jan seykens schreef op dinsdag 7 oktober 2008, 9:42:


Precies hetzelfde als jij, Jan

Ik vind het een steeds leuker topic worden eigenlijk. En af en toe verrassend.
Hoewel hij geen antwoord wilde geven, gaf ie toch in zijn woede om dit barbapapatopic een zeer Eddy- ies antwoord "ik werd niet oud"
De vraag is waarom Eddy? Je kunt toch zelf je omgeving kiezen?
De vraag is het tegenovergestelde van 'had ie maar geen paard moeten worden'. Een uitdrukking waar ik zo'n beetje van kots omdat het mensen een vrijbrief geeft hun paard op elke negatieve manier te behandelen die ze passend vinden.
Je zou eens aan die Duitse crimineel, Frau Marzel Deinpferd, dezelfde vraag moeten stellen vragen:
Als jij een paard was..... en als dan ze eerlijk was , had ze misschien wel moeten antwoorden: "dan had ik dat wijf aan de andere kant van dat touw doodgeschopt". want die denkt ook: "Had ie maar geen paard moeten worden"........

Piet
Natuurlijk Bekappen - Outcome Based!

Maak je borst maar nat, want je zal genoeg te horen krijgen hier.
Ik zou iemand in je buurt gaan zoeken die ook aan naturel horsemanship doet, en positieve gedragstraining verzorgt.
Ik zal alles laten varen wat je tot nu toe gedaan hebt met je paard en weer helemaal opnieuw beginnen.
Als je zo doorgaat is het hek van de dam!
Rust vertrouwen en harmonie daar moet je naar toe werken.
Ga het paard borstelen en wandelen "alleen doen wat nog wel goed gaat" en verder even helemaal niks, en zorg dat je iemand regelt die je helpt!

Anita

Joy Jansen schreef op dinsdag 7 oktober 2008, 9:42:


Hallo,

Je schrijft dat je paard 3 jaar is?
Nu ook nog?
Gooi haar asjeblief nog even 2 jaar in de weide met genoeg andere vriendjes , en begin dan helemaal opnieuw!
Het is nog een kleuter waar je van alles aan vraagt.
Gelukkig geef je zelf al aan dat je haar niet nog harder wilt aanpakken , dus je zit er al aan te denken om het op een andere manier te gaan proberen.

Ik kan je rijtechnische helemaal niets vertellen , zit al 5 jaar te wachten tot mijn paard 5 jaar is om beleerd te gaan worden.
Dat is mijn keus , en ik heb het geduld om zo lang te wachten.
Ondertussen probeer ik haar zoveel mogelijk te leren , op een vrije manier waarbij ze mag aangeven dat iets te eng is. Daar spring ik vervolgens op in door haar daarmee verder te trainen in kleine stapjes.

Denk er rustig over na , en lees maar veel op deze site.
Dan zal je mijn reactie misschien ook beter begrijpen!
Succes!

Gr Esther

Piet schreef :

Ja. Ergens om te lachen, en tegelijkertijd te triest voor woorden.

Als ik naar mijn eigen paarden kijk dan denk ik dus echt: 'als ik een paard in gevangenschap was wilde ik bij onszelf wonen'.
Lekker de hele dag in de kudde rondklooien, op tijd m'n natje en m'n droogje, ruime weide, inloopstallen, goed hooi, véél hooi ook (nog steeds 5 ton per maand voor 19 paarden), af en toe wat werken waarbij er ontzettend op gelet wordt hoe er met je wordt omgegaan. Geen bit in je waffel, geen ijzers, nooit een zweep in de buurt etc, nou, ik wist het zelf wel.

Soms denken Jack en ik wel eens; alles staat hier in het teken van het welzijn van de paarden, zo erg dat we er zelf vaak bij inschieten. Wij voelen ons dan eigenlijk ook nooit schuldig naar de paarden toe (eerder naar onszelf) dat we iets niet goed doen of verzaakt hebben. Als we naar die beesten kijken zíén en voelen we tevredenheid.

Er is wel één 'maar' en daar heb ik wel wat moeite mee: We houden ze nog altijd in gevangenschap en gaan op hun ruggen zitten. Het samenwerken tussen en met onze paarden is een keuze die wij in het nu gemaakt hebben. Dit geeft ons en onze paarden bestaansrecht. Maar ik heb me echt voorgenomen dat, als ik zelf oud ben en niet meer hoef te werken, ik mijn paarden in een natuurgebied loslaat en nooit, nooit meer van m'n leven op een paardenrug ga zitten. Op de een of andere manier maakt me dat rustig en kan ik me daar nu al enorm op verheugen.

Want dán zou ik pas echte gelijkheid kunnen ervaren. In alle andere gevallen waarin je een paard je wil oplegt, hoe subtiel ook, of een hek om ze heen plaatst en bepaalt wat, wanneer en hoeveel ze mogen eten en werken, is die gelijkheid er niet. En daar ben ik wel naar op zoek.

