Wil schreef op donderdag 20 november 2008, 13:06:


Bij mensen (lees ik hier in een gids voor gezonde voeding) die een te snel werkende schildklier hebben, krijgen hartkloppingen van de geringste hoeveelheid Jodium. Dat geld echter niet voor jodium in zeezout omdat die natuurlijk gebonden is. Het gold wel voor het Jodium dat vroeger in Nl toegevoegd werd aan keukenzout.

En wat is er bekend over of keukenzout chemisch gereinigt is en chemisch is witgemaakt en strooizout chemische middelen toegevoegd krijgt om het droog en strooibaar te houden (zoals in dit boek beweerd wordt).
Het zou natuurlijk kunnen dat paardenzout aan deze keurigheden ontsnapt is?

Groet, Michiel

Wil schreef op donderdag 20 november 2008, 13:06:


Zeker heel jammer. Het had ons zo leuk geleken als zeezout perfect zou zijn voor paarden. Er zit ook nog eens heel veel magnesium in, echt ideaal. We waren enthousiast, tot we gingen berekenen wat het Jodiumgehalte zou zijn, dit was helaas ook nog eens de laatste waarde die we gingen berekenen. En dat jodiumgehalte bleek niet een beetje te hoog, het was echt gigantisch hoog. Een factor 100 meer dan in normale likstenen zit... En laat paarden nou net veel gevoeliger zijn voor jodium dan de meeste andere zoogdieren...

Ik kwam trouwens ook hier en daar wat waarschuwingen tegen dat spullen die uit de zee komen (wieren, algen) ook zoveel jodium bevatten dat het voor paarden al gauw toxisch is. Tsja, ik heb het altijd al een eigenaardig idee gevonden om een uitgesproken landdier zee-eten te geven.

Uiteraard hebben we alles nog eens grondig overgekeken of we niet ergens een komma verkeerd hadden of zo... Helaas!


Ik heb niet uitgezocht hoe het zit met mensen, of zeezout voor ons wel direct eetbaar is. Mensen hebben in verhouding meer jodium nodig, en wij eten ook niet zoveel zout als paarden. Maar wie weet, moeten ze voor mensen ook een deel van het jodium eruithalen. Als dat zo is dan is het zeezout uit de supermarkt wel een optie.


Ze likken er inderdaad graag aan. Ik denk dat dit is omdat de Himalaya-steen minder snel oplost. Hij zal dus minder zout smaken. Ik kan me goed voorstellen dat er zelfs voor paarden die hunkeren naar zout er toch wel een limiet is aan hoe zout iets moet smaken. Wij mensen vinden een schep puur zout nou eenmaal ook minder lekker dan wanneer het een beetje verdund is.

De ideale liksteen zou dus ook wat moeilijker oplosbaar moeten zijn.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

izi schreef op donderdag 20 november 2008, 13:26:


In het begin is het mooi, en ruikt het lekker. Als het er al wat langer ligt krijg je spijt. Het begint te rotten, te stinken, er gaan allerlei beestjes in wonen waarvan je het bestaan nooit wist, het wordt een prut, de mest en de snippers zijn niet goed uit elkaar te houden en het wordt een grote drekbende.

Dat was eens maar nooit meer.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Piet schreef op donderdag 20 november 2008, 0:07:


Ik neem zeker contact met je op hierover Piet, alvast bedankt voor je aanbod!
En wil ik even inhaken op het volgende:
Pien heeft ook gelijk in wat ze zei, dat hoor je me niet ontkennen.
Helaas zijn niet alle paardeneigenaren het hiermee eens (zoals we allemaal hier wel weten) en hier gaat het dus om een paard wat kort geleden is weggegeven (25 jaar, allerlei gebreken en dan gooi je het dus weg!) achtergrond dus weinig van bekend, eigenaar is meisje van 15 jaar, dus weinig kennis hierover en ook nog fan van de Anky van Grunsven dynastie.
Daarom vraag ik hier hoe ik dit het beste kan doen, en ja de lichamelijke problemen zullen zeker moeten worden bekeken, maar ik heb daarvoor nog steeds de medewerking van de eigenaar nodig en zoals we weten is dat best nog wel een strijd die soms moeizaam en soms helemaal niet te winnen valt.
Ik heb het hele (kleine) erf bij ons al zo'n beetje op de vriendelijke toer gekregen, dus ik doe mijn best!

