Karen en Acierto schreef op maandag 17 november 2008, 19:17:
> Het lijkt me fantastisch om van je hobby je werk te maken en
> momenteel heb ik echt een verschrikkelijke job, dus ben ik op
> volle toeren aan het nadenken over een toekomst met paarden.
> Het is enorm frustrerend want het is mijn droom en tegelijk
> weet ik totaal niet hoe ik dit moet aanpakken...
> (misschien belangrijk: ik ben 22, woon in België en heb geen
> diploma die me hierbij kan helpen)
Hoi Karen, sinds 5 jaar hebben mijn partner Jack en ik ons paardencentrum. Wij leven er volledig van, hebben geen andere inkomsten.
Naast de dagelijkse lessen geven we cursussen, voorlichting, bekappen we paarden aan huis, trainen, pension, lesgeven aan de paardenacademie , hebben we een webwinkel etc. Alles vanuit onze diepste overtuiging
bitloos, ijzerloos, zweeploos en sporenloos. Voorheen werkte ik in loondienst als westerntrainer, inmiddels ben ik ook Centered Riding instructor en bezig met de Orun dressuur en springen instructeursopleiding want ik wil nog wat uitbreiden en ideëen verwezenlijken en het is dan toch handiger om wat papiertjes te hebben
Die papiertjes zijn trouwens makkelijk te halen in de vorm van kortdurende cursussen. Je hoeft er geen 4 jaar voor naar school met de huidige leermogelijkheden.
Bedenk dat wanneer je 'onvoorbereid' bent, dus zonder werkervaring binnen de paardenwereld, er heel veel op je afkomt. Zaken die je je van te voren nooit bedacht hebt. Inderdaad: Véél administratie, regelen, plannen, geldbronen aanboren, lobbyen, ideeën uitwerken, wettelijke zaken uitzoeken en dat allemaal naast het lesgeven of het daadwerkelijke werken met paarden. Naast mijn dagelijkse actieve paardenwerk komt dus het gehele administratieve gedeelte op mijn schouders. Dat is me de eerste jaren erg tegengevallen want ik dacht leuk wat met paarden te gaan werken, nou, er is dus heel wat meer dan dat. Je administratie bijhouden is een dagtaak op zich, leuk als je 's avonds kapot en steenkoud thuiskomt en dan weer verder aan de slag moet. Daarnaast moet je toch wel wat gevoel voor paarden en trainingstechnieken in huis hebben; je valt al snel door de mand als je niet betrouwbaar of klant- en paardvriendelijk bent en dat is maar goed ook, zo hoort het ook te zijn in mijn ogen.
In de paardenwereld word je niet rijk, tenzij je over lijken wilt gaan, paardenlijken dan wel, maar dit is waar Jack en ik dus niet voor hebben gekozen. Onze grootste nachtrustverstoorder is het constante bezig willen/moeten zijn met het wel en wee van onze paarden. Als er hier één wat scheef uit z'n ogen kijkt liggen wij alweer te malen.
Ons huis, de grond waarop wij en onze paarden leven is allemaal gehuurd.
Als je pas met een bedrijfje start hoef je niet te rekenen op een hypotheek. De bank wil eerst resultaten zien (tenzij je een rijke papa hebt en die hebben wij niet).
We hebben aardig wat paarden nu en dat is een hele verantwoordelijkheid, wil je dit goed doen.
Wij werken alle dagen in de week van 's morgens 9 uur tot 's avonds laat, elke dag, zonder onderbrekingen, ook als we ziek zwak en misselijk zijn of een dag geen zin hebben, het weer slecht is, als het regent/modderig is. Een sociaal leven hebben wij niet. Onze vrienden komen meestal hierheen en zitten in de zadelkamer. Naar verjaardagen gaan we nooit.
Toevallig dat we komende donderdag een dag ontlast zijn van paardenzorg omdat Jack jarig is en de stagiaires ons die dag hier niet willen zien
(lief he). Ja, hulp hebben we gelukkig nu wel in de vorm van veel stagiaires en vrijwilligers. Wij waren met ons bedrijf op een punt aanbeland waarin we voelden dat we óf klein moesten blijven, óf de stap moesten nemen om door te groeien. Wij kozen voor het laatste. Hulp heb je hierbij echt heel hard nodig, al is het maar in de vorm van een partner die je steunt of op z'n minst niet zeurt als weer een hele avond gezinsleven naar de knoppen is omdat je zonodig iets op de PC moest uitwerken of een deadline hebt.
