Anja Seijn schreef :
> Ik was zo'n muts die
> dacht dat paarden naar binnen moesten als het donker werd, om
> maar wat te noemen.
Antropomorfisme, heet dat. Op deze site voor het gemak ook wel
antropodinges genoemd. Denken dat een paard dezelfde behoeftes heeft als een mens.
Ménsen willen lekker zacht en toegedekt slapen in een slaapkamer of comfortabel bedje (stal). Mensen hullen zich in laagjes (dekens), mensen eten aan tafel (voerbak op 'tafelhoogte'), müsli is gezond voor mensen, dan zal dat ook wel zo zijn voor paarden, (commercieel erg handig), mensen moeten bescherming onder hun voeten (ijzers), een stuk ijzer in de mond van je paard houdt je paard tegen (controle zit alleen maar tussen de oren) en-zo-kan-ik-nog-wel-even-doorgaan-maar-dat-doe-ik-niet-want-ik-wil-zo-naar-bed.
> Maar goed, ik leer snel. Ik vind het, vraag
> me niet waarom, te laat in het seizoen om ze 's nachts ook
> buiten te laten.
Het is júíst nu mooi en zacht weer op de weide.
Al gezien dat de paarden daarvoor een mooie wintervacht aan het aanmaken zijn?
>Ik ben wel van plan het volgende seizoen (dus
> voorjaar) het weiland zo in te richten dat ze dag en nacht
> buiten kunnen blijven. Lijkt mij voor de paarden ook prettiger
> bij een oplopende temperatuur in het seizoen in plaats van een
> steeds lagere temperatuur.
Antropodinges. Echt waar
Paarden voelen zich lekker bij deze lagere temperaturen en al helemaal die met hun wintervacht.
> Ook vind ik het moeilijk vanwege de
> mok. Het zit waarschijnlijk tussen mijn oren, maar ik kies voor
> mijn eigen gemoedsrust (andere lezers: wees mild voor me! Ik
> doe echt mijn best) de weg van de geleidelijkheid. Dus, Pien,
> overdag gras en de nachtelijke uren hooi en o ja, ze staan op
> tarwestro in een stal met buitenluik van ruim 3,5 m x 4 m, ze
> kunnen elkaar zien.
Ik ga nu effe heel erg zeuren: Een paard dat zo koddig over zijn staldeur kijkt (met noemt dat ook wel 'gezellig') belast zijn spieren heel anders (lees: veel meer in rust) dan een paard dat met z'n hoofd omlaag van de grond (hooi, gras) staat te eten. Voel maar eens aan de onderkant van hals; bij een van de grond etend paard is deze zacht en ontspannen. Bij een opgericht paard (dat hoog eet, urenlang over de staldeur kijkt, uit een hoog gehangen hooiruif eet, zie je veel meer spierspanning in dat hele lijf (voel maar aan de hals) bovendien kun je dat nogal eens terugzien in de hoeven --> ondergeschoven hielen omdat het gewicht van het paard meer op de achterkant van zijn hielen leunt. Bij een met-het-hoofd-omlaag-staand-paard is het gewicht veel beter verdeeld over de hoeven.
I> Ik heb vanaf het begin al vraagtekens
> geplaatst bij de manier waarop paarden worden gehouden en
> gebruikt. Waarom zo'n groot dier de hele dag binnen in een
> beperkte ruimte. In boeken lees je over wat je moet doen om te
> voorkomen dat je paard in de stal vast ligt????? Kan toch niet
> de bedoeling zijn, of wel soms?
Misschien wat confronterend van mijzelf om dit zo te zeggen, maar je zet jouw paarden ook op stal. Waarom? Omdat jij je nog niet veilig genoeg voelt en denkt dat de paarden die veiligheid ook willen?
Zojuist nog even bij onze eigen paarden geweest, ze staan allemaal lekker te flatlinen in een hoek van de weide, hangend boven de bergjes hooi en de veulens liggen languit te maffen. Altijd een heerlijk rustig plaatje na de drukte van de dag.
> Heb ook al op jouw site gekeken en
> wil graag een keertje bij je langs komen voor een zitles. Begin
> juni ben ik naar het Balingehof geweest om de onafhankelijke
> zit eigen te maken (Heather Moffet; equisimulator), maar vond
> de rijtechnische ondersteuning mager. Ik heb twee lessen op dit
> mechanische ding gekregen en werd door een heel vriendelijk
> meisje in de juiste houding geduwd en heb mijn twijfels of ik
> hier wat van geleerd heb. Centered Riding spreekt mij aan,
> zeker het gronden.
Kom gerust kijken of wat les nemen, wie weet kan ik je nog wat op weg helpen
Echt, meer dan 'omdenken' en bewust worden is het niet. Al helemaal als je eigenlijk de ruimte wel hebt. Dat kan niet iedereen zeggen.
En zo heeft ieder zijn proces, maar is het af en toe wel goed, denk ik, om je effe aan het denken te zetten....
Succes en groetjes, Pien
Warboel
