amar schreef op maandag 10 november 2008, 4:56:


Dank u.
We zijn nu een weekje verder en hoewel de andere paarden er niet veel last van lijken te hebben, ze zijn wel nog altijd wat rustiger en erg aanhankelijk, zie ik sommige gedragingen van Blackske nu in Jeanneke.
Ze krijgen alle dagen elk een worteltje van mij en als ik er niet ben van mijn bompa. Vroeger kwamen Nobody, Jeanneke en Soraya vlak aan de draad staan, Blackske bleef enkele meters op afstand (hij kon ook uren wachten aan de draad als mijn bompa in zijn hofke bezig was, uit compasse kreeg hij er dan altijd eentje extra ). Nu komen ze bij mij nog alle drie tot aan den draad maar Jeanneke houdt wel iets meer afstand (vroeger echt ni, met haar hoofdje over den draad), bij mijn bompa houdt ze enkele meters afstand.
Het lijkt wel of zij het meeste treurt, ze staat geregeld alleen in de hoek van de wei te kijken naar de paarden op de wei ernaast (Blackske deed dat ook veel). Als ik op de wei stront aan't scheppen ben, is ze precies een hondje dat aan mijn been plakt en wilt ze steeds flodderen.
Nobody en Soraya zijn ook wel flodderachtig, maar die houden na een tijdje op en gaan verder eten.
Ze zullen hun draai wel terug moeten vinden, de plaatsen terug verdelen.
Het doet wel raar, ik mis Blackske verschrikkelijk hard en 3 paarden lijkt zo weinig. Ik ben zo snel klaar met mest scheppen en moet nog uitzoeken hoeveel ik ze moet eten geven, ik geef nog steeds te veel.
Onbewust pak ik soms nog 4 pekes ipv 3 of ga ik op zoek waar de 4de staat. Toen ik aan het rijden was en er maar 2 in de piste zag staan, was ik een kleine seconde in paniek want waar was die 3de naartoe?
Dat zijn dingen die je wel weet, maar de gewoonte is er nog niet, raar...

Frans Veldman schreef op maandag 10 november 2008, 13:53:


Bij mij doet ie ut

Britt Claeys schreef op maandag 10 november 2008, 14:11:


Lees nu pas je topic...
Wens je heel veel sterkte....
...

Anita Cats schreef op maandag 10 november 2008, 10:42:


Aandacht voor het paard? Is dat zo? Is het niet zo dat jij graag wilt spetteren met je paard? Dat je een tikkie ongeduldig bent wanneer het niet direct lukt?!


Heb je haar al totaal los kunnen laten. Enkel rijden op je zit...?

Ik weet nog van vroeger. Was een wichie van 12 jaar. Mocht waar ik een verzorgpony had af en toe ook op 2 jonge paarden van 4 jaar stappen. Enkel stappen... teugels los, hoofd naar beneden. Kreeg daar hulp bij.. los die teugels werd gezegt. Hoofd naar beneden rijden, met de neus op de grond. Ongeveer 20 min. stappen en dat was het.. meer niet. Dat was ook het enigste wat die paarden te doen kregen. Was toen wel met bit... ik wist niet beter (net als vele mensen in die tijd)

Zalitha is nog zo jong. Wil je niet al veelste veel....


Heeft dit te maken met jou eigen ongeduld misschien?


Ervaring waarin?


Hou je jezelf nu niet voor de gek dat dat enkel zou komen door dat stukkie harde metaal in haar mond. Wat doe je het bit dat ze nu wel wil zakken?


En dat kan niet zonder bit?!

Wil schreef op maandag 10 november 2008, 13:03:


Cindy schreef in het topic over Blackske over hepa..dinges, ik heb het opgezocht en vermageren en verminderde eetlust zijn voortekenen. Blackske was op 3 weken tijd fel vermagerd. Ik wil u echt ni bang maken maar laat zeker dat bloed maar trekken. Wat ook in het artikel stond (was op internet dus wel niet de allerbetrouwbaarste bron) is eiwitarm eten geven.
Ouwe rakkers toch hè...

Britt Claeys schreef op maandag 10 november 2008, 14:37:


Vermageren: Ja, zeker weten! Verminderde eetlust: nee.
Hij vreet tegen de klippen op...normaal, zoals ie altijd al gedaan heeft.
Alleen voer ik hem nu wel stevig bij, met ongemelasseerde lucerne en gelukkig had ik nog een flinke baal Spelt. Scheutje lijnzaadolie, die nu op is...

Bloed trekken wordt aan gewerkt.... Ik kan wel gaan zitten raden, maar ik weet het gewoon niet....
Kan Diabetes zijn, Cushing, zelfs Leverbot heb ik al gevonden als eventuele oorzaak.... Het zal gewoon onderzocht moeten worden.

Wat was dat artikel? Hepa...dinges??

Enfin.... meten is weten.... laten onderzoeken.

En zorgen maak ik me toch wel....