Piet schreef :


Hier ga ik toch weer even op reageren

Blijf jij alsjeblieft wel de mensen de ruimte geven om hun eigen mening te houden? Zoals er mensen zijn die misschien niet van dressuur of western houden zijn er ook mensen die niet van één bepaalde methode houden. Dat heeft niet altijd van doen met het wel of niet slagen ervan, dat heeft te maken met de uitvoering. Zo heb ik geen zin om altijd snoepjes of wortelstukjes in m'n zak te hebben. En tóch ben ik in staat mijn paarden op een adequate manier te belonen. Een beloningswoord of een andere manier van trainen is ook heel waardevol. Het feit dat ik niet standaard clicker-met-voer maakt mijn paarden niet getraumatiseerd, ook al zou jij dat wel vinden. Wat dat betreft voel ik meer voor het operante conditioneren zoals Egon het beschrijft.

De dingen (op de grond) die ik met mijn paard(en) clicker werken perfect, maar ik zou er nou eenmaal niet aan moeten denken dit altijd en overal toe te passen, ik vind er de methode net wat te omslachtig voor en ik blijf zeggen dat je door technisch te trainen minder in je gevoel gaat.

Dit wil ik je toch even meegeven, jij duikt er weer gelijk bovenop maar ik blijf hierover tegen je zeuren.
Er is nou eenmaal méér op de wereld dan 'jouw ding' alleen, en oogkleppen zijn nergens goed voor.

Groet, Pien

Frans Veldman schreef op donderdag 27 november 2008, 22:21:

Een paar maal ga ik lopen, maar daarna ga ik echt wel iets anders
bedenken, maar ik denk niet dat dit een goede vergelijking is.

2 # zaken hier het willen en de technische hulpmiddelen
Ik denk er toch anders over.Om het terug naar onze soort te hebben
wie levert het beste werk, de toegebrulde of de gemotiveerde werknemer?
Ik ben er zeker van moest ik bij Pasha veel druk willen gebruiken dat ik er niet ver zou mee geraken.
Doet me stilstaan bij de vraag of er voor paarden ook zoiets zou zijn als een runners high.

Mee eens, maar gewoon sport zou wel moeten lukken .

jan.

Gudrun schreef op donderdag 27 november 2008, 23:14:


He Gundren,

Niet veel mensen zijn in staat te doen wat jij hebt gedaan en ik neem mijn petje ervoor af(heb ik niet maarja!)

Onze overburen kregen jaren geleden zo'n heel klein kindje dat bij de arts in de hand lag toen ik als kind voor het raam mocht kijken.
Echt ongelofelijk klein en het is toen overleden,ben het nooit vergeten.

Dat werk is volgens mij iets voor mensen die hun hart op de goede plaats hebben en met veel zorg voor de stumpertjes zorgen en hun ouders de nodige troost kunnen geven.

Mensen en dieren zijn soms afhankelijk en jij was op sommige momenten de aangewezen persoon om voor dat kindje of paardje te zorgen.

Het breekt op dat moment je hart maar denk aan de ouders die er niet alleen voor stonden en de kindertjes waren in veilige liefhebbende armen !

Ook jouw kleine Bolleke kwam op een of andere manier bij jou terecht om op een eervolle manier afscheid te kunnen nemen van het bestaan hier,je hebt er alles aangedaan en een ander brengt zijn/haar dier gewoon naar de slager.

Wees trots op jezelf en je werk wat je gedaan hebt,wij zijn hier trots op je en het tekend je,je bent een schat!
Conny

Gudrun schreef op donderdag 27 november 2008, 12:55:


Oh Gudrun, mijn medeleven voor jou en de familie. Woorden zijn niet voldoende op zulke momenten. Ik voelde me bij het lezen zoals bij het heengaan van ons Landa vorig jaar. Sterkte! Peggy

Cindy Helms schreef op vrijdag 28 november 2008, 9:29:


Ik begrijp dat ook niet goed, nog nooit gehoord van een onbeslagene.