Gelukkig ook zijn er hier regelmatig stagiaires en dagelijks vrijwilligers die deel uitmaken van de dagelijkse gang van zaken. Zij zijn intussen onze familie geworden en eten hier aan tafel en wonen bij ons op het terrein.
Privacy heb je heel weinig als je het niet goed aanpakt (he Eddy)
en niet af en toe op je strepen gaat staan. 'Vrienden' des te meer want iedereen wil je vriend zijn want wat je doet is natuurlijk een droom voor velen en het belichaamt het ultieme vrijheidsgevoel.
Maar wíj werken wanneer anderen vrij hebben dus in het weekend en de avonden. Mijn vier kinderen zijn intussen groot, maar met de zorg en de verantwoordelijkheid voor kleine kinderen is het onmogelijk met dit werk te kunnen combineren. Toen mijn kinderen klein waren heb ik een aantal jaren niks met paarden gedaan, ik kon dat in mijn hoofd niet combineren.
Nu lijkt het alsof werken met paarden afzien is, in zekere zin is dat ook wel eens zo, maar aan de andere kant hebben Jack en ik enorm veel vrijheid, werken wij altijd samen en rondom ons huis met onze paarden. Het is enorm bevrijdend als je je eigen tijd kunt indelen en zelf kunt kiezen wanneer je wilt werken. Dat trok mij erg aan toen ik met dit bedrijf begon. In de praktijk profiteer je er amper van want je weet dat wanneer je niet werkt je ook geen inkomsten hebt en zeker in je opbouwfase doe je dat niet al tevaak. Dat leer je wel af als je serieus bezig wilt zijn. Pensioen, arbeidsongeschiktheidsverzekering, voordelen die je hebt wanneer je in loondienst bent: Forget is. Geen geld voor die eerste jaren. In België bouw je als zelfstandige trouwens wél (verplicht) pensioen op maar dat kost veel geld. Een net als je denkt dat je weer een aardig banksaldo hebt is het weer tijd om je BTW te betalen
Altijd buiten, met de seizoenen mee, de paarden ook (prachtig om mee te maken). Zoals nu bijvoorbeeld, aan het einde van het seizoen, nu de natuur in winterslaap gaat. Dat maak je alleen maar mee als je er werkelijk middenin leeft. Zo hebben wij bijvoorbeeld ook geen electra bij de paarden want nu zijn we 'gedwongen' om mee te gaan in het ritme van de natuur, dus nu in de winter terug naar onszelf en rust voor de paarden, Daar ben je dan ook wel aantoe na een seizoen hard werken. Wij, maar ook de paarden, móéten kunnen afschakelen. Ik moet er niet aan denken dat wij in de winter ook hele avonden les staan te geven, dat druist tegen ons ritme en tegen dat van de paarden in. Dat ie niet gezond en dat houd je niet vol. Dit betekent dat je in de zomer voldoende moet werken/sparen om je winter mee door te komen, of je moet alternatieve inkomstenbronnen aanboren.
Allemaal dingen waaraan je moet denken, die je van te voren niet weet maar uit ervaring leert. Zo leerden we ook om keuzes te maken, consessies te doen, te durven gaan staan waarvoor je staat, je niet te laten afleiden je rode draad kwijt te raken.
Als ik je nu nog niet afgeschrikt heb:
Wat ik jou zou aanraden: Probeer of je ergens een tijd kunt meedraaien als vrijwilliger. Betaald zou natuurlijk fantastisch zijn, maar dat is maar voor enkelen weggelegd. De paardenwereld tiert welig op alle Pennymeisjes die in ruil voor een helpende hand tevreden zijn met een gratis uurtje paardrijden. Je moet al echt heel goed zijn om vaste voet aan de grond te krijgen en ook daadwerkelijk voor vol aangezien te worden als bedrijf/persoon. Ik zie meer en meer socalled paardenbedrijfjes uit de grond gestampt worden, maar of ze het ook allemaal gaan redden?
Kijk of het je lukt om cursussen op paardengebied te gaan volgen. Vind uit waarin je heel goed bent en werk dat uit, vind de rode draad , ga te werk vanuit je kracht en verlies je filosofie nooit uit het oog. Dan kun je groeien en tot iets komen.
Succes ermee, Pien
Warboel