Michiel schreef op donderdag 20 november 2008, 13:28:


Ik weet niet hoe ze vroeger jodium toevoegden aan het keukenzout, en in welke hoeveelheden dat gebeurde. Wellicht was dit ook weer een kwestie van "meer is beter", met overdreven hoeveelheden tot gevolg.
Het meeste zout krijg je overigens nog steeds binnen via je brood, en dat is dacht ik wettelijk nog steeds verplicht gejodeerd zout. Bij mensen die nooit brood eten (Atkins) schijnt een enkele keer nog wel eens een jodiumtekort te kunnen voorkomen.

Eet je gewoon brood van de bakker dan zit de reactie op het zeezout of keukenzout toch helaas vooral tussen de oortjes vrees ik, want voornamelijk krijg je dan ongemerkt toch JoZo zout binnen.


Als je keukenzout oplost, en alle zand en vezels eruit filtert (met een koffiefilter of zo) dan wordt het mooi wit. Het keukenzout wordt niet voor niets diep uit de grond gehaald; dit doen ze omdat het in tegenstelling tot zeezout niet chemisch gereinigd hoeft te worden. Als ze nou toch aan het reinigen slaan dan zouden ze liever zeezout nemen, daar is goedkoper aan te komen.


Strooizout kan van alles zijn, maar doorgaans is het geen keukenzout. Het wordt steeds populairder om met magnesiumchloride te strooien. Het schijnt ook beter te zijn voor het milieu. Alleen smaakt het niet zo zout, eerder bitter, dus het heeft geen zin om het in brood te stoppen. Zeezout bestaat voor 7% uit magnesiumchloride. Misschien dat ze het daaruit halen, en de rest kan dan misschien naar de supermarkt om te worden verkocht als zeezout?

Tijdens de voorbereidingen voor het artikel over likstenen kwam ik nog ergens tegen dat de wilde mustangs in Amerika regelmatig aan het asfalt staan te likken in gebieden waar ze magnesiumchloride strooien.
Tsja, dat is natuurlijk ook een manier om wat extra magnesium binnen te krijgen.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

http://www.music4freestyle.com/MySpacePages/OutdoorGelderland2007GrandPrixSpecial.html

Onderaan, anky en een reining clinic.

'Ik kan ook met één hand!!' Haha!

Sieta schreef op donderdag 20 november 2008, 13:58:


Sorry, ineens een oud topic naar boven gehaald.

izi schreef op donderdag 20 november 2008, 13:26:


meter of 2 wegblijven van de slootkant
laten begroeien met riet als oeverversteviging
en het wordt nog gegeten door de paarden ook

houtsnippers zijn goed voor 1 jaar
daarna is het pure smurrie

Frans Veldman schreef op donderdag 20 november 2008, 13:36:


Heb even een pot Baleine zeezout gepakt... er staat nergens op de bus dat het bewerkt is. Natuurlijk wit zeezout...
Ingrediënten: Zeezout, Natriumjodide 3,0 mg/100 g (uitgedrukt in jodium)
100% van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid.

Ik weet dat er mensen zijn die het zout hier gewoon uit de uitgeholde rotsen halen en gebruiken. Ik weet ook mensen die stukken Himalaya vermalen in het zoutstrooier....

Zou alle zeezout wat je koopt dan bewerkt moeten zijn?

Wil.

slootkant is super steil,er staat een afrastering boven langs de rand om ongelukken te voorkomen,paarden kunnen absoluut niet bij de sloot komen,er moet 1x per jaar gemaaid worden dus riet laten groeien is alleen tijdelijk haalbaar.

Frans Veldman schreef op donderdag 20 november 2008, 13:57:


Da's apart!! Typisch dat ze instinctief dus weten wat goed voor ze is!