Trouwens, jij hebt Gijmelse spanjolen

jan.

kope schreef op vrijdag 28 november 2008, 10:24:


Gudrun, ik weet spijtig genoeg perfect hoe je je voelt.. meer dan woorden van steun kunnen we elkaar niet geven. ook al kennen we elkaar niet persoonlijk, ben er wel als je een babbel wil.

Gudrun schreef op vrijdag 28 november 2008, 9:34:


Hoi Gundrun,Als ik in het voorjaar en najaar basisbrokjes voer doe ik er scheutje zonnebloem olie door.
Was tip van de dierenarts,vooral nadat ze koliek hebben gehad ,bijvoorbeeld zandkoliek.
Ze kunnen gevoelige plekjes in hun darmen hebben van zand of andere dingen,wormen en als dat zeer doet kunnen ze buikpijn krijgen en al gaan stoppen met eten en beginnen te rollen.
Daardoor verzwakken ze al en kunnen ze hard achteruit gaan.
Heb ook altijd lijnzaad in huis om te koken als ik denk dat het nodig is.
Paardjes die niet meer willen/kunnen eten voer ik dan met grote schapenspuit gevuld met gekookt lijnzaad met daarin opgelost basisbrokjes.

Veel succes met uitzoeken van een mooie appeboom.
Je hebt ook zelfbestuivers geloof ik,wij hebben mini elstar en mini golden delicius.
Lekkere appeltjes!!

Groet Conny

Frans Veldman schreef :


Leuke discussie voor op PN. Ben het met je eens trouwens.
Groet, Pien

Oh Gudrun, lees het nu hoe het met Bolleke is gegaan...
Wat erg... Smurfke (pony) is 2 jaar geleden ook in mijn armen gestorven, doet vreselijk veel pijn... Ben ook aan het huilen, het doet me erg denken aan hem en vindt het vreselijk erg voor jou en de kinderen...

Goed afsluiten is belangrijk, je hebt alles gedaan wat je kon, het gebeurt en je hebt het niet in de hand, je bent machteloos en persoonlijk vind ik dat het moeilijkste om mee om te gaan. De grootste troost is dat hij het goed en fijn gehad heeft bij jou en dat hij vredig en veilig is kunnen gaan rusten...

Veel sterkte!
Jolijn

Spirithorses schreef op vrijdag 28 november 2008, 10:14:


Ja, ik had niet anders verwacht, alleen jammer dat je de aanvulling wegknipt.
Gevoel voor een onervaren iemand is onzin en geen enkele beginnende trainer heeft daar iets aan. Dat krijg je pas als je een methode kent. Dan weet je vanuit je gevoel, wat niet anders is dan ervaring, hoe en waarop je moet reageren.
Belonen met voer is een primaire beloning, elke andere manier is secundair en werkt dus automatisch minder krachtig. Het zal de hoeveelheid werk wat een dier wil uitvoeren voor die beloning dus ook minder maken, m.a.w.: je bent niet optimaal aan het werk.
Ik denk echter niet dat je kunt vinden dat ik ERGENS geschreven heb dat belonen met iets anders dan voer, traumatiserend op een paard `zou werken. Ook onzin dus helaas.
Kom op Pien, ik weet dat het voor jou een enorme klus zou zijn om clickertraining in je lessen door te voeren en dat je er daardoor alleen al niet aan moet denken. Al je trainingen zouden op hun kop staan. Bovendien mis je de kennis ervoor en geloof je daardoor niet dat clickertaining (EN tagteaching) voor paard EN ruiter fantastisch werkt.
Oogkleppen? Je vergeet altijd tegen wie je het hebt. Dat zou kunnen kloppen als ìk niet wist hoe jouw manier van werken is. Exact zo heb ik het geleerd. Dat ik die manier achter me heb gelaten komt alleen maar omdat ik een betere heb gevonden.
Het stoort me alleen dat mijn werk wordt afgedaan met dooddoeners als 'daar ben ik te lui voor' terwijl er onvoldoende kennis en ervaring over en mee is.
Het feit dat je nu tegen Egon aanschurkt bewijst dat alleen maar.