Groet, Pien

Joy Jansen schreef op dinsdag 7 oktober 2008, 9:42:


goh Joy, Ik vind het mooi dat je hier hulp zoekt, maar ik weet eigenlijk niet goed waar ik moet beginnen.
Ik wil je adviseren lees eerst deze hele site eens door, ook hoefnatuurlijk en begin eens te stoppen met alles wat je nu doet met dat paard.
Als je zo doorgaat staat dat beest in een mum van tijd wegens onhandelbaarheid bij de slager, nadat jij haar verkocht hebt aan een ander, die er niks mee kan en die hem weer verkoopt aan een ander enz.enz.
Stop met druk op dit veel te jonge beest te leggen en ga op een andere manier met haar om. Wordt vriendjes, doe dingen die jullie allebei leuk vinden en wacht nog zeker een jaar met haar te berijden, zoek dan een trainer die 'anders' werkt en de problemen van het paard begrijpt, want het gaat alleen maar van kwaad naar erger.
In de tussentijd: vraag ze hier het hemd van hun lijf. Het is een lange weg met zo'n jong paard en bedenk het is nog maar een kleuter. Daar doe je ook andere dingen mee dan met een volwassene.
Kalm aan! Je hebt de rest van haar leven! Eerst kleuterschool!

Piet
Natuurlijk Bekappen - Outcome Based!

Spirithorses schreef op dinsdag 7 oktober 2008, 10:11:


Maar zou een paard het dan zo'n verschrikking vinden om mee te gaan rijden? Als paarden iets echt niet willen laten ze het wel merken volgens mij. Kijk naar de paarden die zich niet of met moeite in de wei laten vangen, de paarden die hun kaken opeenklemmen en hun hoofd de lucht insteken om het bit te voorkomen, paarden die happen tijdens het aansingelen. Als ik dan naar mijn paard kijk, die komt altijd direct naar het draad en loopt los mee naar voren en vertrekt zelf al naar de bak. Doet gewillig zijn mond open voor het bit (ja, ik rij met bit, merk aan hem dat hij dat zelfs wel lekker vindt) en staat helemaal los zonder iets om of aan tijdens het opzadelen. Ik heb echter 1 keer met zo'n kruislings bitlooshoofdstel gereden, nou, daar werd 'ie een partij boos van! Terwijl met halster of zonder hoofdstel is dan weer wel prima.

Ik denk zelfs dat het rijden voor een paard erg plezierig kan zijn. Hoeveel mensen gaan er wel niet voor hun plezier naar de sportschool? Zolang er niet over grenzen heen gegaan wordt er geen dwang gebruikt wordt. Jauke staat hele dagen op de wei, maar toch merk ik dat hij blij is om samen met me te gaan bewegen omdat 'ie dan m.i. reden heeft tot bewegen. Hij komt soms uit de wei met een energie alsof 'ie 3 dagen op stal gestaan heeft...

Piet schreef op dinsdag 7 oktober 2008, 9:51:


Pietermans de dag dat ik kwaad word ga je het geweten hebben ! totnutoe nog ni gebeurt hoor . Ik vind het plezant om de verhaaltjes te lezen maar om nu te zeggen dat dit ergens naar toe leid ?? Kweetnizulle .

van lennep schreef op dinsdag 7 oktober 2008, 10:06:




Yep Es, ze verjaart achteruit zie je !

Amable schreef op dinsdag 7 oktober 2008, 10:33:


Wijdse horizonten verkennen is Ilias zijn grootste lust en leven en dat merk je aan zijn tempo

Piet schreef op dinsdag 7 oktober 2008, 10:15:


Goed, aardig en beheerst geschreven Piet Yes!
Dat had ik je effe niet na kunnen doen

Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 7 oktober 2008, 9:44:


tsja ik wil haar ook niet op stal zetten,maar wat moet je anders!?
dan zou ik haar moeten verhuizen,en hier in de buurt zijn geen plekken waar je wel de mogelijkheid hebt om je paard buiten te laten en dan al helemaal niet op een droog stuk grond,het is alles kleigrond hier en vrijwel alles staat momenteel op stal.
ik zou nog 1 andere optie hebben bij een wat grotere pensionstal,daar kan ik een stal + klein landje huren,dat landje is van jezelf,dus ik zou er ook een deel in kunnen bestraten zodat mn paard wel droog naar buiten kan,maar nadeel is dan weer dat ze alleen staat,ieder paard staat daar apart.

Amable schreef op dinsdag 7 oktober 2008, 10:33:


Ik ben ervan overtuigd dat de meesten (van mijn) paarden het best gezellig vinden om hun lesje mee te draaien. Maar zo zijn er ook paarden die zoiets niet leuk vinden (hier niet gelukkig). De kunst is om het zo leuk te maken dat ze graag met je meegaan.

