adrienne schreef op woensdag, 27 oktober 2004, 22:42:

Er zijn meerdere manieren om je paard zonder geweld in een trailer te krijgen. De manier zoals hier in de site beschreven werkt. Ook door zachte aanhoudende druk op het leidtouw te geven en dat weglaten vallen op het moment dat je een beweging in de goede richting voelt, krijg je je paard in een trailer. Het is hetzelfde als wat Hans beschrijft maar ik denk dat je paard er meer van leert. Je beloont hem dan met rust als hij toegeeft aan de druk en daarna begin je vanuit dat punt weer opnieuw. Dus wat druk op het leidtouw zetten en wachten......., kan best even duren voor je reactie krijgt, maar jij zorgt dat je meer geduld hebt dan je paard. Op het moment dat hij nageeft, doe jij dat ook. Dit is in tal van andere situaties te gebruiken. Lokken met snoepjes is niet de manier. Mensen denken soms dat clickertraining zo werkt maar in dat geval lok je hem niet met snoepjes, maar beloon je hem ermee, een wezenlijk verschil!
Piet

Ik heb de draad niet gevolgt.

Maar zijn je paarden gewend s'nachts buiten te staan?

Hier lopen veel herten rond en het is de bronstijd.
Ik schrik me soms een ongeluk van het gebrul.
De paarden kijken even in de richting waar het vandaan komt en dat is het.
Zo ook met een eenzame jager of als we in de verlichte bak rijden, met een hert die in de bosrand uit de schemer te voorschijn komt.

Ze kijken, maar schrikken..............nee.

Maar ze kunnen het ook elkaar aanleren om te schrikken.
T'is maar net waar en met wie/wat het begon.
Zit je zelf meer aangespannen op het paard?
Schrik je zelf van geluiden of bewegingen?

We merken met nieuwe paarden dat zij meer op wacht zijn.
Maar ze kijken naar de rest en als die niet reageren......zal het wel niet eng zijn.

adrienne schreef op woensdag, 27 oktober 2004, 13:22:


Hoi Adriënne,

Je verhaal komt me bekend voor. Ook mijn paard was best makkelijk behalve als het op trailerladen aankwam. Het gaat nu gelukkig stukken beter. Een paar tips waar ik veel aan heb gehad:

- inderdaad geen mensen om je heen met allerlei (goed bedoeld) advies. Dat maakt het paard alleen maar argwanend en dan vertrouwd hij het helemaal niet meer. Een rustig iemand die het vertrouwen van het paard kan winnen zou misschien nog wel kunnen maar je zult het op den duur toch zelf moeten doen.

- mijn ervaring met een lijn achter de achterhand etc. is dat dit soms werkt (eenmaal) maar de volgende keer weer niet. Is dus geen structurele oplossing.

- van een cursus trailerladen bij Voest heb ik vooral geleerd dat je vooral niet teveel kracht moet gebruiken. Ik maakte bijv. de fout om te hard te trekken waardoor het een krachtmeting wordt en dat moet je juist voorkomen. Het moet irriterend/onrustig voor het paard zijn. Niet meer dan dat. Vooral ook niet vergeten om de druk direct los te laten zodra hij een stap in de goede richting doet. Het is niet een kwestie van het paard naar binnen trekken maar meer "als je deze kant op komt dan krijg je rust". Geef 'm die rust ook en laat je niet verleiden om gelijk weer de druk op te voeren.

- ook bij Voest geleerd: Je kunt het laden goed oefenen door alle afzonderlijke delen van de trialer (een loopplank, een nauwe ruimte, iets waar je onderdoor moet) ook afzonderlijk kunt trainen, hierbij gebruik maken van lichte druk (ongenaam maken) en vooral belonen (druk weghalen) zodra er (letterlijk) een stap in de goede richting wordt gedaan.

- Ook regelmatig oefenen zonder dat je daarna daadwerkelijk wegrijdt zodra hij in de trailer staat. Was nl.ook een fout die ik maakte. "Pfff..hij zit erin...snel klep dicht en weg...ben al laat....". Hij moet eerst goed ervaren dat een trialer rust betekent (iets positiefs).

Momenteel ben ik bezig om tijdens het grondwerk mijn paard mooi naast me te laten lopen in plaats van achter me aan. Ik gebruik een carrotstick (Parelli) om, als het nodig is, wat lichte druk achter het paard te brengen zodat hij wat meer voorwaarts gaat (in combinatie met duidelijke focus/lichaamstaal/wijzen naar voren). Dit soort werkt komt me ook goed van pas bij het trailerladen. Ik kon 'm vorige week op deze manier zo voor me uit de trailer in sturen. Maar geloof me...als ik daadwerkelijk weg moet zal het niet zo makkelijk gaan...

Wat kan ik verder nog zeggen...veel geduld hebben. Na 2.5 uur een voetje op de klep lijkt mischien niet veel maar het is een begin. Sommige paarden hebben nu eenmaal een hekel aan een trailer en eigenlijk is dat heel logsich (jezelf laten opsluiten in een donkere, nauwe ruimte is erg onnatuurlijk voor een paard).