Piet

jan seykens schreef op vrijdag 28 november 2008, 10:24:


Had ik nog niet aan gedacht t'is eigenlijk Wolfsdonk vs. De Gijmel ... t'zal hem daar in zitten

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 27 november 2008, 21:46:


Zoals ik zei: ik VERMOED dat... waar wij GEEN BENUL van hebben.
Maar als Eddy àlles al zo goed weet, ja waarom zouden we dan ooit nog eens verder denken hé...
Nu ja, ik laat het hierbij. De kraan druppelt weer iets te snel...

Piet schreef op vrijdag 28 november 2008, 9:53:

Is zeker zo dat het klikkeren mij moeite kost (zou gek zijn als dat niet zo was), en toen ik mijn hond kreeg, dacht ik, kom een totaal onverpest dier, we pakken het klikkeren weer op. En ik heb (foei) nooit les erin gehad, wel erover gelezen (hier op het forum, Don't shoot the dog, Teblick, Egon's OC cursus) en begrijp het basis principe, maar het kost veel concentratie.
Hoe dan ook, was leuk hondje klikkeren, zij vindt het ook leuk. Nu is ze geen pup meer, en kent het klappen van de zweep in het dagelijks leven. En ik klikker niet meer met haar. Ik heb haar wat kunstjes geleerd, ze kan door hoepels springen en op d'r rug gaan liggen, maar waar dient dat eigenlijk toe?
Wat ik belangrijk vind, voor paard en hond, dat ze begrijpen wat ik vraag zodat we kunnen communiceren en dat er geen geschreeuw of gesjor nodig is als we in vreemde situaties terecht komen.
Paarden hond en ik leven zo rustig in harmonie en meer vraag ik niet. Kunstjes boeien me niet.

Isabel

Piet schreef op vrijdag 28 november 2008, 10:58:


Weet je Piet, ik zou hier doodgraag eens de put opentrekken. Eigenlijk wil ik dit al heel lang. Maar ik kan dat niet maken omdat ik mijn collega trainers niet wil afvallen. Misschien krijgen we op onze vergadering op 3 december de kans om het er op ons gemakkie over te hebben. Ik kan je dan ook een paar voorbeelden (en namen!) geven.

Wij komen nog steeds bij geclickerde paarden (oa om te bekappen) die zich niet kunnen gedragen ondanks soms wel twee jaar clickertraining onder begeleiding van een trainer.
Dit is overigens géén aanval tegen jou want jij traint deze paarden niet, maar ik word er soms zwaar gefrustreerd van als ik zie hoe mensen clickeren interpreteren. En om die mensen heen lopen ook weer trainers rond

Voor mij is het allang geen 'ingewikkelde manier van voerbelonen' meer. Ik weet dat ik er ooit zo over dacht maar dat heb ik bijgesteld, net zoals ik ook in de bres spring wanneer mensen beweren dat je van clickeren opdringerige paarden krijgt want ik wéét dat dat niet zo is.
Ik draag de clickermethode wel degelijk een warm hart toe terwijl ik er op hetzelfde moment ook nadelen aan vind kleven.

En inderdaad: In mijn lessen is het ondoenlijk met voedselbeloning te werken maar de paarden worden wél op het juiste moment beloond dus daarin zit weinig verschil, behalve dat ik wel iets met druk vraag want ik vind lichte druk geen enkel probleem en zo te zien de paarden ook niet.
Tot het moment dat het tegendeel bewezen is waarbij we ervaren dat mijn paarden moeite hebben/ongelukkig worden van het gebruik van druk zal ik me fijn voelen bij mijn methode.

Die jij verder amper kent want je hebt me nog nooit zien lesgeven en je hebt mij nog nooit zien rijden!

Er is meer. En het moet bij de persoon zelf passen. Dat is wat ik zal blijven uitdragen. Verder no hard feelings.

groet, Pien