Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag 30 september 2008, 13:54:


Ik ken het gevoel helaas sinds jaren.....

En inderdaad, ik heb geen keuze. Toen ik haar kocht was het voor mij duidelijk een aankoop voor het leven, hoe het ook zou lopen. Je denkt natuurlijk nooit dat het zo zal lopen, maar we hebben plezier, ondanks haar beperkingen. Over een week zal het wel weer wat beter gaan en kan ze wat gemakkelijker lopen, zo was het tenminste altijd. Ik hou me altijd voor ogen dat het nog erger kan, die rottige hoefzweren bijvoorbeeld waar ze jaren last van heeft gehad. Dat was verschrikkelijk, maar gelukkig achter de rug. Met de overblijvende handicappen kan zij goed omgaan, ik soms wat minder, ik vind het erg dat ze weer pijn heeft. Zolang zij er goed mee om kan gaan, is het goed en gaan we door.

Sinds kort ben ik weer begonnen met rijden, om niet alleen maar met Indy bezig te zijn. Ik heb iemand gevonden die les geeft op bitloze en hoefijzerloze paarden. Even een paar uurtjes geen Indy voelt prima moet ik zeggen, even heel iets anders. Ik was al bijna vergeten hoe een gezond paard loopt en aanvoelt.

Monique

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 30 september 2008, 14:02:


Hoe langer hoe meer besef ik dat wij allen op dit forum maar 1 gemene deler hebben en dat is: zo paardnatuurlijk houden van paarden binnen ons eigen relativeringszin. En net zoals in de tradi wereld met een hemelsbreed verschil in doeleinden: Ik bv. doma vaquera en Garoccha (zie filmke), maar ook recreatie ter ontspanning van mijn paard, anderen dan weer Engels dressuur of grondwerk al dan niet met clicker, western, louter recreatief. En allen willen we onszelf en ons paard én sommigen onder ons ook de tradi's ervan overtuigen dat het op onze manier kan. Dat verschil moeten we leren accepteren van elkaar. Jammer dat er altijd weer kipkap van elkanders inzichten gemaakt wordt (en muggeziften over neusriemen, stress, teugels, cordeo's, snoepjes, clickers, druk) en dan kijk ik naar een ieder onder ons. Ipv 1 grote lijn te trekken en elkaar te steunen in eender welk doeleind dat we willen bereiken. T'is een statement naar de buitenwereld toe om zoveel mogelijk paarden de kans te geven hun eigenaars de ogen te doen openen en hun verstand te laten draaien. En ja, ik vind net zoals Eddy dan dat we er keihard gaan voor moeten werken om daarmee naar buiten te komen, want in mijn achtertuin bereik ik niemand ermee. En al hobbelend op mijn paard nog minder
Diegene die nu gaan zeggen: maar mijn paard hoeft niet in een krul zoals op dat filmke... hebben mijn algemene boodschap gemist net zoals er al een aantal andere gepasseerd zijn.
Groetjes
Cindy

Monique Meijer schreef op dinsdag 30 september 2008, 14:24:


Heel goed van je Monique,

Ik heb dat aantal jaren geleden ook gedaan op paard hiernaast op de foto,ben gewoon van andermans paard gaan houden en je kan je ei kwijt.
Als je dan thuis komt heb je weer dat voldane gevoel en die energie heb je weer nodig om Indy te verzorgen.
Een positief gevoel voelt Indy ook en dan kan je alles beter aan.
Je hebt ook geen haastgevoel bij Indy.
Succes ermee.

Groetjes Conny

stumperd schreef op dinsdag 30 september 2008, 14:49:


Dank je wel.

Moet alleen nog wat wennen aan die enorm grote paarden van 1.70 m. Wat een andere gangen vergeleken met de trippelpasjes van mijn quartertje. Ik kreeg mijn voet niet eens in de stijgbeugel, er moest een stoel bij.... Ook heb ik voor het eerst op een barefoot zadel gereden, wat een verschil met mijn stevig westernzadel, ik moest echt zoeken naar mijn evenwicht. De volgende dag had ik overal spierpijn. Tja, dat heb je als je een dagje ouder wordt.......

Het voelt inderdaad heel goed, ik ben geconcentreerd bezig en kom voldaan thuis. Ik heb geen haast met Indy, ze hoeft niet op een bepaald ogenblik weer te berijden zijn, e.d..

Monique

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 30 september 2008, 14:56:


Hele mooie plaatjes en ja het regent hier ook al de hele tijd!!!
Groet Conny

Monique Meijer schreef op dinsdag 30 september 2008, 14:58:


Hoi Monique,

Ja,dat had ik ook,mijn pony was 1.52 en waarschijnlijk door ouderdom geslonken en toen kwam ik op dit grote paard,had nooit op westernzadel gereden,nooit zonder hoofdstel of zonder zadel zelfs echt gereden.
Heb van het paard heel veel geleerd want ik ben nog stukkie ouder dan jij en wij zijn nog 'ouderwets' opgevoedt,alles erop en eraan.
Ben het nu met mijn toen nog veulen aan het proberen en ben blij dat ik alle geduld van de wereld had met het rijden op het andere paard om mijn kleine de kans te geven eerst helemaal uit te groeien .

Learning all the time!!
Conny

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 30 september 2008, 14:56:


that's what we are talking about

Ok, bedankt! Ik ga gewoon veel met haar oefenen en het zo leuk mogelijk maken. Ze mag best onzeker zijn, ze is nog jong.