Wil schreef op zaterdag 29 november 2008, 0:30:


O god, staat me dat te wachten

groetjes

clarissa ruijgrok schreef op zaterdag 29 november 2008, 0:38:


Als je als cue: lekker, lekker, lekker... gebruikt..... en het kattenluik als bridge..... is de kans ernstig groot!

Wil schreef op zaterdag 29 november 2008, 0:30:


O ja, wij hebben meerdere keren het kattenluik moeten vervangen.
We hebben zo'n luxe, met een draaiknop met vier standen, waarbij je behalve open of dicht ook nog kunt instellen dat er maar 1-richtingsverkeer mogelijk is.

Dat laatste leek ons ideaal: wel eruit maar niet erin. De katten mogen hier alleen na inspectie het woongedeelte binnen, de diverse prooidieren moeten buiten blijven liggen, en als ze uit de sloot zijn gekropen of door de mesthoop zijn geklommen dan moeten ze zichzelf eerst schoon maken. Zijn we er niet bij dan kunnen ze in de bijkeuken blijven wachten. Daar staan ook de voer- en waterbakjes enzo. Heel slim bedacht he?

Nou, niet voor een van onze katten. Die is uiterst behendig geworden in het tegen de richting in openen van het kattenluik, zodat hij toch naar binnen kan. Het enige voordeel is dat hij daar twee voorpoten voor nodig heeft (1 om de deur naar zich toe te harken, de andere om op te blijven staan) en zijn snuit om onder het naar zich toe geharkte luik te steken zodat het niet weer dichtklapt. Tot nu toe is het hem nog niet gelukt om op deze manier konijnen, fazanten, muskusratten en duiven mee naar binnen te nemen.

Nou ja, de modderpoten, eendenkroos en paardenmest nemen we dan maar voor lief, de lijken blijven in ieder geval buiten en dat scheelt al heel wat overlast.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Frans Veldman schreef op zaterdag 29 november 2008, 0:49:


Kun je al die speciaal voor jou, onhandig mens, gevangen prooidieren niet waarderen dan?
Als ze ze netjes aan je voeten neerleggen... valt het nog mee.

Onze laatste Portugese aanwinst is volgens mij een kruising met een Lynx of zo...
Die heeft de gewoonte om in de euforie van de overwinning de prooi eerst een paar maal vrij hardpotig tegen de voordeur aan te kwakken... het allerliefst in het holst van de nacht.....
Dood moet wel dood blijven!

)

Wil.

clarissa ruijgrok schreef op zaterdag 29 november 2008, 0:21:


Katten kunnen erug snel leren. Zitten op commando leren die van ons echt in no-time. Moet je ze wel goed motiveren natuurlijk.

Ze gaan vaak genoeg zitten, precies als je ziet dat ze gáán zitten zeg je "Zit", als ze dan zitten "Goed zo!" en hup stukje vis.

T ziet er heel leuk uit, zo'n kat die braaf gaat zitten. Ik heb het mn lieveling, de allerstoutste, geleerd en juist bij hem geeft het zo'n grappig effect.

Honden en paarden zijn een stuk gemakkelijker om goed te trainen, die hebben nl in meer of mindere mate een "will to please" en die ontbreekt nogal bij de eigenwijze hooghartige kat

Isabel van der Made schreef op vrijdag 28 november 2008, 22:41:


Hoi Isabel,
Ik begin maar eens met blij en leuk dat je weer eens online bent , want das al lang geleden....

Dan terug naar het onderwerp.... wat je je hierboven afvraagt is toch niet echt zo onbegrijpelijk ?

Er is zeker een voor het paard zeer begrijpelijke communicatie die daaraan mee helpt.
Een louche handelaar die in het voor mij onverstaanbare russisch of bijv. grieks iets van mij wil vertrouw ik ook niet zo....
Maar dat snappen wat jij "zegt" lijkt mij niet de grootste reden van vertrouwen.

Het vertrouwen komt nmm. hoofdzakelijk door het bijna totaal , nml. alleen in noodgevallen , afwezig zijn van straffen op dingen die het paard niet van jou begrijpt en dus moet leren.

Er wordt , buiten die zeldzame noodgevallen die je als verstandig paardmens ook nog eens probeerd te ontwijken , niet gestraft om iets te leren of te doen bij een vraag van de "clickeraar".... dus is er ook geen wantrouwen.

Nu zal ik "straffen ontbreken" uitleggen volgens MIJN mening om het wat duidelijker te maken:

Straffen is nmm. gelijk aan elke handelingen van een leermethode die gebaseerd is op ontwijkingsleer.

Clickeren zoals hier uitgedragen is niet gebaseerd op ontwijkingsleer.

Een dier iets dwingen te doen wat het eigenlijk liever niet doet is nmm. dan dus ook straffen (hoe zacht die dwang ook is)

Dwang in een noodgeval is echter niet altijd te voorkomen en dan ook een zeldzaam moment waarop een clickeraar in paardmans ogen zal "straffen" volgens MIJN mening/definitie.
Paardmans begrijpt immers niet dat het door jou ingrijpen (dwang) net niet onder die trein is gekomen en heeft daarmee dus niets geleerd maar is slechts voor een voor hem/haar onbegrijpelijk iets "bestraft".