Mijn Stef, 20 jarige Haflinger, gaat zó verschrikkelijk graag mee werken, dat is gewoon een eer voor ons. Hij draagt zonder te morren en heel voorzichtig klotsende beginners mee op zijn rug, denkt op de buitenritten dattie een Arabier is; oortjes naar voren en lopen maar, en zo hebben we er hier wel meer.

Een van de pensionpaarden, Amie, was een wat zure tante, oren plat, opgetrokken neus, duidelijk verveeld. Kwam altijd naat het hek als we een ander paarden kwamen halen maar 'mocht' nooit mee. Voor ons duidelijk dat ze zich verveelde en te weinig aandacht kreeg. Nu we haar in de lessen mogen gebruiken is ze helemaal opgefleurd.
Spirit idem, wordt nog niet gereden wegens te jong, maar staat vooraan als je met een halster aankomt, altijd 'in' om iets te gaan doen.

Maggio die gewend is dagelijks te werken (haalt-ie hier niet). Paar dagen niks mee doen en hij gaat zich lopen vervelen en wordt druk, da's pas een echte workaholic, terwijl hij alle ruimte om zich heen heeft, hij loopt los op het terrein en kan gaan en staan waar hij wil want hij heeft veel prikkels nodig. Alleen weidegang en groomcontact is te weinig voor hem, hij wil werken!.

Er zijn inderdaad zat paarden die het gezellig en prima vinden om mee te werken.

Maar het zit nou eenmaal al jaren tussen mijn oren dat ik me pas gelijkwaardig zal voelen als ik het niet meer 'nodig' heb om op een paardenrug te gaan zitten. Moeilijk uit te leggen, dat is een gevoel....

Groet, Pien

Anita Cats schreef op maandag 6 oktober 2008, 19:14:


Ook zie je dat ze telkens een van de twee teugels slap heeft hangen dus is telkens het contact weg.
Wij hadden op manege dame die zo een uur lang kon rijden,altijd deze hoofdhals houding,nooit eens lange teugel tussendoor.
Paard was 4 jaar en liep alleen maar rondjes,ruiter zat met hoofd net als deze ruiter naar beneden te kijken.
paard is met 6 jaar afgemaakt i.v.m. hoefkatrolontsteking.

Op deze manier rijden wordt de voorhand teveel belast,alles wordt aan de voorkant opgelost.

Heb zulke paarden gezien bij A.B. en dit was typisch voor paard wat eigenlijk onder het werk probeert uit te komen door valse knik in de hals(achter de teugel) en links en rechts beetpakken van bit waardoor het efect van zagen ontstaat .
Je krijgt dan scheef paard .

Conny

Oke , ik waag ook een poging , alhoewel ik nog steeds niet precies begrijp wat de bedoeling is....

Als ik mijn eigen paard was , dan hoopte ik dat mijn baasje net zo over de dingen dacht als ik.
Het zou me geen moeite kosten om haar op mijn rug te hebben , want we willen hetzelfde , we genieten van dezelfde dingen , en kijken naar dezelfde dingen met dezelfde gedachtes en dezelfde emoties erachter.
Ik doe mijn stinkende best voor haar , en zij voor mij.
Miscommunicaties los ik rustig op , maar ik verwacht dan wel dat mijn baasje dat ook doet!
Als ze dat niet doet , dan sluit ik me af , en probeer weg te komen , wat meestal wel lukt omdat de meeste training in vrijheid gegeven wordt.
Ik zou dan wel een poos met rust gelaten willen worden.
Ik vind het leuk als ze er gewoon is , samen doezelen en even controleren of die lange dingen nou wel of niet aan haar vast zitten.
Ik zou graag willen leren , maar ik moet er wel het nut van kunnen inzien.
Te kleine stapjes maken in de training , daar word ik wat geaggiteerd van , ik loop gewoon weg want het is niet interresant , en zij denkt dat ik het niet begrijp waardoor ze nog kleinere stapjes gaat maken....
Af en toe heeft mijn baasje iemand nodig om haar dat duidelijk te maken
Ik heb niet zoon leuke jeugd gehad , geen maatjes om mee te spelen , alleen maar een ouwe lul die vond dat ik de baas moest zijn en de hele dag achter mij aanliep.
Ik weet niet eens hoe ik me moet gedragen als baas sinds er nog eentje bij is gekomen.Ik moeder niet over haar , maar maak direct duidelijk dat het mijn terrein is en is en is en blijft!
Ik ben onzeker in het baas spelen omdat ik dat volgens mij helemaal niet wil zijn , maarja iemand moet het doen , en ik kan het natuurlijk niet overlaten aan zoon jong ding.
Ik wil een baasje met geduld , en met inzicht in hoe ik mij het prettigst voel; veel bewegingsvrijheid , en genoeg te vreten.

Ik zou nog wel een poosje door kunnen gaan , maar is dit nou een beetje de bedoeling of....

Gr Esther