Nick Altena schreef op zondag, 24 oktober 2004, 21:00:


Ik denk inderdaad dat het heel erg met het ras te maken heeft. Zoals Esther al zei gebruiken IJslanders (en andere robuuste rassen) hun voedsel heel optimaal en hebben dus minder nodig. Naast ons weiland is nog een heeeel groot weiland waar de hele zomer grote paarden hebben gestaan, wij zijn heel voorzichtig strookje voor strookje bezig en die grote paarden gingen huppekee zo dat grote weiland op met veel gras. Hele zomer gestaan en ze waren niet eens dik geworden! Ongelooflijk, ik zie ze vaak staan grote paarden in een weiland van een paar hectare en dan ook nog met hoog gras en verbaas me dan vaak over het verschil met onze IJslandertjes...

Saskia

Coralie schreef op Mon, 25 Oct 2004 08:13:27:


Klaus Ferdinand H. rijdt toch zelfs zonder iets aan de teugel?

Saskia

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 25 oktober 2004, 8:06:


Gezellige mensen ontmoeten gezellige mensen he ingrid? En Boske bedankt voor de pompoen! Jammer dat je er niet bij was. Het spelletje paard spelen is er inderdaad om je te laten voelen wat er met je gebeurt als je iets moet doen en je hebt geen idee wat. Het "paard" moet het Yes gaan interpreteren als "verrek wat ik nu deed was schijnbaar goed" want ik kreeg een beloning. Ook de "trainer" leert iets belangrijks en dat is het timen. Ben je te laat dan loopt het paard door en moet je hem weer laten keren, dus dat duurt het veel langer en het "paard" begrijpt er even niks meer van. Precies zoals je later je echte paard gemakkelijk iets wat je niet bedoelt aan kan leren door verkeerd te timen.
En natuurlijk , uiteindelijk doe je al dat werk om hem zaken aan te leren waarvan je als ruiter gebruik van kan maken. Maar ik vind de weg er naar toe toch zeker zo belangrijk. Het schept een enorme band. Je hebt gezien dat alles in volledige vrijheid gebeurt, Shiny heeft dus elk moment de keus uit met me meedoen of de benen nemen. Je ziet het hem ook doen bv. wanneer ik die balken bewust hard in de bak gooi, dan loopt ie fijn 20 meter weg, want daar moet hij niks van hebben van die herrie, maar daarna komt hij terug en loopt er op mijn aanwijzingen uit vrije wil over en doorheen. Ik denk dat ik hem zo dapperder maak en hem aanleer mij te vertrouwen in enge situaties.
Precies hetzelfde met het beruchte tuig. Hij vindt het nog steeds doodeng, maar hij komt naar het ding toe, ik wacht gewoon. Hij geeft aan tot hoever zijn vertrouwen in mij sterker is dan zijn angst voor het rotding op zijn rug. Hij mag weglopen wanneer hij zelf vindt dat hij de druk die hij zelf opbouwt niet meer aankan en opnieuw wil beginnen. Dat het steeds een centimeter verder op zijn rug komt is zijn verdienste, niet de mijne. Mij kost het alleen geduld en dat heb ik nog zat! Nee, ik zeg het verkeerd, ik krijg steeds meer geduld, juist omdat ik zie hoe mijn paard er aan werkt.
Als je mijn foto even vergroot zie je dat hij soms aangeeft geen zin meer te hebben :)
Piet

Piet schreef op maandag, 25 oktober 2004, 9:21:

Ja timen is belangrijk inderdaad. Belangrijker dan dat snoepje. Merkte zelfs aan die veelvraat van een Isabella dat ze de YES leuker vond dan het snoepje, want soms wilde ze gewoon weer mijn hand aantikken, na de yes, zonder het snoepje te pakken .

Maar zou ik haar ook een "NO" kunnen aanleren? Als ze iets niet goed doet? Want als ze echt het verschil tussen NO en YES gaat leren, kan ik het zeker voor de kar gaan gebruiken (woordjes waar Egon het ook al eens over had).

Maar op die foto ... volgens mij vind hij gewoon de snoepjes lekker .

Groeten,
Ingrid

Coralie schreef op Mon, 25 Oct 2004 08:13:27:


Hoi Coralie,
leuk jouw vraag, :) je zegt zelf al dat jouw paardje het hoofd laat zakken wanneer jij ontspannen bent, dan maakt het ook nix uit namelijk of je met bit ...alleen neusriem of helemaal nix rijdt....
Een paardje leren te zakken op het bit en aandrijving is een kwestie van vragen en loslaten, zo kan dat ook met een neusriem of Bosal in engelse of op de western manier. Ook aan het halster kun je het paard dat leren door het hoofd te laten zakken, maar vertrouwen speelt natuurlijk wel een grote rol. Daarbij beperk je zijn gezichtsvermogen en raakt het meer ontspannen en alert op jou...Dit is gewoon een kwestie van aanleren, de 1 leert dit gemakkelijker dan de ander, zodra ze eenmaal door hebben dat deze rust aangenaam is zal de perioden van het vragen steeds langer duren. Door het durven los te laten creer je juist die vertrouwensband en uit mijn ervaring merk ik hoe minder ik aan mijn paardje vraag ..des te meer hij wil doen daarom rij ik het liefst met helemaal nix, kijk anders eens bij natural riding van Emiel Voest of Pat Parelli mijn voorkeur gaat meer uit naar Monty Roberts...O ja! nog even als ik met hem naar het bos ga, heeft ie zeker wel degelijke uitrusting aan, hij is dan gewoon te macho! om met nix te rijden, we willen geen gevaar lopen natuurlijk :)
groetjes Bianca

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 25 oktober 2004, 9:41:


Volgens mij kan het wel, hand dicht en snoeppie weg. Als je nog veder wil gaan kan je je omdraaien en eventueel weglopen. Zo moet het toch wel lukken? En sowieso de emotie natuurlijk, misschien pikt ze die al op zonder dat je het erin hoeft te trainen. Piet, die foto van Shiny vind ik meer dat hij geconcentreerd is ipv dat ie geen zin heeft.
groetjes Ebby

woensdag is het zover!
Yola komt.
Nu krijg ik net een mailtje wat betreft het bekappen van haar hoeven, en er staat het volgend in.

Als je haar in de toekomst laat bekappen,
wil je dan aan de hoefsmid vragen of die haar tenen kort bekapt? Dit i.v.m.
de afwikkeling van de hoeven. Hij weet wel wat dat is, als het goed is. Het
heeft te maken met de loopbeweging. Als de tenen kort bekapt zijn, kan het
paard gemakkelijker lopen. Je moet maar denken dat het zoiets is als dat je
op schoenen loopt die 3 maten te groot zijn. Loopt ook niet echt lekker.
Nu heeft elke hoefsmid wel een beetje zijn eigen manier van bekappen, maar
het is misschien wel handig om het toch even tegen de smid te zeggen. Ik heb
ooit eens een andere hoefsmid gehad, die haar verkeerd bekapt had. Ze was
toen teveel achterover in haar pezen gaan hangen en liep zo een blessure op.
(Die met rust gelukkig wel goed genezen is.) Een goede hoefsmid is dus heel
belangrijk, want de stand van de hoeven bepaald alles. In Engeland hebben ze
het gezegde: "No foot, no horse" en dat is niet voor niets.

Uhm wat houd dit in?
laat alle dieren in hun waarde!