Zo... MIJN mening eens een keer redelijk kort samengevat en hopelijk niet in het marsiaans.....

Piet schreef op vrijdag 28 november 2008, 23:16:


DAMMMM ..... jij was nóg korter.
Ik leer nog steeds van je piet

Spirithorses schreef op vrijdag 28 november 2008, 23:31:


Eigenlijk he , Pien , als ik jou zo lees.... moet jij dat hele stuk nog eens over lezen.
Want in het hele stuk wordt met geen woord gerept over welke vorm van beloning....dus ook niet over voer ?

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 28 november 2008, 17:06:


Verklaar jij mij dan maar waarom een paard dit ook voor iemand op zijn vraag wil doen midden in de wei tussen zijn paardenvrinden en waar het gras zonder noemenswaardige moeite zo aan de voet gegeten kan worden.
Als de beloning maar groot genoeg is .... WIL dat paard dat geheel uit eigen wil dus wel doen.
En die beloning hoeft niet eens een stuk wortel of ander voer te zijn....
Voedsel is nml. slechts EEN manier van belonen....maar wel als het lekker is de sterkste om zo snel mogelijk het gewenste resultaat te halen.

Frans Veldman schreef op woensdag 26 november 2008, 15:25:


Tja... een eigen mening hebben over welk dier je wel en niet zou moeten redden is leuk en natuurlijk ook jou goed recht.

Maar leuker was het als je dan ook nog weet wat het dier "mankeert" en zo voor je andermans mening (zoals de mijne) onderuit wil halen.

Dat je je niet geheel ingelezen hebt over dit paard is uit bovenstaand al wel te begrijpen.

Het betreffende paard is van 1987 , nu dus 21 jaar jong.

Uitgaand van jou bovenstaand schrijven is de kans dat je als toekomstige "eigenaar" ( de gemiddelde leeftijd van de lezer hier ingeschat ) dit paard toch wel overleefd.
Daarom dus ook een stuk grotere kans dan waneer je een veulen neemt die nog 40 jaar mee gaat op een vast adr. voor dit paard.

Een jong veulen bij de slager weghalen zal nmm. dus eerder in aanraking komen met verandering van eigenaar op oudere leeftijd ..... met alle risico's van dien..... dan een al wat ouder paard zoals deze.

Daarnaast is het alleen een luchtzuiger (naast de door PenS geconstateerde maagzweer , waaraan ik sterk twijfel gezien haar readings niet echt betrouwbaar zijn) en was het een gezond dier toen het door PenS werd binnengehaald.

Mocht het dier naast het luchtzuigen toch meer mankeren door de tijd die het bij haar heeft doorgebracht lijkt me een deskundig opgestelde medicatie van een echte dierenarts succesvoller op een kans op genezing dan de door haar gehanteerde anijs kraalenkettinkjes enzo.

Iig voor MIJ geen redenen dus om het dier dan maar bij voorbaat te laten staan bij de slager.

Maar we zullen het zien, want geslacht is het niet.
Er zijn dus idd. gelukkig meer eigenwijze en anders denkende personen zoals ik die wel voor zo'n dier alles op alles willen zetten wat het dier ook verdient.

Ook jij hoeft het overigens niet met mij eens te zijn hoor.... ieders zijn keus en denkwijze....

Frans Veldman schreef op zaterdag 29 november 2008, 0:08:


Misschien overdrijft Piet onbedoeld het contrast ietwat maar "eigenlijk hetzelfde" is het echt niet.
Vooral van jou valt me het gehalte aan wetenschappelijke houding en reflectie in deze gedurig en nog steeds wat tegen.
Heb je mijn recente postje omtrent de berekenbaarheid van kwaliteit van informatieoverdracht bekeken?

Frans Veldman schreef op vrijdag 28 november 2008, 17:17:


Nee. Gaf ik je gister ook al gelijk in.
Logica achter deze conclusie is dat trainers, anders dan clicker, dus even goed moeten leren timen. Clicker echter geeft een veel duidelijker directe feedback of de zelf ook lerend trainende mens dat goed doet. Alleen dat al lijkt me een groot pluspunt.


Moeten versus willen maakt echt wel veel uit en werkt cumulatief in grotere verbanden (ruimte, acties) en langere chains (tijd, sequenties).

Ik snap echt niet dat jij dat niet inziet... dat paardenmensen geen interesse hebben in mijn wiskundige modellen is tot daar aan toe maar het is in praktijk heel duidelijk als je de lichaamstaal van een typisch "parellipaard" naast die van een typisch "clickerpaard" ziet.
Beide kunnen vol inzet dezelfde dingen doen (want waarom zou de magnitude van ontwijking, van moeten minder groot zijn dan die van willen?) maar de uitdrukking van heel het wezen is verschillend. Ik heb een parellipaard nog nooit initiatief zien nemen, nog nooit aan de mensen zien vragen om méér.