als je gaat dansen dan doe je dat toch ook niet door ieder danspasje verbaal te communiceren?
Als je op je paard zit heb je hoe dan ook lijfelijk contact. Het is dan voor de hand liggender, sneller, en waarschijnlijk zelfs prettiger om als bridge een lijfelijk stukje communicatie te gebruiken.
Of je nou een klikgeluidje geeft, of een zacht tikje met je vinger geeft als signaal, dat maakt verder toch geen bal uit?

We moeten gewoon een beetje af van het idee dat communicatie via contact slecht zou zijn.
Per slot van rekening is de klikker met name uitgevonden om te communiceren met dieren waarbij lijfelijk contact onmogelijk of gevaarlijk is, zoals bij de training van dolfijnen etc. Bij paarden geldt dit ook bij vele soorten grondwerk, dan is dat lijfelijke contact er ook niet. Maar zodra je er op zit is al dat gebabbel en geklik alleen maar een grote omweg, voor iets dat je ook op vriendelijke wijze voelbaar kan maken.

En dan hoor ik nog weinig over het feit dat je een klikker maar moeizaam kunt gebruiken als je tegelijkertijd ook nog teugels in je handen hebt.

Ik begrijp wel dat die aversie tegen communicatie via contact is ontstaan omdat je contact vrij eenvoudig kunt misbruiken, maar kunnen is niet per definitie moeten. Met je stem kun je per slot van rekening ook schreeuwen, wat voor een paard waarschijnlijk ook niet aangenaam is, maar moet dat dan maar een reden zijn om verbale communicatie met je paard volledig in de ban te doen?

Frans

Frans Veldman schreef op maandag 8 december 2008, 12:20:


Dat is heel duidelijke info, bedankt!