Cindy Helms schreef op vrijdag 28 november 2008, 21:11:


Ik ben het met je eens, ik vind het ook geen reclame Wij hadden vorig jaar hetzelfde probleem. Onze twee hengstveulens waren 1,5 en gingen dagelijks meermaals languit liggen op het warmste plekje, een soort openlucht potstal. Met geduld, een bak warm water en een spons krijg je de klitten en korsten op de duur toch wel onder controle hoor. Gewoon één plek per keer, goed laten weken, en met warm water oplossen, en dan droogwrijven. Dag erna andere plek, enz..

Dit jaar liggen ze veel minder, en nu is het met de borstel goed bij te houden. Ik haal dagelijks de borstel eens snel over de ligplekken, en in het weekend neem ik de tijd om ze eens stevig af te stoffen.
Groetjes,
Elke

Arabesk schreef op vrijdag 28 november 2008, 21:09:


Ik heb een aantal jaren wedstrijden gereden en ik kan wel zeggen dat wedstrijdpaarden, western, in dit geval, in heel veel opzichten 'anders' waren. Slimmer, zelf meedenkend, meer air, etc en dat onderscheidt hen van de 'meer gewone huis-, tuin- en keukenpaarden'.

Een cuttingpaard bijvoorbeeld móét schrander, zelfdenkend en snel zijn om samen met zijn rijder met de koeien et werken. Een reiner moet willen bewegen, zichzelf willen laten zien, willen performen.
Een Barrelracer moet ook op topsnelheid koel in het hoofd kunnen blijven. Het is niet voor niks dat van de 10 goede paarden er misschien 1 á 2 goed genoeg zijn om de stress, druk en het performen aankunnen.
Als veulen pik je ze er al zo uit. Die veulens zijn anders, hebben air, laten zich zien, vallen op.

Een goede trainer weet dit, wat al aanwezig is in zijn paard, te ontwikkelen, zonder het paard daarbij tekort te doen.

Groet, Pien

Moniek schreef op vrijdag 28 november 2008, 21:49:


En dat ben ik met je eens, ik heb ook de indruk dat klikkeren vertrouwen, een veilgheidsbasis, geeft, en ik moet toegeven dat ik niet begrijp waarom dat zo is, als het zo is.
Verder geeft het in mijn ervaring (slagen om de arm) een enorme wil om het goede te doen, en niet zozeer om dat snoepje te krijgen, maar om te voldoen aan het wederzijds respect. Ja, ik weet het, enorm antropodinges, maar ik ben zoekende.
Ik klikker weinig, geef weinig voedselbeloning, en toch is er die enorme rust en, ik kom er weer op terug, harmonie, als alles klopt, als de communicatie werkt.

Isabel

Spirithorses schreef op vrijdag 28 november 2008, 22:38:

Marre, kijk eens naar de titel hieboven.
Moeten we dit topic niet naar PN verslepen?

Groet, Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 28 november 2008, 22:43:


Of HN gewoon opdoeken? Dat alles weer onder één forum komt?

Piet schreef op vrijdag 28 november 2008, 22:15:


Jammer dat dit door jou als gelijk aan twijfel over kunnen geinterpreteerd wordt omdat dit uitnodigt tot strijd.. Is een mogelijke interpretatie. Andere mogelijkheid is geen interpretatie.

Daar zou ik ook nooit aan meewerken!
En zo arm is het dier nu ook weer niet. Staat hier lekker paard te wezen en te moederen over een moederloos veulen van 5 maanden.

Moniek

Isabel van der Made schreef op vrijdag 28 november 2008, 22:41:


Ik begrijp dat net zo min, maar ik veronderstel dat het samenhangt met een behoefte aan samenwerken. Mensen hebben die behoefte en in mijn ervaring honden en paarden ook. Samenwerken is fijn en stelt overleving veilig?

Moniek