Ik denk dat je het goed aanpakt. Misschien heb ik je een tip gegeven die je net even weer iets verder kan helpen.

Succes!

Edward

edward larkens schreef op donderdag, 28 oktober 2004, 8:52:


Hoi Edward, als ik gewetenhad dat jij het zo prima uitgebreid zou verwoorden, had ik er niet ook nog eens over geschreven.
Dit is de methode van Dorrance, zoals beschreven wordt in zijn boek True horemanship through feel en zoals ik al zei, het is overal op toe te passen, dus niet alleeen bij trailerladen. "Lichte" druk is inderdaad, zoals je zegt , belangrijk en meegaan met diezelfde druk als je paard achteruit loopt of zijwaarts o.i.d. Je paard leert dan zonder vechten dat nageven gemakkelijker is en als hij het beu wordt komt hij. Want zoals in dat boek staat "Uiteindelijk gaat iedereen zitten" En zelfs de lichtste druk
Ik zelf gebruik hier bovenop mijn clickeren als een extra motivatie bij het nageven. Dus: nageven, druk weg en Yes, belonen. Heeft ie tig keer zo snel door.
Piet

Sinds een paar dagen is mijn Idunnetje van haar voorijzers af. Achterijzers volgen nog over een maand, heb het advies gekregen van iemand die student Natuurgeneeskundige Veterinair is om niet alle 4 de ijzers er tegelijk af te halen i.v.m. de afvalstoffen die nu vrij gaan komen. Dit speciaal ook omdat ze al een hoefbevangen verleden heeft. Tot zover de uitleg dus over eerst de ene 2 en later pas de andere 2.
Maar na de eerste dagen hoogst verbaast te zijn over hoe goed (vrijwel niet gevoelig) ze eigenlijk liep met haar toch wel erg slechte voetjes was ze gisteren toch echt wel duidelijk gevoelig. Heel logisch dus, en waarschijnlijk had ze de eerste dagen gewoon nog niet zoveel gevoel in haar voeten en is nu de doorbloeding en daarmee haar gevoel op gang gekomen. Op zachte ondergrond loopt ze prima maar op harde ondergrond loopt ze gevoelig.
Oplossing hoefschoenen dus. Mijn voorkeur gaat uit naar die van Smid (mede dankzij alle goede ervaringen die ik hier hoor )
Mijn vraag is hoe het zit als ik b.v. nu eerst besluit alleen voor de voorvoeten schoenen aan te laten meten. Hoe duur is dit aanmeten trouwens? Ik kan dit nergens vinden. Ik heb nl. de hoop dat haar achterhoeven gewoon schoenloos kunnen blijven. Maar stel dat toch blijkt dat ze daar ook schoenen nodig zou hebben....dan moet ik nog een keer aanmeet kosten betalen. Ja vast wel, logisch ook.
Terwijl ik dit typ kom ik eigenlijk zelf met een oplossing....er is vast een wachttijd. Tegen die tijd kunnen de achterijzers er ook af, dat kan die aanmeet persoon dan mooi doen. En voor alle 4 de voeten kunnen mallen gemaakt worden terwijl ik eerst alleen een paar voorschoenen bestel. Dit zou toch kunnen lijkt me?
Ik vind het allemaal zoooooooo spannend en loop de hele tijd Idunn te vertellen dat het me zo spijt dat ze nu pijn heeft maar dat het allemaal goed komt en dat ze hele mooie voetjes gaat krijgen.... Ondertussen ben ik ook best trots op mijn eigenhandig bekapte voetjes, zo dat moest ik even kwijt Hahaha!

Saskia

Idunn schreef op donderdag, 28 oktober 2004, 10:08:


Ja dat kan wat je zegt.
Voorwaarde bij aanmeten is dat je paard van alle ijzers af moet zijn (dhr. Smit verwijderd ook geen ijzers, moeten er al af zijn bij hem).

Ga je naar Smit in Rijssen zelf, dan kost het aanmeten niets. Laat je iemand ervoor komen (zie op zijn site wie dat doen), dan kost het 75 euro voor 4 mallen. Je kunt dus inderdaad alleen eerst de voorschoenen bestellen en later ook achterschoenen. Je hebt dan alleen verzendkosten (want mallen opsturen en later weer mallen en schoenen terugkrijgen). Ik heb direct 4 schoenen laten maken, ondanks dat Isabella achter altijd onbeslagen was al. Dit op aanraden van de heer Smit die vond dat een paard voor de kar beter op 4 schoenen kon lopen. Daarbij ontweken wij altijd de paden in het bos die semi-bestraat zijn met grof puin en stenen en daar kunnen we nu wel probleemloos overheen.

De gevoeligheid kan inderdaad komen doordat de doorbloeding nu weer op gang komt in het been en de hoef.

Groeten,
Ingrid